Luke'sPOV Araw ng Sabado, ngayon ang araw na susunduin namin ang isa sa naging kaibigan ni Athalia noong nasa Kolehiyo siya, si Adrian Ruiz. Sa totoo lang, pinipigilan ko ang sarili ko na makaramdam ng selos, hindi iyon tama. Kapag nalaman ni Athalia na nagseselos ako, baka magalit siya sakin. Sapat na ang mga sinabi niya sakin na nagpapatunay ng pagmamahal niya sakin. Adruiz Ruiz is just a friend, subukan lang niya na landiin si Athalia ako ang makakalaban niya! Dahil may isa mang tao na ayaw kong mawala, yun ay si Athalia. Mahal ako ni Athalia at sapat na iyon para hindi ako mag-alinlangan sa lahat ng bahay. Napabaling ako sa hagdan ng bumababa roon si Athalia. Wala si Tita Carmen dahil magkasama sila ni tito Mike, mukhang niyaya na nama ni tito Mike si tita Carmen ng date. Hindi ko maiwasang mapanganga dahil sa taglay niyang kagandahan. Simple lamang ang ayos niya pero napakaganda niya. Hindi na niya kailangan ng kolorete sa mukha. Napangiti ako sa suot niya, simple lamang iy

Nanlalaki ang mga mata ni Mrs. Ruiz nang marinig ang mga sinabi ko. Mas nagulat ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit."Oh my god! Ikaw na pala yan, ang laki mo na!" aniya at humiwalay sa pagkakayakap sakin tsaka sinapo ang aking mukha. "Binatang-binata ka na." biglang lumamlam ang kaniyang mga mata. "Ibig sabihin hindi mo alam na si Jackie Santiago ang iyong ina?" tanong niya na kababanaagan ng lungkot ang mukha niya. Umiling ako."Hindi po." ani ko."Mas mabuti na kumain muna tayo at mamaya na natin pag-usapn ang tungkol sa yung ina at bakit hindi mo alam na siya ang iyong ina. Ang dami kong gustong itanong iho, pero kain muna tayo kasi lalamig ang pagkain. Okay lang ba?" tanong niya. Tumango ako."Sige po." ani ko. Tumango si Mrs. Ruiz sakin at nagtungo na sa hapag-kainan kasama sina Adrian at Abby na kababakasan din ng pagkagulat ang mukha kanina. Napatingin ako kay Athalia ng hawakan niya ang aking kamay at marahan iyong hinaplos. pag-aalala ang kababakasan sa kaniyang muk

Luke'sPOVMabuti nalang at marunong sa martial arts si Adrian kaya nagawa niyang sipain ang baril na hawak ni mom at mabilis niyang nahawakan sa mga kamay si mom."Bitiwan mo ako! Ano ba!" hiyaw ni mom. Ilang sandali pa ay nakarinig kami ng sirena at may dalawang nurse na papasok sa loob ng kabahayan na may tulak tulak na strecher. Agad kong binuhat si Athalia, ramdam kong humihinga pa siya. Inilapag ko siya sa strecher at sumunod sa dalawang nurse patungo sa ambulansiya. Si mom ay nakita ko na papalabas ng bahay na nakaposas at nasa likod nito sina Adrian at Tita Arrian. Kitang-kita ko ang pag-aalala sa kanilang mukha. Umusad na ang ambulansiya patungo sa pinakamalapit na hospital. Hinawakan ko ang kamay ni Athalias at hinalikan ang likod niyon habang inaalalay ng dalawang nurse sa paglalagay ng oxegen sa kaniyang bibig."Please Ath, be strong." ani ko habang nakatitig sa kaniyang mukha at hinahalik-halikan ang kaniyang kamay. Hindi ko namalayan na may nalaglag na palang luha sa a

Luke'sPOVIlang araw ang nagdaan matapos maidischarge si Athalia at ngayon ay ayos na siya. Ngayon ang araw na sasabihin ko sa lahat ng mga nakakakilala kay dad ang kaniyang pagkamatay.Narito kami ngayon sa mansiyon kasama sina Athalia, Tita Carmen, Tito Mike, Adrian. Tita Arrian, maging sina Manang Daisy ay narito rin kasama ang kaniyang asawa at anak. Sina ate Melissa kasama ang asawa, si Tita Odessa at asawa nito at lahat ng mga trabahador sa Hacienda Sebastian ay narito."Ano ang sasabihin mo samin Luke at narito kaming lahat ngayon?" tanong ni Tita Odessa na bagaman seryuso ang mukha ay mahihinuha ang kaba roon. Tumikhim ako at tiningnan sila isa-isa."Gusto kong iparating na patay na si dad. Isang buwan na ang nakararaan." pagtatapat ko. Wala ng dahilan para magpaligoy-ligoy pa. Napatayo si Tita Odessa, ay iba ay nanlalaki ang mga mata at napasinghap. Ginagap ni Athalia ang aking kamay. Katabi ko siya ngayon, tumingin ako sa kaniya at ngumiti."Sabihin mo na nagbibiro ka lang

Natapos na ako sa paglalaba, at sa paglilinis ng bahay bandang alas-kwatro ng hapon. Naupo muna ako sa sofa sa salas para magpahinga. Nakakapagod ngayong araw na ito. Gustong-gusto ko na umakyat sa kwarto para humiga at matulog. Ngunit hindi pa pwede, kailangan ko pang ipagluto si Jarred ng hapunan. Halos mamanhid ang buo kong katawan sa pagod. Isinandal ko ang ulo sa sofa at ipinikit ang aking mga mata. Kahit saglit lang makapagpahinga ako.--"What the hell Jasmine! Wala ka pang naluluto, tapos natutulog ka na!" Napabalikwas ako ng bangon dahil sa sigaw na iyon. Nasilayan ko si Jarred na nakaharap sakin at nanlilisik ang mga mata. Bigla akong natakot sa itsura niya. Tiningnan ko ang orasan na nasa wall. Alas syete na pala ng gabi. Napasarap ang tulog ko. Tumayo ako at bahagyang yumuko."Pasensya na, napasarap ang tulog ko. Hindi ko akalain na makakatulog ako ng ganung katagal. Sandali at ipagluluto na kita." wika ko at bahagyang iniyuko ang ulo. "Ayaw ko na mangyari ito Jasmine. Yo