Chapter 4

NAVERS POV:

"He's here!" Malakas na sigaw ng lalaking may balbas na hindi gano'n kaputian.

Nakangiti siya habang kumakaway sa aking direksyon.

Hindi ko siya nakita kaninang umaga sa restaurant. Kahit na nakita ko siya hindi rin naman ako nagtatanda ng mga mukha nila. Maski na rin ang pangalan nila.

Darating din naman ang araw na aalis ako sa lugar na ito. This is just a challenge that happens between us three.

"Welcome to newcomer's party! Come here! Come here!" Pangtuturo niya pa sa kaniyang kinaroroonan kung saan nandoon ang mga taong paniguradong magiging katrabaho ko.

Kahit kakaunti lang halatang ganado sila sa party na ito.

Hindi sana ako pupunta ngayon dahil wala akong balak makipag-usap sa mga tao.

Subalit masyadong makulit ang manager at ang anak niya kaya nandito ako sa harapan nila kung saan gaganapin ang 'Welcome Party' sa mga bago.

But I'm the only one who's new. So, what's the point of this party? Tsk.

Ha! Just never mind.

Nasa loob kami ngayon ng restaurant kung saan dito mismo ako mag-ta-trabaho. Alas otso na rin ng gabi nang ako ay dumating kaya kapansin-pansin na may ilan na ang lasing.

Hindi ko alam kung bakit nag-aaksaya ang may-ari ng pera para sa 'Welcome Party' na ito imbis na i-invest na lang sa restaurant niya.

Kaso may nakapagsabi sa akin na nakasanayan na raw lalo na't ilang buwan na rin daw sila naghahanap ng iba pang mag-ta-trabaho pero walang nagbabalak.

Isa na ro'n ang boss nila ang dahilan.

Gaya ng inakto nito sa akin kaganina, hindi na ako magtataka kung may gusto ng umalis.

Tsk.

Pero hindi ko alam kung bakit wala ang boss? Dapat sa ganitong mga party ay nandito rin siya. Siguro walang alam ang may-ari na may nagaganap ng ganito. Iyon lang naman ang naiisip kong dahilan.

O sadya lang na ayaw pumunta no'n dito.

" I'm sorry I'm late." Hinging paumanhin ko man sa manager na lumapit sa aking direksyon. Yumuko pa ako.

Naramdaman ko naman ang paghawak nito sa aking kaliwang balikat kung kaya't iniangat ko ang aking katawan saka siya tiningnan.

Nakangiti ito sa akin na para bang wala lang sa kaniya ang pagkahuli ko. Pero halata rin ang pagkailang niya sa akin, gaya rin nung una naming pagkikita kaganina.

" Don't bother, Natzuri. Masaya pa rin ako na dumating ka. Oh! He's Natzuri, I don't know his surname. Simula ngayon magiging katrabahador na ninyo siya. So don't bully him. Lalo ka na, Rin! Alam na alam ko na ang mga tinginan na 'yan!" Napalingon naman ako sa kaliwang direksyon ko.

Nasa dulo ng lamesa ang tinutukoy ni Boss na 'Rin'. Kanina ko pa napapansin na sa kaniya nanggagaling ang malagkit na tingin mula ng makapasok ako sa restaurant na ito.

Napansin ko ang pagngiwi nito sa manager namin bago umiwas ng tingin sa akin.

Nakakapagtataka man pero hindi ko na lang binigyan ng pansin.

"I'm not. Tsk." Pagtatanggol agad nito sa sarili saka panaka pang sumubo ng karne na nasa harapan niya.

Narinig ko ang pagtawa ng mga kasamahan niya dahil sa kanilang narinig. Pinag-aasar pa siya ng mga ito ng kung anu-ano kaya nakita ko ang pamumula niya habang pinapaawat ang mga kasamahan niya.

" Just used to it, Natzuri. Ganiyan talaga rito, kaya sana masanay ka." Tinapik-tapik pa ako nito sa aking kaliwang balikat habang bakas na bakas pa rin sa mukha ang saya.

Napatango na lang ako bilang pagsang-ayon. Niyaya niya agad ako na umupo sa direksyon ni Rin. Sa kaniya na lang kasi ang may bakanteng upuan pa.

Nang makaupo ako sa tabi ni Rin, napansin ko naman ang pagkailang niya sa akin. Hindi pa rin nabubura sa kaniyang mukha ang pamumula.

Pero hindi ko na lang 'yon pinansin.

"Hey, Natzuri!" Napabalik naman ang aking atensyon sa mga magiging kasamahan ko.

Pero mas natuon ang mga paningin ko sa kaharap ko. Isang babae na kulot ang buhok, malaki ang kaniyang mga mata, at natatanging siya lang ang nakasuot ng dress ngayon. Nakita ko na siya sa counter kanina.

Nakalagay ang kaniyang kanang kamay sa aking harapan, may hawak siya na baso na panigurado na alak ito.

"Sorry, I don't drink." Pagtatanggi ko agad sa alok niya habang hindi nawawala ang pagkalamig sa aking pananalita.

Nakita ko kung paano nalungkot ang babae sa kaniyang narinig pero mabilis siyang inaliw ng kaniyang mga kasamahan na kababaihan.

I don't care about what they think about me, but I'm not gonna let it happen again. Someone also poured me a glass of alcohol but after I drank it, nakita ko na lang ang sarili ko na nasa hospital.

Kung hindi lang ako naagapan dalhin sa hospital baka wala na akong buhay ngayon. Buti na lang isinama ko noon si Ake, kaya napansin niya agad na may problema sa akin.

Kaya hindi na ako nagtitiwala sa mga taong nagbibigay sa akin ng alak. Sinasabi ko na lang na hindi ako umiinom kahit siya naman.

"What's that? You really don't drink?" Pagsasabat naman nitong lalaking ito nang tingnan ko siya nakita ko na nakangisi pa siya sa akin pero tinaasan ko lang siya ng kilay.

"..." Hindi na rin ako nagsalita pa.

What's with this guy? Acting like a buddy buddy. Tsk.