CHAPTER 109 “Bakit nandito pa kayo?” pasita ang tono ni Amelia nang makita ang mga kabigan na nagkalat sa buhanginan. “Why not? We’re staying here ‘till the wedding ends.” Nanlalaki ang butas ng kanyang ilong sa sagot ni Vioxx. “Wala na ang ikakasal. Lumipad na pa-Maynila.” “He’ll be back, Amy. Hindi ba siya nagpaalam sa ‘yo?” Bakit naman magpapaalam sa kanya si Kismo. Hindi naman siya espesyal para sabihin nito sa kanya kung saan ito pupunta. Besides, mas mabuti na ngang wala ito sa isla para makapag-isip pa siya kung saan niya kukunin ang kulang-kulang isang bilyon. Maghanap na lang kaya siya ng matandang mayaman na madaling m amatay? Nangaligkig siya sa naisip. Baka karmahin siya at siya pa ang maunang m amatay. Digital pa naman ang karma ngayon. Mas mabilis pa sa internet ang balik. “Kung hindi siya nagpaalam sa ‘yo, may emergency ang babaeng kasama niya. The name is Lea, right?”

CHAPTER 111 Kien Massimo grimaced when Lea said that she will get Quin from his woman. “You left Quin to her. Hindi pwedeng basta-basta mo na lang siya kunin. That how it works!” Alam niya ang kwento ni Lea kung bakit kinailangan nitong iwan ang sariling anak at magtago. But God forgive him for being angry with the woman who once saved her life. Kukunin nito ang buhay ni Amelia. Madudurog ang babaeng mahal na mahal niya. “Kismo.” “No, Lea. Amelia love Quintano sa much. She devoted her life to your son. Ang dami niyang isinakripisyo para mapalaki ng maayos ang anak mo. Be grateful to her. Hindi tuta si Quintano para kunin mo na lang siya pabalik matapos mong pagsisihan na pinamigay mo.” Nagtagis ang kanyang mga bagang nang luhaang nagtaas ng tingin ito sa kanya. “I have a cancer. I only have one year to live.” Hindi siya nakagalawa sa kinauupuan nang unti-unti itong lumuhod sa kanyang

EPILOGUE “Do you, Amelia Avinado take thee, Kien Massimo Argones as your lawfully wedded husband…” Hindi maalis-alis ang tingin ni Amelia kay Kien Massimo habang magkahawak kamay sa harap ng altar. “I do.” Nagsipulan ang mga bisita nila. Natawa na rin siya sa gulo ng mga iyon. Kismo and her decision to have a beach wedding. Just like what their parents have. Hindi nakarating si Tita Joana ang Tito Castiel dahil sa bahay na talaga ng mga Revamonte nanunuluyan si Lea. Tinuring na itong pamilya ng mga magulang ni Kismo dahil sa nagawa nito para sa lalaki. Gayunpaman, nakarating naman si Nadia. Naka-video record ang kasal nila dahil gusto raw makita ni Tita Joana ang kasal ng panganay nito. Picture taking ang sumunod matapos ang seremonya ng kasal. Halos madaganan siya nang lusubin siya ng mga kaibigan nila. Nagsiksikan ang mga ito na parang bata. Mas makulit pa yata kay Kismo sina Rozen

KILLIAN REVAMONTE’S STORY (SECOND GENERATION) PERFECT MISTAKE Itinatak ni Rosemarie kanyang utak na hindi niya papatulan ang mga ka-trabaho niyang malandi ang tawag sa kanya. Sadyang makakati talaga ang dila ng mga ito kaya hinahayaan niya na lang ang bintang na kabit siya ni Chairman. Subalit, umikot yata pabaliktad ang mundo niya nang muling pumasok sa kanyang buhay si Killian Revamonte. Ang bully at bangungot ng kanyang buhay. Kung umasta ang lalaki ay parang walang ginawang kasalanan sa kanya. Harap-harapan siyang pinagbantaan na layuan niya ang ama nito kung hindi ay sisirain nito ang buhay niya. Paano niya iyon gagawin kung ang mismong ama nito—si Castiel Revamonte ang habol nang habol sa kanya? PERFECT MISTAKE 1: Hindi na bago kay Rosemarie na kapag may bagong empleyado ang Revamonte Trading ay siya ang palaging laman ng usapan. May iba pa na walang kahiya-hiyang tinuturo siya sabay sabing; “Siya iy

PERFECT MISTAKE 3 Napa-second look si Rosey sa kanyang working table para siguraduhin na hindi nga siya namamalik-mata lang. Si Killian nga ang lalaking prenteng naka-upo bakanteng pwesto ng kanyang mesa. Wala siyang natatandaan na pumwesto ito roon simula nang pumasok ito kompanya. Dahil kung hindi nagkukulong sa loob ng opisina, ay lumalabas lang ito kapag pupunahin ang mali niya. Madalas ay pinapagalitan siya. “G-Good morning, Sir,” kimi niyang bati rito. Agad naman itong tumayo sabay abot sa kanya ng pamilyar na styro cup. Gulat na napatingin siya roon bago ibinalik ang mga mata sa mukha ni Killian. “A-Ano po—.” “I-I’m giving you coffee.” Bagaman hindi na arogante, wala pa rin kaemo-emosyon ang boses ng lalaki. Ano bang nakain nito ngayong umaga at binigyan siya ng kape? O baka naman, ay nilagyan nito ng pampapurga ang inumin para makaganti. “My hand is waiting, Ms.