Humikab ako't tumigin sa orasang nakasabit sa pader. Muli akong sumilip sa aking phone at wala na akong natanggap pang reply mula sa 'king kapatid na si Mayi. Kinusot ko ang aking mga mata at bumuntong hininga. My fingers played the tips if my hair and continue watching television. Tapos na akong magsalang ng kanin pero hindi pa ako nakakaluto ng ulam.A week had passed and slowly, I am now starting to adopt to this place and his attitude. At sa isang linggo na 'yon ay medyo nauunawaan ko na ang ganap ng kanyang trabaho. Gumigising siya ng alas otso kaya't alas siete ay gising na ako para ipaghanda ang kanyang umagahan. Minsan ay pinapabaunan ko siya ng pagkaing para sa kanyang pananghalian dahil hindi ito umuuwi tuwing tanghali. Sa gabi naman ay alas otso rin ang kanyang uwi. Minsan ay umaabot ng alas dyes ng gabi.Hindi ko alam kung bakit hinihintay ko muna siyang makauwi bago ako makatulog. Siguro ay nasanay na akong antaying makumpleto kami sa loob ng bahay saka ako napapanatag at

Humikab ako. Hindi na talaga ako nakatulog buong magdamag. Nang sumapit ang alas singko ng madaling araw ay bumangon na ako para maligo at magbihis. Hindi ko pa rin mahagilap ang aking travel bag at hindi ko pa natatanong si Alas tungkol doon. Matapos ay lumabas ako ng silid at dumiretso ng kusina.Pagdating ko ng kusina ay dumapo ang aking paningin sa counter kung saan niya akong pinatong kagabi. Namula ang aking mga pisngi nang maalala ko na naman ang mga nangyari kagabi. Kaagad kong pinilig ang aking ulo at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Ramdam ko 'yung sugat na ginawa ko kagabi dulot ng pagkagat ko rin ng mariin dito.I sighed. I need to keep myself busy para hindi ko na maisip ang gabing 'yon. Para na itong sirang plakang paulit-ulit na nagpi-play sa akin isip at walang kapaguran. Ang sarap nang ibagok ang aking ulo sa pader para malimutan 'yung mga nangyari.Sa halip na tumunganga roon at kastiguhin ang aking sarili ay pinilit ko na lang ang aking sarili na gumalaw. Nags

Hindi pa rin nawawala ang pamumula sa aking pisngi sa sobrang kahihiyan kahit halos isang oras na ang dumaan. Kasalukuyan akong naghuhugas ngayon ng pinggan. I feel like I've been here since forever. Sobrang bagal ng aking paghuhugas ng pinggan na pwede ko namang bilisan. Ewan ko ba. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa.I mean, bakit naman ako mahihiya? I bought that necklace with his money, 'di ba? Ano bang kinakahiya ko? Dahil ba ako ang bumili at nagbigay sa kanya? It is my very first time handing someone a present. At partida, sa taong hindi ko pa masyadong close. Isipin mo, magt0-two weeks pa lang kaming magkakilala. Sinong hindi mahihiya du'n?Nagdesisyon na lang akong tapusin ang aking ginawa para makatulog na lang. Napagod kasi ako buong araw dahil sa pangangaladkad sa akin ng butihing pinsan ni Alas na si Sia. Pero kahit papaano ay nag-enjoy ako sa aming naging bonding ngayong araw. I thought all of Alas' relatives are strict like him, too. Akala ko kasi 'yung kasungita

Bumagsak ang kanyang katawan sa akin at parang ngayon pa lang ako nahimasmasan as aming ginagawa. Hindi siya umalis sa aking ibabaw. Parehas kaming habol ang aming mga hininga. He buried his face on my neck and I can feel how my cheeks heated."Damn," he whispered and chuckled. "How did we end up here?"Napalunok ako. "H-hindi ko alam."I can't even remember how we lost our clothes! Basta ay ngayon lang ako nahimasmasan. And I think we've been doing it for how many times now. Hindi ko alam pero basta ay natagpuan ko na lang ang sarili kong umuungol sa ilalim niya."Yeah?" muling bulong nito at kasabay nito ang dahan-dahang pag-ulos niya sa ibabaw ko. Napahawak ako sa kanyang balikat at sabay kaming napasinghap. "Fuck."Napapikit ako at kinagat ang kanyang balikat. Ang kaninang mabagal nitong paggalaw ay bumilis. My legs spreads as if they have a life of their own. He started rocking my world once again making me lost all my inhibitions left in me.He held my wrists and pinned them abov

"Kaano-ano mo si Anton Revamonte?" she asked. Curiosity is visible in her eyes.Nagkatinginan kami ni Alas. I didn't expect this. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kanya. I don't know if I will be honest of lied in front of her face. Hindi ko kasi inakalang kakilala niya si Anton Revamonte, ang ama kong aking kinasusuklaman.I bit my lower lip before looking at Mrs. Carter. I was about to spit some lie when Alas did it for me."Magka-apelyedo lang, Mom." Malamig ang tinig nitong wika sabay pisil sa aking beywang para sumabay sa kanyang sinabi.Pinilit ko ang aking sariling tumago at humugot ng malalim na hininga. "M-marami po kasing Revamonte sa Cebu."Tumango-tango ito. "So you're from Cebu? I have a friend there. Hindi ko lang kung nasaan siya ngayon at mga anak niya. Anyway, take a seat."Nang ngumiti ito ay para akong nabunutan ng tinik sa dibdib. Nagkuha si Alas ng isang stool at inalalayan ako paupo. I thanked him silently before sitting on the chair. Habang si Alas ay nagk