"Ano? Liligawan nga kita, anong akala mo sa'kin porket ganito ako na bakla hindi na ako marunong manligaw? Marunong nga 'kong pumasok sa kweba, mangharana pa kaya hindi?." Pinagtaasan 'ko ng tingin si Johan sa salamin kung saan doon nagtagpo ang paningin namin dahil busy s'ya kaka-blower ng buhok 'ko. Ngumiti ito ng malapad."Bakla ka ba talaga?." tanong 'ko na ikinatigil n'ya. "I mean you don't look like one.""One hundred percent sure that i am gay, Arabella. But i know kung bakit mo tinatanong sa'kin 'yan ngayon." humatak ito ng upuan at pumewesto sa likod 'ko, inangkala niya ang braso niya sa aking baywang at ang baba naman sa aking balikat, muling nagtagpo ang paningin namin gamit ang salamin. "Maging ako ay kinuwestiyon 'ko na rin ang sarili 'ko, una pa'lang ng maramdaman 'kong tila nagbabago ang paningin 'ko sa'yo nong mga panahong hindi ka pa belong sa amin. Hindi 'ko alam kung papaano nangyari but you really got my attention, lalo na ngayon." sumilip ang mapanuksong ngiti

"Tito, asan n'yo naman ho dinala si Johan? Baka mamaya ay pinaakyat niyo na naman ng puno 'yon? Naku, To, magagalit na talaga ako sa inyo n'yan."Kumusli ng ngiti ang Tito ko, kasabay non ang bungisngisisan nilang magkakapatid. Napakamot ako sa ulo ko."Hayaan mo't minsan lang naman 'yon. Atsaka, nasa probinsya kayo, hayaan mo siyang matutong mamuno, Arabella." si Tita Monet."Oo nga, mamaya nga ay pagsisibakin namin ng kahoy 'yon." dagdag pa ni Tito Galian na sinamaan ko ng tingin."Hindi ho laking hirap si Johan, mamaya ay baka magkasakit pa 'yon sa kung ano-anong pinapagawa niyo, kawawa naman ho 'yong tao." nguso ko."Aba'y, baka nagkakalimutan tayong ikaw lang ang kaisa-isang babae naming pamangkin? Hindi naman ata tama na basta-basta ka na'lang sumagot ng manliligaw na hindi dumadaan sa mga pagsubok?." nanlalaki ang matang sabi ni Tito Galian.Napalabi ako. May sinagot na nga ako 'e, pumalya lang."Tama ang Tito Galian mo, Arabella. Nong panahon nga namin ay halos ikamatay nila

“Ayaw mo na ba talagang magpa-awat pa, Arabella? Puwede ka naman sa isang bahay, doon ka muna kung gusto mong mapag-isa---”"Malabo pong maging mag-isa ako doon, Tita. Alam mo naman na buntot ko 'yang si Sally tuwing nandito ako. Paano ko matututukan ang sarili ko kung maya't maya ay nakasunod sa akin 'yan?” Natatawa kong putol kay Tita na ikinailing nito.Isang malawak na ngiti ang iginawad ko sa kanila at marahan silang hinagkan bago ako tuluyang nagpaalam na aalis na. Sandali pa akong natigilan at tumingin sa madilim pang kalangitan. Dumako rin ang paningin ko sa bintana ng aking kuwarto kung nasaan naroroon ang tulog pang si Johan.Ayaw ko mang ipagkait sa kaniya ang pagiging isang ama. Hindi ko naman din kayang sabihin sa kaniya. Hindi pa ako sigurado kung tama ba ang hula ko. Basta't pagkarating ko sa lupalop kung saan man ako dalhin ng mga paa ko ay doon ako magpapa-check up. Masyado pang magulo. Wala pa akong ideya sa kinabukasan ko, hindi rin ako handa sa bagay na ito. Mas ma

Maaga akong nagising dahil agad akong naramdaman ng pagkagutom. Para ring hinahalukay ang sikmura ko at gusto nitong bumaliktad. Nasapo ko na lang ang noo ko at pumikit para maibsan ang aking nararamdaman."Makakatay kita Johan pagnagkita tayo. Ang galing mong magtanim." Inis kong turan na para bang maririnig ako ni Johan sa ganito kalayong agwat.Napailing ako at hinimas himas ang aking tiyan."Baby, huwag mong masyadong pahirapan si mama ah, hindi ako sana'y anak. Wala akong alam sa ganito, pero mama will try her best para maalagaan kita at mabigay sa 'yo ang tamang nutrients para maging healthy ka paglabas mo. Help mama ah, kasi kukutusan ko pa ang papa mo." Natatawang aniya ko.Sandali akong natigilan kinalaunan. Naalala ko 'yong sinabi no'ng ka-chat ko sa strangers website kagabi.Siguro maiging sundin ko na lamang iyon habang hindi pa nalaki ang anak ko. Habang kaya ko pang sumakay at bumayahe sa mga pampublikong lugar. Hindi na safe sa akin kung papalipasin ko pa ito kapag mala

Hindi ko lubos maisip na wala pala akong aasahan sa kaniya. Na katulad din pala siya ni Vincent, na sasaktan ako. Hindi ko lubos maisip na akala ko ay kilala ko na siya ngunit hindi pa pala.Napasandal ako sa headboard ng kama ko at pinunasan ang mga luhang kanina pa umaagos sa akin. Hindi ko dapat siya iniiyakan. Hindi ko dapat damdamin ang lalaking 'yon dahil may anak ako. Hindi niya deserve ang bawat patak ng luha ko. Kung ayaw niya sa bata, hindi ko ipipilit sa kaniya. Bahala siya sa buhay niya. Bahala na siya. Simula ngayon ay aalisin ko na siya sa sistema ko. Sa buong pagkatao ko at maging sa anak ko. Hindi niya naman kailangan ng ama. Isang ama na katulad niyang agad siyang ipinagtabuyan at punong puno ng pagdududa.Nasa gano'n akong sitwasyon ng makarinig ako ng pagkatok mula sa labas ng apartment ko. Dinig ko rin ang boses ni Lance na agad ko namang itinayo.Pagkabukas ko sa pintuan ay nangunot ang noo ko ng makitang hindi siya nag-iisa. May mga Naka-body suit sa likod niya,