Todos os capítulos de His Battered Wife: Capítulo 31 - Capítulo 40

Chapter 31Kissing him right now feels surreal."Carl," I murmured in between our kisses. Hindi namin inalintana ang buhos ng ulan. Wala kaming lamig na nararamdaman dahil kapwa abala sa halik na pinagsasaluhan.He's nibbling my upper lip and my lower lip like he's thirsty for something. I couldn't equal his hunger. Parang nagsabay ang sabik at pag-iingat sa klase ng halik na ginagawad niya sa akin ngayon. I can't explain.But I just knew that this feels so good. His kisses feels so good."Carl," muli kong sambit saka bahagya siyang tinulak.Nanghihina siyang tumigil sa paghalik kaya dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. Our eyes met. Nakaawang ang mga labi naming pareho para humabol ng hininga. The rain's still pouring and non of us care."Max," he murmured before kissing my forehead. Muli kong pinikit ang mga mata ko para danhim ang init ng labi niya sa noo ko.His lips stayed on my forehead for a couple of seconds before he kiss my nose in the most gentle way that he can. At sa

Chapter 33His kisses trailed down to my neck while we are both lying on my bed and he's above me. I couldn't help but to grip his hair while his lips are doing their work to wake the heat in my whole body."Carl," I called his name in embarassing way causing him to look at me while he's still busy kissing my collar bones."What happened here?" he asked when he lifted my shirt. Bumungad sa kanya ang maliit na pasa na sa ilalim ng dibdib ko.Napaawang ang mga labi ko at akmang itutulak ko na sana siya kaso dahan-dahan niyang hinalikan ang pasa ko na tila pilit niyang pinapawa lahat ng sakit. I closed my eyes tightly because of that and I couldn't control the pleasure.In a swift move I found myself naked and he is too. Sinasamba niya ang jatawan ko at wala akong ibang magawa kundi ibigay sa kanya ang sarili ko ng buong-buo."Uhmmm," I moaned when I felt his kisses trailing down to my stomach. "You got some bruises," he murmured while kissing every inch of my skin. I so love this. I lo

Chapter 35Hindi nagtagal ay lumapag kami sa Manila. Hinawakan ni Carl ang kamay ko saka dinala ako palabas ng eroplano. I just can't breath properly. Parang ang bigat-bigat ng dibdib ko.I can't imagine that I'm really here right now."Come here," Carl said when we both entered the black care. Hinigit niya ako palapit sa kanya habang ako ay namumutlang nakatingin sa labas. Habang umaandar ang kotseng sinasakyan namin ay hindi ko masukat ang kaba ko habang tinatahaw ko ang mga matataas na gusali.Nanginig ako at ilang beses na napunok. And Carl probably noticed that I'm not comfortable so he look at my eyes. "I already contact the trusted Doctor that I knew in a very high-end hospital. Bukas na bukas ay magpapa-check up ka," sabi niya at napalunok na lang ako.Is this really true?"Pwede ba akong tumanggi, Carl?" nanghihinang tanong ko pero mariin lang nuya akong tiningnan bago siya huminga ng malalim."D*mn, I wanted to bring you home but not because of this," mahinang bulong niya s

Chapter 37Nang makaalis si Don Sarmiento ay mabilis akong tumakbo papunta sa itaas. At nang makarating ako sa kwarto ko ay kaagad kong hinagilap ang mga damit ko at inayos.Carl's world isn't for me. This is forbidden. Hindi maawat ang mga luha ko habang inaayos ko ang mga damit ko.His world is not for me. Hindi ako dapat bumalik pa dito. Hindi ko na dapat pinagsiksikan pa ang sarili ko.Nang maayos ko lahat ng gamit ko ay nalingunan ko ang isang notebook sa maliit na lamesa sa tabi ng kama. Mabilis akong lumapit doon at kahit nababasa na iyon ng luha ko ay tinuloy ko pa rin ang pagsusulat ng huling mensahe ko para sa kanya.Dear Carl,Your world isn't for me. Kahit anong gawin ko hinding-hindi ako makakapasok sa mundo mo. Let me live on my own. I'll set myself free and I'll let God write my fate. Thank you for everything. Thank you for helping me. I appreciate it all very very much. I want you to know that I am happy. Masaya ako sa maikling panahon na nakita ko ang Carl na totoo at

Chapter 39I found out that I am good at baking. Ang dami kong natuklasan sa sarili ko. Pero kahit kapirasong alaala ay wala akong maalala.I love sunflowers. I really love it. Gustong-gustong ko itong tingnan. And Greg bought some seeds for me to plant. He's spoiling me and I notice it so much."You are really good at baking," he said while eating the cookies that I baked. Napangiti ako sa kanya kaya marahan niyang ginulo ang buhok ko na siyang ikinasimangot ko. Natawa naman siya sa naging reaksyon ko bago ako hinila paupo sa tabi niya.One month, I'm staying here with him for one month. At sa isang buwan na iyon ay wala akong kahit anong maalala. Tumigil na sa pagpaparamdam ang mga alaala. It's like they gave up even when I don't."Baka hindi na nga bumalik ang alaala ko?" I asked."Ang mga alaala babalik 'yan kung kailan nila gusto. Just be happy that you are not hurting," he said so I look at him with sadness in my eyes."But I want to remember," I murmured. Bigla siyang nag-iwas