“Hon next time huwag mo na uulitin iyon ha,” nag-aalalang saad niya habang binubuhay ang makina ng sasakyan. “Hindi ko ‘yan maipapangako Galen, sumusobra na yang pinsan mo,” naiinis kong saad, hanggang ngaun ay nanginginig pa rin ako sa sobrang galit. “Please Haya, makinig ka sa akin. Hindi mo kilala ang pinsan kong iyon hindi natin alam kung ano ang pwede pa niyang gawin.” “Wala akong dapat na ikatakot sa pinsan mo dahil wala akong ginagawang mali sa kanya.” Napabuntong hininga na lamang siya saka nagpatuloy sa pagda-drive ilang sandali lang ay nakarating na kami sa bahay dahil sa bilis ng kanyang pagmamaneho. Nagdiretso ako sa silid namin na hindi man lang pinansin ang pagsunod niya sa akin pakiramdam ko ay hindi pa rin nababawasan ang galit na nabuhay sa aking pagkatao. “Hon mangako ka sa akin na iiwasan mo si Gabriel,” saad niya na naupo rin sa pang-isahan na sofa na katapat ng inupuan ko. “Yang pinsan mo ang dapat mong pagsabihan hindi ako.” “Ok sige kakausapin ko s’ya,” t

“Hon, may gagawin ka ba bukas?” weekend naman kinabukas kaya nagbaka sakali ako kung wala siyang gagawin. Halos magdadalawang buwan na rin mula nang aminin ko sa kanya na mahal ko na rin s’ya. Napatingin pa siya sa akin na tila nanunuri. Kasalukuyan siyang nakahiga sa sofa na nasa loob ng aming silid habang nagpapahinga. “May isang site pa akong papasyalin, Hon. Pero kung para sayo ay magagawan naman ng paraan.” Hindi ko maiwasan na hindi mangiti sa kanya, “magpapasama sana ako sayo, magpapapalit ako ng salamin sa mata. Madalas na kasi akong mahilo sa salamin ko,” paliwanag ko sa kanya. “Sige, hon, after mo magpapalit saka ko na lang pupuntahan yung site,” muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata. “Thank you, hon,” lumapit ako sa kanya at ginawaran siya ng halik sa kanyang pisngi ngunit bigla siyang humarap sa 'kin kaya naman sa labi niya tumama ang halik na iginawad ko sa kanya. Abot tenga pa ang ngiti niya saka muling idinilat ang kanyang mga mata. “Ang sweet naman ng misis k

“Sige, hon, ipapa-experience ko ang sinasabi mong dahan-dahan,” patol kong saad sa kanya habang paakyat kami sa hagdan. “Talaga ba?” excited pa niyang tanong sa akin habang ginagawaran ako ng panaka-nakang halik sa pisngi ko. “Yes, hon, dahan-dahan,” ako pa ang nagsara ng pinto ng aming silid at ini-lock ko iyon. Mabilis din ang labi niya hinuli ang aking labi tinugon ko iyon ayon sa galaw na ipinaparamdam n’ya isiniksik ko pa ang aking sarili sa kanya. Ramdam kong nabubuhay ang init sa kanyang katawan iniisa-isa ko pang alisin ang kanyang damit na labis niyang ikinatutuwa. Hindi ko maiwasan na hindi mangiti sa kalokohan na nabubuhay sa isip ko. “Hon, gusto mo talaga ng dahan-dahan?” nanunukso ko pang saad. “Yes, hon,” namumungay na ang kanyang mga mata. Hinagip ng kamay ko ang remote ng aircon at pinalakasan ko iyon. Habang ginigiya ko s’yang magtungo sa harap ng pinto ng banyo, huminto kami sandali para tanggalin lahat ng kanyang damit. “Ang macho naman ng mister ko,” ginawaran

Maging si Don Bernardo, labis na nagulat sa tagpong iyon. Sa sobrang galit ni Galen, ay kulang na lamang basagin niya ang monitor buti na lamang at napigilan siya ng security guard na kasama nila. “Nasaan si Gabriel?” nanginginig ang tinig ni Galen, na tanong sa security. “Wala po s’ya ngaun dito, sir,” maikling tugon ng security. “Apo, ako na ang bahalang kumausap sa pinsan mo tiyak na magpapang-abot lang kayong dalawa,” pakiusap ni Don Bernardo. “No, lolo, walang kapatawaran ang ginawa n’ya sa mag-ina ko malinaw sa footage na sinadya n’yang tisurin si Haya, sinadya n’ya lahat,” galit na galit na lumabas si Galen, patungo sa kanyang sa sasakyan. Pagpasok niya sa kotse ay nagtataka sa kanya si Haya, dahil sobrang galit na galit. “Hon, ok ka lang ba?” “Alam ko na kung paano ka na aksidente,” walang emosyon na tugon ni Galen. “Paano mo nalaman?” “Nakita ko sa CCTV sinadya ni Gabriel, na tisurin ka kaya ka nadulas,” binuhay na niya ang makina ng sasakyan, ngunit hindi pa sila na

“SPO1 Ryan Legaspi, h’wag kang mabibigla ma’am. Dinala namin sa ospital ang asawa mo naaksidente po s’ya.” “Ano?” hindi ko ma-absorb ang kanyang sinabi nangingibabaw ang kaba na nararamdaman ko ay halos pangapusan ako ng hininga. E-sinend n’ya sa ‘kin ang address ng ospital na pinagdalhan nila kay Galen. Mabilis akong tumakbo pa labas ng aming silid at hinanap si Mang Canor, nagkataon naman na nasa garden lamang siya habang abala sila ni Donya Ysabel, sa pag-aayos ng halaman. Ibinalita ko sa kanila ang nangyari kay Galen, at dali-dali kaming nagtungo sa ospital. Hindi ako mapakali mula sa ‘king kinauupuan takot na takot ako at kung anu-ano ang pumapasok sa isipan ko. Napukaw lamang ang aking atensyon nang tumunog ang cellphone ni Donya Ysabel. Si Don Samuel, ang nasa kabilang linya. Sabi niya ay nasa ospital na rin siya. Ngunit wala kaming nakuhang detalye tungkol sa nangyari kay Galen.Kaya naman tinawagan ni Donya Ysabel si Tricia, nasabi niya na magkasama si Galen at Richard, n