NAVER's POV: "Hoy, Naver! Bakit tulala ka r'yan?!" Sigaw ni Dion sa akin nang mapansin na wala ako sa katinuan. Nasa loob kami ngayon ng bahay nila. Wala rito ang mga anak nila ni Kim dahil mga nag-aaral na. May mga kaniya-kaniya kaming ginagawa. Ako ay nakatingin lang sa aking laptop, naghahanap ng mapagbubuntungan ng aking kaisipan. Kanina pa ako panay hanap dito sa social media at maski sa PlayStore kaso hanggang ngayon wala pa rin akong makita. Kaso biglang napatigil ang aking mga paningin sa isang litrato na bumulaga na lang sa aking social media account. Isang larawan ng bata na hindi ko maintindihan kung bakit parang pamilyar na pamilyar siya sa akin. Kahit na wala naman akong nakilala na bata na katulad niya. Nakaupo siya sa swing sa mismong parke, sa sobrang luma na ng litrato, hindi na masyadong maaninag pa ang kabuuang mukha nito. Pero nakangiti siya habang nakapikit ang kaniyang mga mata. Halata rito ang matinding kasiyahan na minsan hindi ko naranasan noong ako'y bat

NAVER's POV: "Ayos lang ba 'tong suot ko? Hindi ba sumobra na ako sa pagiging bad boy look kong 'to? Bakit ito pa ang napili nila para sa akin? Tsk!" Usisa ko sa aking sarili habang nakatingin sa aking cellphone na nakapatay. Pinagmamasdan ang aking mukha na may fake piercing sa ibaba ng labi ko. Lalong-lalo na rin sa hikaw ko na dala-dalawa sa bawat tenga. Nakadikit lang ito, hindi ko ito pinabutasan dahil hindi ko gusto. Wala rin akong plano na magsuot ng mga ganito, ang dalawa lamang talaga ang may gusto na makita akong suot ito sa trabaho.Nakasuot ako ngayon ng simpleng black t-shirt na may tatak na ' I'm a goodboy' sa harapan na tinernuhan ng black leather jacket. At black pants na may belt with chain in it. Pinaresan din ng converse black rubber shoes. Nag-contact lense na rin ako na kulay brown para itago ang tunay na kulay ng mga mata ko. Napapansin ko na parang pupunta ako sa lamay, at hindi ang magtrabaho sa isang restaurant na nakita ko matapos ang isang linggo naming