All Chapters of Today Until Forever : Chapter 11 - Chapter 20

Serenity/Serin's POV. Almost two weeks na simula no'ng natanggal ako sa trabaho at two weeks na rin akong naghahanap ng bagong trabaho pero ni isa walang tumanggap sa akin. Kung hindi 'unhiring' ang isinasagot nila sa akin minsan 'we'll call you'. Wala naman akong balat sa pwet pero bakit gan'to? Parang ang malas ko yata ngayon? To be honest hindi naman talaga ako naniniwala sa swerte at malas kasi for me ang success ng isang tao ay nakakamit sa pagtatyaga at syempre sa pananampalataya niya sa Maykapal. Hindi d'yan sa mga swerte swerte chuchu na 'yan. Pero ngayon hindi ko talaga alam ang itatawag ko sa nangyayari sa akin. Should I call this bad luck? Kasi naman coincidence ba talaga na ni isa man lang sa ina-apply-yan ko ay walang tumanggap sa akin. Halos libutin ko na ang buong maynila para lang makahanap ng work. "Oh..." nagulat ako ng may iniabot sa akin si Luke na burger. Narito kasi kami ngayon sa classroom at break time namin. Yung iba kong classmates nasa canteen para bum

Serenity/Serin's POV. This is the day na magmimeet kami ni Braiv para pag-usapan yung pagpayag ko sa hinihingi niyang favor. Hindi ako masyadong nakatulog dahil pa rin sa kakaisip ko kung tama ba talaga ang desisyon kong gagawin. "Hays. Bahala na. Wala nang atrasan Serin. Hindi ka gano'ng tao, hindi ka madaling umurong sa laban. Saka lalong may isang salita ka. Kaya go na." nakaharap ako ngayon sa salamin dito sa kwarto habang nagsasalita. Para tuloy akong baliw. "Ate? Sinong kausap mo?" "Ay! Palaka!" nagulat ako dahil bigla na lang sumulpot itong Sapphire. "Palaka? Nasaan?" inilibot niya pa ang paningin niya sa kabuoan ng kwato. "Wala namang palaka dito sa loob ng kwarto ate ah. Pinagsasabi mo d'yan?" "Bigla bigla ka kasing sumusulpot. Kaya nagulat ako. Palaka tuloy ang nasabi ko." "Ay gano'n? Sorry naman. Narinig kasi kita nagsasalita. Kaya tinanong kita kung may kausap ka ba. Kasi mag isa ka lang naman dito sa kwarto." aniya at lumapit pa siya sa akin ngayon. "Ah-eh. Iy

Braiv's POV. Nagmamaneho na ako ngayon ng kotse ko papunta sa party ni Haidee. Ilang minuto na lang siguro bago kami makarating doon nitong katabi ko. Hindi ko nga alam kung may kasama ba talaga ako dito sa loob ng kotse dahil hindi manlang ako kinakausap ng babaeng ito. Kanina pa ako salita nang salita pero sinusulyapan niya lang ako saglit o 'di kaya minsan parang wala siyang naririnig. Wow ha, may instant deaf pala akong kasama ngayon. Siguro may bipolar disorder ang babaeng ito. Minsan kasi 'pag nagsusungit sa akin napakadaming sinasabi, tapos mayamaya bigla na lang hindi magsasalita at hindi namamansin. Hays, mga babae nga naman. Ang lalabo nila tapos pabagobago. Ang hirap nilang i-handle. "Akala ko talaga hindi mo ako sisiputin kanina." nilingon ko ulit siya sa tabi ko para tingnan kung tutugunin niya ba ang sinabi ko. Huminga muna siya nang malalim bago tumingin sa'kin. "Don't worry, marunong akong tumupad sa usapan dahil hindi ako taong paasa." pagkasabi niya no'n a

Serenity/Serin's POV. Actually after noong party hindi na kami muling nag-usap o nagkita ng mokong na iyon. Mas pabor nga sa'kin kasi isang linggo ko siyang hindi nakikita. Walang nang-iinis sa akin. Hindi rin naman siya napapadpad dito sa 'TLV'. Kaya no'ng narinig ko ang sinabi ni besh na nanggaling sa lalaking iyon itong mga bagay sa harapan ko hindi ako makapaniwala. "Siguro ka na sa kanya nanggaling ito?" paninigurado ko. "Yep. I'm really really sure besh. Yiiiee... Nakakakilig ano?" umasta na naman siya na parang timang. Lagi siyang ganyan tuwing kinikilig. "Tsk. Tumigil ka nga besh. Ang sabihin mo nakakadiri. Hindi nakakakilig." naiinis talaga ako sa mga ganitong pakulo o yung sinasabi nilang cheesy moment. For me hindi siya effort kundi kacornyhan. "Nagkakamali ka lang siguro. Hindi ito nanggaling sa kanya." dugtong ko pa. Hindi pa rin talaga ako naniniwala na bigay ng Braiv na iyon ang mga ito. Saka wala namang dahilan para bigyan ng mga ganito. "Maniwala ka Seri

Serenity/Serin's POV."Ikaw?!!" gulat kong tanong sa kaharap ko ngayon. Paano ba naman hindi ko inaasahan na siya pala ang bisita na sinasabi ni Saph. "Yes. Ako nga Ms bitter—Ms. Delpino." nakangisi niyang tugon sa akin."Bakit ka nagpunta dito? Anong kailangan mo? Saka kanino mo nalaman na dito ako nakatira?" sunod-sunod kong tanong."Ehem." napalingon ako sa isang kaharap ko na nakalimutan kong kasama rin pala namin. Narito nga rin pala si itay. "Anak, bakit naman ganyan ka magtanong sa amo mo?" tanong niya sa akin."Ah--eh.... Hehe, nabigla laang ho ako itay. Pasensya na ho." palusot ko na lang na sagot sabay kamot sa ulo ko. Hays, bakit ba naman kasi nagpunta ang lalaking ito dito sa amin. Saka paano niya nalaman na dito kami natira."Naku, ikaw talaga anak. Magugulatin ka na pala ngayon. Ohsha maiwan ko muna kayo nitong boss mo. Sige hijo mag-usap muna kayo nitong dalaga ko." lumayo na siya sa pwesto namin habang nakangisi ng nakakaasar. Ewan ko ba pero yung gano'ng