"Blake!"Napaatras bigla si Arman nang makita ang nangyayari sa loob."I'm sorry.." Sabi nito at dali daling tumalikod.Naitulak naman ni Melanie si Blake. "Stop!"Tumayo si Blake. Pawisan ito at panay ang buntong hininga. Maya maya lang ay lumabas ito sa kuwarto ni Melanie nang hindi nagsasalita."What's happening to me?" Litong tanong ni Melanie sa sarili nang mapag-isa na. Agad niyang isinarado ang pinto at sinigurado na naka lock yun. Gusto niya munang mapag-isa to process in her brain everything that is going on. Tinakpan niya ang tainga niya nang marinig na may kumakatok. Ayaw niyang maka usap sino man sa mga ito. Nakatulog si Melanie, nang magising ay umaga na kaya dali dali siyang bumangon para gawin ang trabaho niya. Pag punta niya sa kusina ay nagulat siya nang makita na bukas ang ilaw doon at may nagluluto. Blake? Marunong naman palang magluto ang kumag. Agad lumapit si Melani kay Blake, abot hanggang tainga ang ngiti ng huli. "Good morning mom!" Masayang bati nito.

Pinagpawisan ng malamig si Blake. Alam niyang hindi nagbibiro ang babae. Wrong move and he's dead."Calm down Melanie. Pag-isip an mong mabuti ang iyong ginagawa." Kalmadong sabi ni Blake. "Oh, I already did! Years ago, pinagplanuhan ko na ang araw na ito. It did not go according to how I wanted it to end but still.. You're dead Blake!" Puno ng puot na saad ni Melanie. "But why? Anong ginawa ko sa iyo?" Kunot noong tanong ni Blake. Aktong uusog ito palapit sa dalaga. Tumayo ito bigla, wala siyang ni isang saplot kaya malayang napagmasadan ni Blake ang nagpapabaliw sa kanyang alindog nito. "Mamamatay ka na nga, inuuna mo pa ang libog mo." Nakangising sabi ni Melanie. "Sige lang, pagsawaan mong masdan ang katawan na ito habang buhay ka pa. Oh.. I know, two bullets, bat kaya hindi sa mata mo ko ipatama ito? Pero wag kang mag-alala, I will entertain you bago ko barilin ang magka bilang mata mo. Is that fair to you?"Napailing si Blake. Nakita niya si Arman na dahan dahang pumasok sa s