Lahat ng Kabanata ng Hey you, be my father! : Kabanata 21 - Kabanata 30

“Why shouldn’t I?” Tanong niya sa tanong ko na ikinasimangot ko. But seriously, why is my Dad here? Could it be na may anak siya na inihatid niya sa school? May anak na si Dad? Kumunot ang mukha ko sa lungkot nang mai-isip na may anak na si Dad. Kung may anak na siya, may pamilya na rin siya? Kung ganoon ay wala na bang pag-asa si Mommy?Hindi ako nagsalita dahil sa kaka-isip na mayroong pamilya na pala si Dad ko. Kung kailan nakahanap na ako ng Daddy ay hindi na pala pwede. I’m so sad.“Ba’t natahimik ka? A penny for your thoughts, kid?” Inangat ko ang ulo ko at tiningnan sa mata si Daddy na nakayukong nakatingin sa akin.“A-ano, why are you here? May anak ka bang inihatid sa school?” Hindi ko na siya tinawag na Daddy dahil may nagtatawag na pala sa kanya ng ganoon. I am really sad, I really want this person to be my Dad.“What are you talking about? Nandito ako dahil may appointment ako sa prin

Adeloiza’s POV:   Hininto ko ang kotse sa harap ng mismong gate sa kindergarten school pero hindi muna lumabas. Unang araw ko palang sa trabaho marami na agad nangyari na kung ano-ano. However, the most importnant thing is that I finally got the opportunity to get close to Kristina. If I’ll become her exclusive designer, there will be much more opportunities for me to slowly bring her down. Slowly tear up her gigantic wings and drag her down until she can no longer fly no matter what she does. The best revenge is not to make the person lose what she likes most in a blink of an eye, but to make her suffer from a slow torment. Take everything one at a time, take away the things she’s confident she will never ever lose until there’s nothing left. Iyong nahulog ka sa bangin tapos may nakita kang makakapitang lubid? Kakapitan mo iyon pero sa huli ay putol pala na lubid ang nakapitan mo. I’ll give her that kind of hope whilst taking everything from her

Tumingin ako sa likod ng sasakyan gamit ang side mirror at napabuntong hininga. Thank goodness hindi siya sumunod. Kung susunod siya ay aalis kami sa apartment at magrerent na naman ako sa iba para lang hindi kami masundan.“Mommy, you don’t like Daddy?” Tanong ni Munde sa akin while crouching at his seat. I can tell he’s sad or something. Yes, I don’t like him at all. I don’t like everything about him kaya huwag ka ng lalapit-lapit pa sa kanya. Gusto ko sanang sabihin iyon sa kanya pero hindi ko magawa nang nakita ko ang mukha niyang papaiyak na. I felt bad about this, but still, I don’t want him to know that that person is his real father. Sorry baby, I’m so sorry Mommy is selfish.“Yes darling.” Mahinang sagot ko sa tanong niya na mas ikinalungkot niya.“Bakit?” Papa-iyak na tanong niya. Tinigasan ko ang sikmura ko at hindi ko inalintana ang lungkot na nararamdaman niya kahit masakit din

 “Hindi! Ayoko!” Sigaw niya pagkatapos ay bumaba siya sa upuan at padabog na tumakbo patungong kwarto niya tsaka pabagsak na isinara ang pintuan.D*mn it! Bakit ba ang tigas ng ulo ng batang iyon?! Kinatok ko ang pintuan at bubuksan na sana iyon pero nilock niya ata sa loob!“Baby stop this. Magagalit na talaga ako! Buksan mo ang pintuan.” Utos ko.“Spell no. N.E.V.E.R!” Sigaw niya mula sa loob. Ah? Parang nagkaroon yata ako ng dejavu.“Ano bang tinutukoy mo? Ang pagbukas ng pintuan o ang pagtransfer?” Tanong ko.“Uhm…both? No! Ayoko magtransfer! Ayoko! Ayoko!”“Baby, kailangan mong magtransfer.” Sabi ko at napabuntong hininga dahil sa stress. Hinilot ko ang sintido ko. How can this kid be so hardheaded?“Ayoko Mommy!” Idinikit ko papalapit sa nakasaradong pintuan at narinig ko siyang sumisinghot sa loob. So he really does not want

Adeloiza’s POV: “Oh? Mga early birds pala kayo?” Bungad ko pagkatapos buksan ang pintuan ng room para sa team ko. Lahat sila nandito na maliban sa akin eh.“Hindi tulad ng supposed to be leader namin, late ang dating.” Sagot sa akin ni Hannah pero busy pa rin sa pagaayos ng mga gamit sa lamesa. Hindi ko siya pinansin at tiningnan lang ang gown na busy nilang ginagawa.“Ano ‘to?” Tanong ko at pinagmasdan ang gawa nila. Isa iyong blue na gown tapos nilagyan nila ng beads as accessory designs sa baba ng himlayan ng gown.“Gown malamang?” Bulyaw ni Hannah sa akin. I rolled my eyes at her response.“Alam ko, hindi ako bulag.” Sagot ko sa kanya at hindi na siya pinansin.“What is this gown for?” Tanong ko sa kanila.“For the selection.” Napataas ang kilay ko sa narinig na sagot.“You’re going to use this gown as o