Lahat ng Kabanata ng Loving the Rainbow : Kabanata 21 - Kabanata 30

"Kuya naman, pang-ilang store ko na 'to ah. Magrereklamo na talaga ako sa management niyo pag-hindi niyo pa ako inasikaso." Napakamot sa ulo niya ang sales lady na kaharap ko--- na kanina ko pa pinapaki-usapan para i-assist ako dito sa singsing ni Johan, pero sa lahat ng mga store dito sa mall, wala ni isa ang sumubok sa akin. Nong una ay ayos lang na tinanggihan ako, but the other one doing the same thing to me? Parang may malansa na.I composed my self and tried to smile at them."I just need to pull this ring off, hindi akin 'to, kaya parang awa niyo na. Assist me before i make scene here." timping saad ko.Nagkatinginan ang dalawang sales lady at sabay ring lumingon sa akin. "Ma'am, pasensya na ho talaga pero wala ho kasi yung mag-a-assist sa inyo sa ganyang kaso." aniya nito."Kayo, panigurado naman ay kaya niyo 'to?." tanong ko nagbabakasaling mayroon silang matinong isasagot sa akin, pero umiling lang ang dalawa.Nasapo ko ang noo ko at mabigat ang loob na lumabas ng store.

Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko ng tuluyan kaming makapasok ni Johan sa mismong venue kung nasaan ang mga kamag-anak niya. Agad akong napakapit sa braso ni Johan at nagbaba ng tingin. Mabilis na rumagudo ang tibok ng puso ko.First time ko kasing ma-m-meet ang family ni Johan, as in ngayon lang dahil lahat ng mga ito ay walang time na umuwi ng pinas. At ito namang si Johan ay never na nag-brag about sa family niya. Kumbaga kahit friends na kami at ako ang lubos niyang pinagsasabihan ng lahat ng bagay, never niyang sinabi ang side ng family niya except lang sa daddy niya na kaunti lang rin naman ang nalaman ko.Mahigpit akong napakapit sa braso ni Johan at ramdam ko ang paglingon niya sa akin. Inalis niya ang pagkakahawak ko sa braso niya at agad na hinawakan ang nanginginig kong kamay. Nagsalubong ang tingin namin at marahan niya lang akong tinanguan."The one and only Lantsov finally arrived!." matinis na sigaw ng isa sa mga grupo ng kalalakihan na tansya ko ay malapit lang sa

Mugto ang mata ko ng pumasok ako sa opisina. Napansin iyon nila Lian at pinagtawanan ako ng bongga, maging sina Eric na nakasalubong ko sa may cafe kanina.Napuno ng hagulhol ang buong kwarto ko kagabi dahil sa labis kong katangahan. It's our 2 months anniversary and yet nakalimutan ko iyon. Mas inuna ko pang pakisamahan si Johan kesa kay Vincent na sarili kong boyfriend.Bakit ko nga ba nakalimutan ang araw na yun? Samantalang noon ay walang palya kong sinasalubong si Vincent at napapailing na'lang nga siya sa tuwing nauuna ako.Gusto kong iuntog ang sarili ko o kaya naman ay hilain pabalik ang oras kahapon, ngunit imposible iyon.Ngumuso ako at tuluyan ng inayos ang make up ko. Laking pasalamat ko talaga at kahit papaano ay naagapan ng make up ang mukha ko. Kaya naman sa malapitan lang halata at kung talagang bibigyan pansin ang mukha ko.Hindi sana ako papasok ngayon at mas gugustuhin ko pa sanang suyuin si Vincent, ngunit may urgent meeting daw na magaganap sabi ng manager namin.

"All we just need now is to plan the announcement of you and Arabella's engagement. And after that hindi na tayo mamro-mroblema sa mga kamag-anak na'tin." Thanos sighed and massage the bride of his nose. While Johan nodded at him."How about the status of your company and mine? Dad wants me to help you thru it, and you know what we should do, Thanos."Johan called Thanos on his real name, for the first time on my entire life na kasama ko sila, ito ata ang unang pagkakataon na narinig kong mismo sa bibig niya ang totoong pangalan ni Thanos. "I'll think about it. It's not that easy, Johan, you know that." halatang stress si Thanos base palang sa boses niya at sa magkakahalong facial expression na pwedeng ilabas ng mukha niya. "For now, let's just focus on my soon to be wedding with Zielle and then yours." Automatikong napataas ang kilay ko. Nagpla-plano na naman ang dalawang hinayupak na'to. Hindi ba sila aware na kahit magkahiwalay kami ng lamesa ay naririnig ko pa'rin sila?! They

"Arabella, anak?." naalimpungatan ako sa magkahalong katok at pagtawag sa akin sa labas ng kwarto ko. Nang mabosesan ko iyon ay dinilat ko na ang mata ko. "Nasa baba ang nobyo mo, kanina ka pa hinihintay. Bumaba ka na'lang, anak."Mabilis akong napabangon sa higaan at agad na dumiretso ng banyo para mag-ayos ng sarili. Hindi ko na nagawang sagutin pa si Mama sa pagmamadali.Nababangag pa nga ako, wrong timing naman 'tong si Vincent.Ala-singko na nang tuluyan akong makaramdam ng antok kanina. Yung mga binitiwang salita ni Johan kagabi ay labis na nakapag-pagulo ng isipan ko. Hindi ko tuloy matantsa ang tunay kong nararamdaman sa bahaging iyon.Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko ay agad akong bumaba, sinalubong ako agad ng presensya ni Vincent. Pinukulan ako ni Papa ng tingin na hindi ko man lang namalayan na nasa tabi lang pala ng nobyo ko. Ngumuso-nguso ito na ang pinupunto ay si Vincent. Napailing ako sa itsura ni Papa. Hindi naman sa ayaw ni Papa kay Vincent, ngunit alam kong