Pagkabukas na pagkabukas ng elevator sa may basement ng Olivar Furniture Company ay agad na nagpatiuna sa paglabas si Tamara. Inis na iwinaksi niya ang kamay ni Lorenzo na nakahawak sa kanyang baywang at mabilis na nilampasan ito sa paglalakad."Tamara..." marahan nitong tawag sa kanya.Hindi niya ito nilingon. Kahit nang akma nitong hahawakan ang kanyang kamay ay agad siyang umiwas. Katunayan ay kanina pa inaabot ni Lorenzo ang kanyang kamay upang ipagsalikop ang kanilang mga daliri. Sadyang iniiwasan niya lang ito.Pero wari ay naubos na rin ang pasensiya ng binata at mabilis siyang hinabol sa paglalakad. Ilang hakbang na lamang sila noon sa kinapaparadahan ng sasakyan nito nang mabilis na hinawakan ni Lorenzo ang kanyang braso at pilit na ipinaharap."Hey, mag-usap nga tayo," saad nito. "Are you mad?""Bakit ba ginawa mo iyon?" naiinis niyang sabi. "Bakit ba hindi mo na lang hinayaan na ako ang magsabi sa mga empleyado mo ng tungkol sa ating dalawa?""Hindi mo ba gusto iyon? Tinulu

In the end, Tamara decided to answer Roberto's call. Tuluyan siyang lumayo mula sa mga kasamahan bago sinagot ang tawag nito."H-Hello..." agad niyang bungad sa nasa kabilang linya."Hello, Tam. Kumusta ka na?" masiglang bati sa kanya ni Roberto.Napapalingon-lingon pa si Tamara sa direksyon kung saan nila idinaos ang simpleng pagdiriwang dahil sa matagumpay na proyekto kay Mr. Smith. Bawat isa ay abala. May ilang kumakain pa. Ang iba naman ay masayang nagkukwentuhan na habang may kanya-kanya nang hawak na kopita ng alak.Si Lorenzo naman ay abala pa rin sa pakikipag-usap sa ilang empleyado nito. Sa binata siya nakatingin nang sinagot niya si Roberto."M-Maayos lang ho. Bakit ka napatawag?""Gusto ko lang mangumusta, Tam. And since, nasa Manila ka, maaari kayang magkita tayong dalawa?"Dahil sa kanyang mga narinig ay bahagyang nakadama ng pag-asam si Tamara. "Nasa Manila ka ba ngayon?" she said excitedly.Matagal na rin simula nang huli niyang nakita si Roberto. Kahit nang nasa Davao

Matapos ng mahigpit na yakap na iginawad ni Roberto kay Tamara ay saglit pa muna silang nag-usap. Ipinaliwanag niya dito ang relasyong mayroon siya kay Lorenzo. Alam niyang nagdududa ito at wala siyang balak na magsinungaling dahilan para sabihin niya dito ang totoo.Nang una ay nakitaan niya pa ng pagtutol si Roberto sa kaalaman na nakatira siya sa condo unit ng binata. Nakaringgan niya ito ng pananaway at nais pa sana isuhestiyon na hanapan siya ng ibang matitirhan. But Tamara insisted that everything was okay. Inamin niya nga dito ang relasyon nila ni Lorenzo, maging ang pag-alok ng binata ng kasal sa kanya.Dama niya ang maraming katanungan na nais ibato sa kanya ni Roberto. Kung wala lang marahil itong lakad na kailangan habulin para sa araw na iyon bago umuwi ng Davao ay hindi nito tatapusin ang pag-uusap nilang dalawa.But just like what he said, sadyang isiningit lang ng matandang lalaki sa schedule nito ang pagkikita nila nang araw na iyon. Bagay iyon na sa mga nakalipas na mg

Lorenzo was left dumbfounded. Hindi niya sukat akalain na ganoon na lamang kadaling makagagawa ng pasya si Tamara. Harap-harapan nitong pinakita sa kanya na mas pinipili nito si Roberto kaysa sa kanya. Ni hindi man lang ito nagdalawang-isip na umalis sa kanyang condo unit. Tuluyan nga siya nitong iniwan.Mariin niyang naikuyom ang kanyang dalawang kamao. Kung simula pa kahapon ay sakit at hinanakit ang bumabalot sa kanyang dibdib, ngayon ay nadagdagan na iyon ng labis na galit na halos pumiga sa kanyang puso. Kung kanino partikular niya nadarama ang galit na iyon ay hindi na niya masabi.May kung ilang saglit pa siyang hindi nakahuma sa kanyang kinatatayuan. Mistula siyang natuklaw ng ahas at sa loob ng ilang sandali ay hindi nakakilos. Nakatuon lamang ang kanyang mga mata sa pintuan na nilabasan ni Tamara.He wanted to think that everything was just a joke. Na baka babalik din agad si Tamara at sasabihin na ang lahat ng iyon ay isang biro lamang. Na hindi totoong may relasyon ito kay

"Humihingi ka ba ng tawad sa akin dahil sa tama ang kung ano man ang iniisip ko ngayon, Tamara?" tanong ni Maribel kay Tamara sa seryosong tinig. Binitawan din nito ang hawak-hawak na sandok para mataman siyang matitigan sa kanyang mukha.Mariing napalunok si Tamara kasabay ng pagyuko niya ng kanyang ulo. Ni hindi niya alam kung ano ang isasagot sa kanyang ina kaya sa halip na magsalita pa ay napatango na lamang siya.Ilang sunod-sunod na pagtango ang kanyang ginawa bilang sagot sa tanong nito. Hindi man tuwiran ngunit naiintindihan niya kung ano ang ibig nitong malaman. At walang balak na magsinungaling si Tamara. Ngayong kaharap niya na ang kanyang ina ay gusto niya ring sabihin dito ang totoo."S-Sino? Kailan, Tamara? A-Ang ibig kong sabihin..."Maribel stopped talking. Mistula bang wala itong mahagilap na tamang salitang idudugtong sa kung ano man ang nais nitong sabihin sa kanya.Napaangat ng kanyang ulo si Tamara at matapang na sinalubong ang mga titig ng kanyang ina. Agad pang