Anya's POVHINDI ko napigilang hindi matangay sa bawat halik at haplos ni Damian na ibinibigay niya sa akin. Sa loob nang apat na taon, naging pamilyar ang bawat sistema ko sa kaniyang mga labi. Kaya nang sa pangalawang pagkakataon na inangkin niya ang labi ko, nakalimot ako't bumigay.Oo, mahal ko pa rin siya at miss na miss ko na ang dating kami. Miss ko na ang lalaking pinakasalan at minahal ko dahil parang reyna at prinsesa ang turing sa amin ni Andi. Pero alam kong hindi na ito pwede, at mabilis na pinaalala sa akin ng mundo kung bakit.Nang sa sandaling maghiwalay ang mga labi namin, hindi ang nakangiting mukha ni Damian o ang kumikislap niyang mga mata ang kumuha sa pansin ko, kundi ang taong nakatayo sa lilim ng puno, malayo ngunit mataman na nakamasid sa amin. Si Margot."Anya, mag-usap tayo. Pag-usapan natin ito—"Natigilan si Damian nang bigla akong tumayo. Ilang maliliit na hakbang paatras ang ginawa ko. Asawa ako pero hindi ko alam kung bakit parang napahiya ako nang mala

Anya's POVMATAGAL na namayani ang katahimikan sa amin tatlo. Walang ibang ginawa si Damian kundi titigan ako nang mataman na para bang may kasalanan akong nagawa sa kaniya, kaya hindi ko magawang salubungin ang mga tingin niya.I let out an awkward laugh after a long period of silent. "K-kain na tayo? Tamang-tama ang dating mo. Kakaluto lang ni Damian, mainit pa ang mga pagkain."Tumaas ang kilay ni Margot sa sinabi ko. "Oh? Si Damian ang nagluto?"Mula sa akin ay bumaling ito kay Damian."Darling, how sweet of you naman. Never mo itong ginawa para sa akin."Sandali akong natahimik sa sinabi niya. Nang makitang sa akin pa rin nakatutok ang nagliliyab na mga mata ni Damian, pinili kong lumapit na lang kay Andi at hindi magsalita. Kumuha ako ng plato at mga kubyertos para kay Margot, saka nilapag ito sa tabi ng plato ni Damian.Hinila naman ito ni Margot. "Let's sit down. Gusto kong tikman ang luto mo."Nang makaupo kaming lahat sa harap ng hapag, saka binalingan ni Margot ang anak ko

Anya's POVPAREHO kaming hubo't hubad ni Damian habang nakahiga sa papag ng kubo at nakaunan ako sa malapad at mabuhok niyang dibdib. He was gently stroking my hair while resting his other hand on my back.Ang mga damit namin ay nagkalat sa sahig, kasama na ang aming undergarments.Nag-angat ako ng paningin sa kaniya. "Damian?"Nakapikit ang mga mata niya pero hindi naman siya tulog."Hmm?""I think we should go back. Hinihintay ka ni Margot."Natigilan siya at napatingin sa akin sa sinabi ko. Magsasalita pa sana siya, pero natigilan kami nang biglang bumukas ang pinto. Mabilis akong bumangon at namimilog ang mga matang tiningnan si Margot, gulat itong nakatingin sa amin."Mga baboy kayo!"Akmang susugurin niya ako pero agad na nakabangon si Damian at napigilan siya."Margot, stop!""Sinasabi ko na nga ba! Ahas ka! Hindi ako dapat nagtiwala sa iyo! Nasa loob ang kulo mo!" Dinuro niya ako. Pilit inaabot ang kamay sa akin para masaktan ako.Hindi ako nakagalaw sa kinauupuan habang nakat

Damian's POVMULA nang umalis si Damon kahapon, nakaluhod na ako sa labas ng kwarto ni Anya. Hanggang ngayon ay nandito pa rin ako... nakatingala sa pinto ng silid niya. Nagsisisi sa mga kasalanang nagawa ko.Hindi sapat ang humingi ng tawad para sa nagawa kong pagkakasala. Hindi sapat ang pagluhod para mabawasan ang kasalanan ko. Ang sakit na ibinigay ko sa asawa ko... higit pa sa sakit na nararamdaman niya ngayon dahil sa sakit niya.She was a soft-hearted loving woman. Mabait, mapagmahal, malambing at mapagtiwala. Paano ko nagawang isipin na magagawa niya akong lokohin? Damon's right—this is all my fault. Kahit ano pang sinabi niya, dapat nagtiwala ako sa asawa ko. Dapat nanindigan ako sa mga binitiwan kong pangako sa harap ng altar.Muling umagos ang luha mula sa mga mata ko. Bumalik siya noong araw na iyon dala ang balita sa sakit niya. But instead of finding comfort in me... ang kataksilan ko pa ang bumungad sa kaniya. I even forced her countless times to sign our divorce papers

Damian's POV"Damian! Anong gagawin mo!"Lumingon ako nang maramdaman ang mahigpit na pagkakahawak ni Margot sa kamay ko. Ilang butil ng luha ang naipon sa gilid ng mga mata niya—nagsusumamo ang tingin at parang sinasabing huwag akong umalis.Marahan kong inalis ang kamay niya bago nagpatuloy sa paglalakad. I went straight to my car and took my phone out. Tatawagan ko na sana ang numero ni Attorney Reyes nang biglang bumukas ang pinto sa passenger's seat at pumasok si Margot."Get out."Puno ng luha ang mukha niya nang lingunin ako. "What are you going to do?""Out.""Please, sabihin mong hindi mo gagawin ang iniisip ko!""Kung ayaw mong madamay dito, lumabas ka."Hinawakan niya ako sa kamay at kulang na lang ay magmakaawa. "Damian, please, don't do this! Hindi ako papayag! Hindi mo ako pwedeng iwan!"I looked at her for a few more minutes before shoving away her hands. Sa twing nakikita ko si Margot, naaalala ko ang pagkakasalang ginawa ko sa asawa ko. Gusto kong magalit sa kaniya, p