“T-Tiara a-ano’ng... bakit ka— ano’ng nangyari sa’yo?” Ni-lock agad ni Tiara ang gate ng bahay at kinuha ang kamay ni Hazel bago ito kinaladkad papasok ng bahay.“Kailangan n’yong umalis ngayon din, Hazel!” tarantang aniya ni Tiara. Tumingin siya sa likod at mas binilisan ang paglalakad sa loob sabay lock ng pinto ng bahay.“Teka! Ano’ng nangyari sa’yo? Bakit gan’yan ang hitsura mo?” Pigil ni Hazel sa dalaga. Hindi siya makapaniwala na may gagawa nito sa dalaga. “Ang amo mo ba ang gumawa nito? Kailangan natin tunawag ng pulis!”“Hindi!” Pigil ni Tiara rito na nanlalaki ang mata. Nang ma-realize kung gaano siya nag-react ay napakagat siya sa ibabang labi. “Hazel, kailangan na nating umalis dito! Hindi kayo safe pati na ang mga anak ni Rousanne!” nagpa-panic na saad nito habang tumitingin-tingin sa labas ng bahay. Kumunto ang noo ni Hazel. “Ano bang pinagsasabi mo? Tapos na ang laban. Iyong Emil ay nasa kustodyo na ng mga pulis pati na rin ang mga alagad nito kaya huwag kang mabahala,”

A knock interrupted Hazel and Tiara’s rest. Nagkatinginan ang dalawa at bakas sa kanilang mukha ang pagtataka kung sino ang nasa labas. Wala kasi ang mag-asawa ngayon dahil may pinuntahan ito sa labas kaya sila lang nag naiwan sa bahay. “Sino sa tingin mo ang nasa labas? Nasundan kaya tayo ni Jackson?” tanong ni Tiara na binalot ng kaba ang katawan. A-ang bilis naman nito at agad silang natunton. Umiling si Hazel habang matalim ang matang nakatitig sa pinto. “Hindi ko alam. Paano kung kakilala nila? Huwag na lang natin sagutin—” Natigil ang pagsasalita ng dalaga nang marinig ang pamilyar na pagkataok na tanging sila lang ang gumagawa. Ginagawa iyon para malaman na miyembro nga ng organisasyon ang nasa labas. Napatayo siya at lumiwanag ang mukha. “Ano’ng gagawin mo? Baka si Jackson ‘yan!” pigil ni Tiara sa dalaga nang bubuksan nito ang pinto. “Kung talagang kakilala ‘yan ng mag-asawa dapat una pa lang ay tinawag na nila ang pangalan ng isa sa dalawa.” “Trust me, kilala ko ang