Kabanata 20Pagkatigil ng sasakyan sa aming unahan ng bahay ay may kabilisan akong bumaba. Ang aking mukha ay nakasimangot habang sinasaraduhan ang pinto. Gumawa ng malakas na ingay ang pinto ng kotse dahil sa pagsara ko nito.Wala akong maramdaman na miski kaunting saya habang naglalakad ako papunta sa gate ng apartment namin. Napasulyap ako ng saglit sa kaniya. Naging mabilis ang pagkilos ni Ròisìn kaya naabutan niya akong nagbubukas ng gate.Ang kaniyang buong atensyon ay nasa akin at pansin ko ang malambot na ekspresyon ng kaniyang mukhang masarap paltukin.Binigyan ko siya ng isang nakakamatay na irap.Bakit ganito ang lalaking ito? Parang asong naging maamo.Nang tuluyan kong lakihan ang pagkakabukas ng gate ay pumasok agad ako. Alam ko na sumunod siya sa akin. Hindi ko na siya pinansin at tumuloy lang ako sa paglalakad papunta sa pinto ng bahay namin. Rinig ko ang pagsara ng gate.Kinuha ko ang susi sa aking bag at pagkatapos ay ipinasok ko agad ito sa butas na nasa door knob.

Kabanata 22Maraming nagsasabi na kung nagsimula raw kayo sa pagkakamali ay mananatiling mali at malungkot ang buhay. Ngunit tama nga kaya sila?Gulong gulo na ang isip ko. Hindi ko na alam kung anong susundin ko. Ang utak ko ba na nagsasabi na huwag kong hahayaan ang sarili ko na tuluyang mahulog sa kaniya o ang puso ko na ipinagsisigawan na sundin ko ang itinitibok nito?Ano nga ba? Nahuhulog na ako sa kaniya at hindi ko alam kung makakabuti ba ito sa akin. Magiging maganda kaya ang kalalabasan nito?Ang isip at puso ko ay gulong gulo na.Kaya kong ibigay ang buong puso ko kay Ròisìn ngunit paano nga ba siya? Kaya niya din ba? Ganoon din ba siya?Ako nga lang ba kung saka sakali? Alam kong playboy siya at nangangamba ako na baka lokohin niya ako.Babae lang ako at natural na sa amin ang mag-isip ng mga negatibong bagay.I'm not difficult, I want to make sure that he's earnest and willing to change for me so that I can give him my whole heart without any hesitation. When Edraly loves

Kabanata 24Itinigil niya ang kotse sa tapat ng entrance ng Mall. "Gusto mo bang samahan kita?"Tinanggal ko ang seatbelt ko at pagkatapos ay kinuha ko ang bag ko sa gilid ng upuan ko. "No. Kaya ko na namang mamili mag-isa. Ayoko rin na umabsent ka sa trabaho.""Alam mo naman na mas priority kita," Sabi niya kaya nakuha niya ang atensyon ko.Ang kaniyang ekspresyon ay para bang nagdadalawang isip. Nakakunot ang kaniyang noo at pansin ko ang pagbuntong hininga niya.Ngumiti ako sa kaniya bago ko hinawakan ang kaniyang pisngi. Naging kalmado siya sa aking ginawa."Magiging ayos lang ako. Huwag ka nang mag-alala. Kikitain ko rin si Paye sa coffee shop, baka abutin kami ng tatlong oras sa pagkukuwentuhan," Pagbibigay alam ko sa kaniya."Sasamahan ka ba niya sa pamimili?" naninigurado na tanong niya.Umiling ako at pagkatapos ay tinanggal ko ang pagkakahawak sa kaniyang mukha."Hindi. May lakad siya mamayang hapon," Sagot ko sa tanong niya.Nakita ko ang pagkunot ng kaniyang noo. Nagkamot

Kabanata 26Sampung minuto ang lumipas at hindi pa rin umuusad ang pila sa lane namin. Nagkaroon kasi ng problema sa POS system. Namatay ito kaya kailangang ulitin ang pag-pounch in ng mga binili noong isang customer.Napayuko na ako sa hawakan ng big cart dahil sa pagsakit ng likod ko. Nararamdaman ko na din ang pangangalay ng binti ko. Hinawakan ko ang tiyan ko.May sumitsit nang ilang beses at nakuha nito ang kuryosidad ko. Napatunghay ako. Nagulat na lang ako noong biglang dumating ang makulit na pulis. Taas baba ang kaniyang balikat dahil sa paghingal. Nang tumingin ako sa kaniyang hawak ay doon ko lang napansin ang dala niyang upuan.Napaayos ako ng pagkakatayo. Humarap ako sa kaniya habang siya naman ay tumigil sa tabi ko. Inilagay niya sa may gilid ko ang upuan. Tinapik niya pa ito upang senyasan akong umupo. Tumaas ang kilay ko dahil sa kaniyang ginawa.Hindi ko alam kung mamangha ba ako sa kaniya o tatarayan ko siya.Tiningnan ko ang kaniyang mukha at nakita ko ang maaliwal

Kabanata 28Ang pag-aasawa ay hindi madali. Tama nga ang kasabihan ng mga matatanda na 'Ang pag-aasawa ay hindi parang mainit na kanin na pag napaso ka ay iluluwa mo.'Ang bawat pagsasama ay may kaakibat na lungkot, sakit, hirap at problema. Walang masaya lang, ang lahat ay dumadaan sa baku-bakong daan na susubukin ang pagmamahal ninyo at tiwala sa isa't isa. Hanggang saan mo nga ba kayang labanan o ipaglaban ang lahat? Sa kalagitnaan lang ba o hanggang dulo na?Ang iba ay sumusuko, ngunit nakakabilib din na makita ang iba na hanggang dulo ay lumalaban sa mga problema upang makasama lang ang isa't isa.'Ang bawat problema at hirap ay dapat na labanan natin ng magkasama. Walang sukuan. Hamakin man tayo ng kahirapan, maging hadlang man sa atin ang lahat ngunit ikaw at ikaw pa rin ang aking pipiliin. Sa hirap at ginhawa ay patuloy kitang mamahalin at ipaglalaban.'Taimtim kong basa sa mga pangungusap na nakasulat sa isang liham na nakita ko sa isang magabok na kahon.Halata sa kahon ang