All Chapters of The Billionaire's Dauntless Spouse: Chapter 11 - Chapter 20

Kabanata 11"Kung mamahalin mo naman ako ay gagawin ko ang lahat para sa'yo. Magbabago ako. Hindi na ako mambababae. Ikaw na lang ang mas pagtutuunan ko ng pansin," mahaba niyang sabi sa akin kaya kahit nahihilo ng konti ay tumingin ako sa kaniya."Sigurado ka ba?" Mahinang tanong ko sa kaniya.Nakita ko ang pagngiti niya at narinig ang mahinang pagtawa niya. Marahan niyang itinaas baba ang kaniyang ulo bilang pagsang-ayon."Kung bibigyan mo ako nang pagkakataon na alagaan at mahalin ka. Sisiguraduhin ko na ikaw lang ang iibigin ko, Edraly," muling pagbibigay niya sa akin ng matatamis na salita.Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Lumapit siya ng kaunti sa akin at ramdam ko ang masuyo niyang paghaplos sa pisngi ko."Ròisìn," tipid na tawag ko sa kaniya. Napalunok ako ng laway dahil parang nakaramdam ako ng pagkauhaw.Ilang beses niyang hinaplos ang aking pisngi. Nakaramdam ako ng pagkahilo at may kakaibang init akong naramdaman sa bawat pagdampi ng balat niya sa katawan ko

Kabanata 13"Nand'yan ba si Governor?" tanong ko sa babae na nasa labas ng opisina ni Governor.Lumingon ako sa paligid upang tingnan kung may mga tao. Nang wala akong makita kundi janitor ay agad nawala ang agam-agam ko. Pinagtuunan ko ulit ng pansin ang babae. Doon ko napansin ang nakakunot niyang noo. Labis na kalituhan ang makikita sa kaniyang mukha. Kahit na naguguluhan ay sinagot niya pa rin ang tanong ko."Yes po, Ma'am. Nagla-lunch po sa loob kasama ang mga kapartido niya," sagot niya sa akin.Magsasalita na sana ako ngunit itinikom ko ang bibig ko nang marinig ko ang pagbukas ng elevator kaya mabilis akong napalingon doon. Nakita ko ang isang babae na lumabas dito. Sinundan ko muna siya ng tingin at nang makita ko na pumasok siya sa isang opisina ay napabalik na ulit ang atensyon ko sa babae.Napansin ko ang pagtaas niya ng kilay. Hindi ko pinagtuunan ng pansin ang reaksyon niya. Lumapit ako sa lamesa niya at humawak ako sa gilid nito. Inilapit ko ang aking mukha sa kaniya. N

Kabanata 15"Anong meron?" tanong ko kay Papa. Unting-unti na nagsalubong ang aking mga kilay nang pumasok kami sa isang opisina.Nang tingnan ko ang paligid ng silid ay nakuha agad ng self portrait na nakabitin sa isang wall ang atensyon ko. Isa iyong picture ng Mayor. Walang katao tao sa silid ngunit nagtuloy-tuloy lang si Papa sa silid na para bang welcome na welcome siya sa opisina na ito.Kunot ang noo na sinundan ko siya sa mismong tanggapan ng mga bisita. Nakita ko ang pag-upo niya sa isang malambot na kulay berde na sofa. Ang kaniyang mga mata ay may kuryosidad na tumingin sa akin.He raised his right arm. Suddenly, the side of his lips turned up. I felt something unusual. What’s with the smile?Ang aking puso ay naramdaman kong tumibok nang mabilis dahil sa kabang nararamdaman. Ito ang unang beses na ngumiti siya sa akin. May dapat ba akong ipag-alala? Nalilito na napalakad ako palapit sa kaniya nang makita kong sinenyasan niya akong lumapit.Wala akong nagawa kundi ang umupo

Kabanata 17Hindi na umuwi si Ròisìn."It's been three days pero hindi pa rin siya umuuwi. Eunice Paye, anong gagawin ko? Should I report it to the police? Nag-aalala na ako sa kaniya," mahina kong sabi sa kabilang linya.Napahawak ako sa noo ko habang naglalakad papunta sa may dining table. Kinakagat ko ang aking daliri at hinintay ang sasabihin ni Eunice Paye."Hindi ba siya nagpaalam sa'yo?" tanong niya sa akin. Umiling ako kahit hindi niya nakikita. Hindi ako umupo sa upuan, bagkos ay naglakad ulit ako pabalik sa living room."Hindi. Hindi siya nagpaalam sa akin," sambit ko at muli akong naglakad papunta sa living room.Napahigpit ang hawak ko sa cellphone ko dahil nakaramdam ako ng sakit sa sintido. Tumigil ako sa paglalakad at pagkatapos ay pinakiramdaman ang sarili. Nang huminto ang sakit ay tumuloy ako papunta sa living room at umupo sa sofa."You should report it. Hindi na normal sa isang lalaki ang mawala ng tatlong araw. Lalong-lalo na kung hindi nagpapaalam pwera na lang k

Kabanata 19"Where did you go?" Bungad na tanong ko kay Ròisìn nang makita ko siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Mabilis ko siyang pinasadahan ng tingin. Wala na ang suot niyang coat at nakabitin ito sa kaniyang kanang balikat. Ang kaniyang polo shirt ay may maliliit na gusot sa kwelo. Pansin ko rin ang buhok niyang sabog at hindi sinusuklay.Mas lalo kong naramdaman ang pagngitngit dahil sa galit. Bakit ganito ang ayos niya? Para siyang nakipaglaro sa hindi nakakasunog na apoy! Init ng katawan niya ay sa ibang babae niya ginagawa?"Work," Tipid niyang sagot sa akin. Ang kaniyang mga mata ay umiwas sa akin ng tingin.Kinagat ko ang aking ibabang labi at inis akong napabuntong hininga. Pumikit ako nang mariin bago ko siya nilapitan. Ngayon ay nagtatanggal na siya ng sapatos. Pabalang ko itong kinuha sa kaniya. Walang pag-iingat kong inilagay sa shoe rack ang kaniyang sapatos.Tiningnan ko siya ng mariin. "Three days? No, it's four days to be exact. Bakit hindi ka man lang umuwi?"A