SABRINA NAGLALAKAD ako pauuwi sa bahay ng magtaka ako dahil maraming tao sa labas niyon at mayroon pang ambulansya. Bakit may mabulansya? Bigla akong napatakbo ng maalala si mamang. Sana mali ang iniisip ko. "Tabi! Tabi anong nangyayari?!" Sigaw ko at agad na nakisiksik. Nakita ko si France na umiiyak sa may pintuan habang kausap ng isang pulis kaya lumapit ako dito. "Anong nangyari?! Bakit may pulis?! Bakit may ambulansya?!" "Miss sandali, ikaw ba si Sabby Reyes?" tanong saakin ng pulis na ikinatango ko naman sa kaniya. Mag-sasalita na ito sanang muli ng mayroong isang hospital bed na papalabas sa loob ng bahay at mayroong puting tela na nakatakip sa isang katawan. "T-Teka sino yan?! Nasaan ang mamang ko?!" Bigla akong kinabahan dahil doon at napatigil ang mga nurses sa pagtulak ng hospital bed kaya napatingin ako sa pulis habang naririnig ko parin ang malakas na iyak ni France. "I'm sorry Miss pero patay na ang mamang mo," Natigilan ako sa sinabi niya at agad na nang

pagdating nila. "Ate Sabby hindi namin hahayaan na mag-isa ka lang dito," sabi ni Allard saakin. "Tama ang kambal ko, wait ito nga pala si kuya Keon ate Sabby. Alam ko na nagkita na kayo noon," napatingin ako sa lalaking sinabi ni Allistair at nagulat ako ng yakapin ako nito. "You will never be alone ate Sabby. Noon pa man ay hindi ka nag-iisa. Tumingin ka lang sa paligid mo at papasukin ang mga taong nagmamahal sayo," nakangiti siyang sabi saakin kaya napatingin akong muli sa kanilang lahat. Lahat sila ay kapwa nakangiti habang nakatingin saakin at makikita mo talaga ang sinseridad sa mga ito kaya hindi kona napigilan ang mapaiyak. "S-Salamat!" Niyakap ako ni Keon at hinagod ang aking likod kaya lalo akong naiyak. Hindi ko alam pero dahil sa sinabi niya saakin ay parang nalinawagan ako kahit papaan. Ang dami nang nangyari saakin simula ng umalis ako sa araw ng kasal namin at ngayon na nagkita na kaming mu

HINDI ako makapaniwalang nakatingin kay Aiden. Tinaasan ko sila ng kilay at agad na tumalikod sa mga ito. "Hoy saan ka pupunta?!" Sigaw ni Mica pero hindi ko siya pinansin. "Ate Sabby saglit lang naman," napahinto ako dahil sa tawag saakin ni Addison. Hindi ko talag magawang humindi kay Addison dahil siya ang unang nagparamdam saakin na belong ako sa pamilya nila. Siya ang unang nag approach saakin noong kinasal ako. Although nakausap ko naman ang daddy nila ay hindi ako nakikinig sa sinasabi nito kaya hindi ko ito nakausap ng maayos. Nanguna si Addison sa aking harapan at doon ay tinignan ako nito na parang nag-mamakaawa. "Ate naman eh, sumama kana saamin. Para sayo to eh, hinanda namin para naman may bakasyon ka kasama kami kasi isang family tayo hindi ba?" "Oo naman!" Sabay-sabay na sabi ng mga nasa likuran namin na ikinaliit ko ng mata. "Nanjan si Aiden ayoko," Mahilis kong sabi na ikinatawa ni Addison. "Ayaw moba talaga sa kambal ko?" Napaisip ako sa sinabi

Lumakad na papunta si Aiden at Keon sa kinalalagyan ni Sabrina at nakisama sa usapan ng mga ito habang si Mica ay naiwan na gulong-gulo sa kaniyang isip. "Hindi dapat ako kumampi sa kaniya, hindi ko dapat siya pinagbigyan."(Flashback)"I need your help ate Mica," seryosong sabi ni Aiden habang sila ay nasa secret room sa kaniyang bahay. "What kind of help insan?" nakangiting tanong ni Mica dito. Hindi talaga ganoon ang ugali ni Mica, mabait ito na babae at palaban lalo na at nasa lahi niya ito ngunit ng dahil sa kasunduang ito ay nagbago ang lahat. "Natagpuan na ni Keon ang asawa ko, and I want you to spy on her. Kaibiganin mo siya at after one year ay darating kami para tapusin ang sinimulan mo," Napakunot ang noo niya dahil doon. "Bakit naman? Ano bang meron jan sa asawa mo?" "Hindi ba obvious? Hindi ko naman mahal ang babaeng yun. Tanging si daddy lang ang may gusto kaya napi

SABRINA NAPAUBO ako ng malala dahil sa sobrang pagkawala ng hiniga at hindi ko maisip kung bakit mayroong tubig na lumabas sa aking bibig. Naririnig ko na mayroong tumatawag sa pangalan ko at mayroong humahagod sa aking likuran. "Sabby!" Parang pahina ng pahina ang boses ng mga natawag sa pangalan ko at sinubukan kong idilat ang aking mata ngunit malabo lamang iyon. Sa abot ng aking makakaya ay sinubukan ko silang maaninaw pero hindi ko magawa. Maya-maya pa ay nakaramdam ako pagkahilo at hindi konanapigilan pa at nawalan na ako ng malay. NAGISING ako at biglang napabango sa aking pagkakahiga ng managinp ako na ako raw ay nalulunod. Habol-habol ko ang aking hininga at napahawak ako sa aking dibdib dahil doon at napalibot ang aking mata sa paligid. Nandito na pala ako sa kwarto ko, biglang pumasok sa aking isip ang nangyari kanina. Binuhat ako ni Aiden papunta sa dagat at matapos niya akong ihagis sa yubig ay wala na akong maalala pa. Nakakinis talaga yung lalaki na yun walang