บททั้งหมดของ My Possessive Cold-hearted Mafia: บทที่ 21 - บทที่ 30

AODIEHALOS mabingi ako sa tawa ni Benjie nang makababa ako sa dining para kumain.Nandoon pa sila ni Cold at hindi pa kumakain dahil inaantay daw ako."Oh! Cold, magpalit ka na ng pabango mo dahil sabi ni Aodie, ang baho daw at nakakasuka ung amoy," natatawang pang aasar ni Benjie kay Cold na maitim na ang aura.Hindi ko naman sinasadya yung nangyari e. Nadala lang ako dahil biglang nang intriga itong si Benjie kaya ayon ang nasabi ko."Tumigil ka na nga!" singhal ko dito sabay upo at agad na kumuha ng pagkain sa harap ko.Hindi naman din ako makalingon kay Cold dahil baka mamaya e, singhalan ako nito ng tingin.Halos hindi ko na manguya ang pagkain ko dahil sa kaba ay awkward ng atmosphere sa loob ng dining parang gusto ko na lang nalunukin lahat ng pagkain ko at umalis.Bigla naman ako napaubo dahil ako'y nabilaukan sa biglaang pagtayo ni Cold.Ito na rin mismo ang nag abot sa akin ng tubig dahil si Benjie ay tawa pa din nang tawa! Mamatay sana siyang tumatawa!"See you at undergro

AODIENANG makabalik kami sa mansyon. Wala pa ang iba at mukhang kami ang naunang makauwi.Agad din kaming sinalubong ni Benjie na nagtataka marahil dahil pareho kami ng damit. Hindi na kasi ako nagpalit pa ng damit dahil maayos naman ang suot ko."Bakit?" makahulugang pauna nito at tumingin sa akin mula ulo hanggang paa. "Bakit ang agad n'yo ata?" pag uulit niya pero may dagdag na.Tumingin lang si Cold dito bago kinuha ang phone niya."We gather all the information we need," saad nito kaya napatingin sa akin si Benjie.Tumango lang ako dito bago humarap ulit kay Cold."Tama kaya na ngayon tayo pumunta? Baka may mga madamay… bukod doon kung ngayon tayo pupunta double ang kakalabanin natin dahil may mga transaksyon sila," usal ko dito.Binaba nito ang telepono niya at tumingin sa akin nang malamig at nakakatakot kaya naman napaatras ako."Mas maganda iyon dahil double ang masusupil natin na mga kalaban kung magkataon," walang emosyon nitong usal.Tumalikod ito sa amin ni Benjie at nag

AODIEAKALA ko ay nakalusot na ako sa mga nakabarilan ko kanina pero hindi pa pala.Dahil sa sobrang pag iisip ko kila Cold ay hindi ko nahalata na may sumusunod pala sa akin kung hindi pa ako muntikang mataman ng baril ay hindi ko makikita.Katulad kanina ay hindi pa din ako nakakarinig ng kahit na anong response kay Cold! Puro putukan lang baril ang naririnig ko sa kabila."Sh*t!" agad akong yumuko nang muli akong subukang barilin ng mga humabahol sa akin.Hinugot ko ang baril na nasa tagiliran ko at sinubukang makipagpalitan ng putok dito.Pero dahil sa madami sila at mag-isa lang ako ay hindi ko na nagawang bumalik pa nang maubos ang bala ng hawak ko.Binilisan ko na lang ang pagpapatakbo at nagbabaka sakaling makalayo ako sa kanila.Patuloy ang pagpapaulan ng mga bala sa akin habang ako naman ay pilit iniiwasan ang mga ito, ngunit tao lang din ako at hindi ko kayang iwasan lahat kaya naman halos gumewang ang sinasakyan ko nang maramdaman ko ang pagtama ng baril sa braso ko.Ramda

AODIEIT'S been 2 months matapos ang ambushed sa amin.Everything went back to normal na parang walang nangyari na parang hindi kami na lagasan.Nagkakatuwaan, nagkakakwentuhan at nagkakaroon ng kanya-kanyang inuman.Katulad na lang ngayon na nagyaya ng inuman sila Christine at niyaya kami na agad naman naming sinang-ayunan ni Benjie, dahil ang pangit naman kung hindi kami sasabay sa kanila.Well, not totally everything dahil kahit nakikisaya kami ni Benjie, we still had this question in our mind but as much as possible we can talk it out to each other.Napatingin ako sa isang sulok nang mapansin ko ang pagtitig ng isang taong dalawang buwan na simula ng hindi ko ulit ito nakakausap.Pati ang malamig at nakakatakot nitong aura ay bumalik na at wala na halos kumakausap sa kan'ya.Since that day, Cold became distant to me and to Benjie.Maybe because he knows who the traitor is, and he doesn't want us to get involved in it or maybe he is just thinking of plans on how to get rid of that

AODIE"AODIE, you need to be strong! Hindi pwedeng mahina. Paano mo maipagtatanggol ang pamilya mo kung iiyak ka lang kada masasaktan ka?! Stand up!" singhal sa akin ni Don Marcelino.Kasalukuyan kasi akong nakayuko at yakap ang aking mga tuhod dahil kakatapos lang namin masparring ng isang batang lalaki at nasuntok ako nito sa tagiliran na soyang okinadaing ko.Hindi ko pinangarap na matuto makipagsapakan at makipag-away dahil sabi ng aking lola ay hindi maganda ang makipag-away.Lalayo ang loob sa iyo ng mga tao at pwedeng pati ang mga mahal mo sa buhay ay lumayo din pero taliwas iyon sa tinuturo sa akin.Umangat ang ulo ko at tinignan si Don Marcelino."A-Ang s-sabi po ng L-Lola Aida ko ay masama daw po ang pakikipag-away… ayoko na po," naiiyak na saad ko.Inayos ko ang sarili ko at kahit hirap ang tuhod ko at ang tagiliran ko ay lumuhod ako dito."Don Marcelino… paglinisin na lang po ninyo ako ng buong bahay, paghugasin na lamang po ninyo ako ng mga pinggan at mga kulungan ng mga