“Walang tawad diyan?” Ngumisi ako sa tindera ng bulaklak. Napaismid siya.“Si Ma'am talaga. Mukhang yayamanin naman iyong asawa niyo. Tatawad pa talaga.” Sinulyapan niya si Hades na nakapamulsa sa unahan.“Mukhang mayaman lang yan pero butas din bulsa niyan,”bulong ko sa kaniya.“Si ma'am talaga. Ang mahal-mahal ng suot, oh. Mukhang mamahalin ang damit.”Pinanlisikan ko ng mata si Hades no'ng maglabas ng mamahaling cellphone. May sinagot itong tawag pero kunot noong binaba noong makita akong nanlilisik ang mga mata sa kaniya.Dumedeskarte ako dito para makamura, e. Tapos siya diyan nagpapahalata.“Ayon. Latest na íphóne 'yon, 'di ba? Ang mahal-mahal no'n-”“Uso installment ngayon, 'no! Hello? First time mo ba sa earth?”agad kong sansala. Napabuntong hininga ako. “Kung ayaw mong magpatawad, sige 'di bale na lang. Sayang ibibigay ko pa man din sana 'yan sa Papa ko. Makakalaya na kasi siya mamaya, welcome gift ko sana.”Kumunot ang noo niya. “Nakulong Papa mo, ma'am? Anong kaso?” Aba!

Wearing a cream color casual dress. Bumaba ako para salubungin sa baba si Mrs. Mondejar. Mas nauna siyang dumating na 'di ko inasahan. Hindi ko inakalang maaga siyang darating dito sa bahay.Pinilit kong ngumiti sa pagbaba ko. She's busy with her phone nang maabutan ko sa sala. Agad siyang tumayo nang makita ako.“Hija, hello!” Agad siyang bumeso sa akin. Maayos akong nakipagbeso sa kaniya.Agad niyang hinagod ng tingin ang katawan ko at ngumiti. “You look fine my Dear!”“S-Salamat po.” Alanganin akong napangiti. Hindi ko naman kasi forte ang makipagplàstikan. Hindi ko lang inasahang ganito siya kagaling sa ganitong bagay. Plastic as it finest talaga. Mas mabuti pa nga yata si Obrey, e. Kasi hindi niya tinatago ang totoong ugali niya. Di tulad dito sa Mama niya.“Let's go?”Deretso kami sa coffee shop na tinutukoy niya. Unang pasok sa lugar ay amoy mo agad ang bango sa paligid. Nakaupo ang mga mayayamang costumer sa kaniya kaniyang pwesto. At may reservation kami.Nalula ako sa mga

“Oh ba't kunti lang ang kinain mo?” Ilang subo pa lang iyong nakita ko tumayo na agad si Tinay. Aba! Hindi 'yan pwede. Ako ang mag-o-overthink ng malala sa palengke kapag nagutom 'to.“Mama, dalawang pinggan na iyong naubos ko puputok na tiyan ko.”“Paanong hindi puputok? Kanin at ulam ang pinapakain ko sa'yo hindi iyong pinggan. Iluwa mo iyong pinggan na'tin!”Bumusangot siya. Di na mabiro 'to. Mana talaga sa ama na seryoso. “Oh, siya. Huwag mong kakalimutan ang payong, ha. Mahal bili ko diyan,”paalala ko sa kaniya. Umuulan kasi ngayon. Pahirapan na sa byahe papuntang palengke. Bumili lang ako ng payong para sa anak ko. Kaya ko naman ang sumugod sa ulan. Humihina kasi ang benta ko nitong nagdaang buwan. Kaya di ako pwedeng gumastos sa kung anu-ano. Kung ikukumpara ang tindahan ko sa mga katabi kong tindahan sa palengke. Mas malaki iyong sa kanila. Iilang suki lang ang bumabalik sa akin para bumili. Pinupuntahan lang ako ng iba sa pwesto ko para mangutang. Hindi ako makabawi agad

Siguro nga ay iniisip niya nang patày na talaga ako kasama ng anak niya. Sino ba siya? Sino ako sa kaniya? Oo nga pala. Isa lang akong kasangkapan para makuha niya ang titulo bilang mafia. Wala naman sa akin ito noon, kahit pa sinabi niyang ayos lang sa kaniya na wala siyang anak. Na hindi niya makuha si Kristine sa akin. Hindi big deal sa kaniya ni hanapin ang anak niya o alamin kung totoo nga bang namatày kami ng anak niya. Sa simula pa lang ay wala na kaming kwenta sa buhay niya. Kaya ano pa ang silbi kong sasabihin naming buhay kami? Kahit ano ang gawin nina Obrey sa amin ay hindi siya makikialam. Baka nga tutulong pa siya kina Obrey.“I'm doing this in behalf of Hades. Kadugo ko pa rin ang anak mo. Malaki ang utang na loob ko kay Hades. Pero may naibigay man siya sa akin o wala. I will do same, Lurena. Poprotektahan ko kayo kahit hindi niya sabihin.” Iyon ang huling sinabi ni Harry bago niya ako iniwan sa side walk. Mananatili siya sa paligid. Hindi siya babalik sa syudad hangg

Wala na ba talagang ibang lugar para sa'min ng anak ko? Kahit saan na lang nandoon ang gulo? Lumayo na nga ako para umiwas. Ba't parang sinusundan pa rin kami? Nakabusangot kong binalingan si Harry. Nasa sala sila kasama niya si Tinay na naglalaro no'ng lato-lato na binili nila kanina. Ayoko pa rin na sumama sa kaniya. Hindi niya ako agad-agad mapapayag diyan sa desisyon niyang 'yan. Pinsan niya si Hades. Malay ko bang pinapasakay niya lang ako sa mga kwento niya para sumama kami sa kota nila. Blood is thicker than water pa rin.Magtatago na lang kami dito sa Nieves. Hindi naman siguro hahalughugin ni Hades ang buong Nieves para hanapin kami. Tsaka, imposible rin iyon. Wala nang pakialam sa amin ang lalaking 'yon. Nagpakasal na nga, e. Napabuntong hininga ako. Ba't parang nalulungkot ako? Muntik kong masapàk ang sarili ko. Aba! At bakit may palungkot-lungkot ka pa diyan?Umiling-iling ako at nilapitan sila sa sala. Namaywang ako at inangatan ng kilay si Tinay nang mapabaling siya sa