Semua Bab Akin Ka Na Lang, Please: Bab 31 - Bab 36

Matapos ang honeymoon, mas naging malambing si Jacob kay Yumi — mas maingat, mas mapag-alala, mas tahimik pero naroon lagi. Hindi niya sinasabi ang "mahal kita," pero ramdam ni Yumi sa bawat haplos, sa bawat kilos, na unti-unti, may namumuong lalim sa pagitan nila.Isang umaga, maaga pa lang ay gising na si Yumi. Naka-upo siya sa may bintana, may hawak na baso ng gatas habang pinakikiramdaman ang marahang paggalaw ng sanggol sa sinapupunan niya. Tahimik ang paligid. Ang liwanag ng araw unti-unting pumapasok sa loob ng bahay.Pagkalipas ng ilang minuto, narinig niya ang mga hakbang ni Jacob. Gising na rin ito. Habang tulog pa ang panganay nilang anak na si Jabez.May dala itong kumot at vitamins niya. “Maaga ka na namang nagising,” aniya habang marahang isinapin sa mga binti niya ang kumot.“Hindi na rin kasi ako makatulog,” sagot ni Yumi, bahagyang ngumiti. “Minsan si baby, minsan naiisip ko lang… ang bilis ng mga nangyayari.”Lumuhod si Jacob sa harap niya at marahang hinawi ang mga

Mainit ang hapon. Nakapambahay lang si Yumi habang nag-aayos ng mga laruan sa sala. Katatapos lang matulog ng bunso, at si Jabez ay nasa likod-bahay kasama si Jacob, abala sa pagtuturo ng pagtanggal ng damo sa paso.Tahimik ang bahay. Payapa.Hanggang sa may marinig si Yumi na humintong sasakyan sa tapat ng gate.Inilapit niya ang sarili sa bintana, bahagyang sinilip kung sino ang dumating. Doon niya nakita ang isang babaeng pamilyar — naka-ayos, may dating. Si Nancy.Napakurap si Yumi. Hindi niya inaasahang darating ito. Mas lalong hindi sa ganitong biglaan, at hindi sa mismong pintuan nila.Ilang segundo lang, narinig na niya ang katok. Isa. Dalawa. Malumanay, pero may bigat.Dahan-dahang binuksan ni Yumi ang pinto.“Nancy?” mahina niyang tanong, may halong pagkalito.“Hi,” maikling sagot ng babae, nakatingin sa kanya mula ulo hanggang paa. “Sorry kung biglaan. Galing ako ng Davao. Naisip kong dumaan.”Napahawak si Yumi sa gilid ng pinto. “Anong sadya mo?”Hindi kaagad sumagot si Na

Mainit ang hapon pero mas mainit ang ulo ni Jacob nang dumating siya sa harap ng opisina kung saan pansamantalang nagwo-work si Nancy. Hindi na niya kayang palipasin pa. Hindi na siya makakatulog nang payapa hangga’t hindi niya ito kinakausap ng harapan.Bakas sa mukha niya ang seryosong determinasyon — wala na ang dating malambot na Jacob kapag si Nancy ang kaharap.Pagkapasok niya sa lobby, natanaw niya agad ang babae. Nasa isang table sa café area ng gusali, may hawak na tablet habang nakatingin sa screen. Tahimik. Maayos ang bihis. Pero paglapit ni Jacob, agad itong tumingin — na parang alam na nitong darating siya.Ngumiti si Nancy. Mapait. Malandi. Malamig.“Wow. Hindi pa ba sapat na iniwan mo ako? Sisiraan mo pa ako ngayon?”Hindi ngumiti si Jacob. Diretso ang titig.“Ano’ng sinabi mo kay Yumi?”Diretso. Walang paligoy.Pumikit si Nancy sandali, saka ngumiti nang sarkastiko.“Wala naman akong sinabing masama. Sinabi ko lang ang totoo.”Tumagilid ang ulo niya, parang inaasar.“N