JealousNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Mahina akong napadaing at dahan-dahan nagmulat ng mga mata. Tagos ang araw sa salamin ng bintana. Napatitig ako sa kisame at kumurba ang ngiti sa labi ko. I felt a little sore in my private parts since we had a few rounds last night. We didn't stop until we were satisfied. Until we conquered our desires. Until we express how we long for each other.I suddenly yawned as I slowly got up from bed. Lalong lumapad ang ngiti ko sa labi nang nakitang bihis na rin ang katawan ko na siya ang gumawa. Until now I can't imagine myself back in his arms.I never imagined having this moment the time I left. Masiyado akong nagpadala sa isekyuridad ko, masiyado akong nagpadala sa mga bagay na nasaksihan. I know I'm not deserving for him even though he assured me so many times that I was. Pakiramdam ko kahit araw-araw kong ibigay ang sarili ko, kulang pa rin. Kulang pa rin ang paulit-ulit na salitang sorry para sa lahat. Sa lahat ng

ForgivenessNakayakap ako sa sarili habang nakatanaw sa medyo madilim panghimpapawid. Kakalipad lang ng sinasakyan naming chopper pabalik ng Manila. Hindi na rin kasi kami aabot kung sasakyang panlupa ang gagamitin.“You okay?” Napatingala ako sa kaniya nang marinig ang boses niya. Tumango ako habang pinapatong niya ang itim na jacket sa akin bago siya umupo. “Whos driving this chopper?” tanong ko. “Si Khian…”Curious talaga ako sa Khian na ‘yan dahil hindi ako masiyadong pamilyar sa kaniya. Iilan lang sa magkakaibigan ang kilala ko at komportable ako.“Stop thinking, he’s a good friend of ours.”Napatango nalang ako at sumandal sa kaniyang balikat. Pumikit ang mata ko sabay haplos niya sa kamay ko.“They are all coming, our friends…” Liam informed me that made me nodded. “Okay lang kalat naman na siguro ang nagawa ko kaya wala na akong maitatago. I just really want to apologize even they won’t forgive me…” tipid akong ngumiti bago sinandal pabalik ang ulo sa balikat nya.Silent e

Divorce“F-Fiel…”“Sino ba ‘to Liam?” ulit ko. “May tinatago ka ba sa akin?”Nabalot kami ng katahimikan sa loob ng silid ng muli kong marinig ang boses ng babae mula sa kabilang linya.“Sir, umiiyak na naman po si ma’am Fatima. Hindi po makakabuti sa kaniya-”Naputol ang sinasabi ng babae sa kabilang linya nang mabilisang lumapit sa akin si Liam at biglang hinablot ang phone na hawak ko at pinatay.“Fiel—”“Si M-Mommy ‘yong sinasabi ng babae. Anong mayroon kaniya?”I was a bit trembling. I was desperate to know what's really happening but I still remained calm because I didn't want us to end up fighting. It’s still our wedding day even though it's just a civil ceremony. I treasured this moment with him but I couldn't be silent anymore. Lalong-lalo na ang marinig ang pangalan ni Mommy.He shook his head and laughed nervously. “It was just a—”“Anong meron kay Mommy, Liam? A-Anong nalalagas? Anong umiiyak?” Nilapitan niya ako at mabilis na kinulong ang mukha sa kaniyang palad. “Baby

DeadPagkalapag ng sinasakyang eroplano pasado alauna ng hapon ay tinawagan ko agad si Miko. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid kung saan namataan ko siya na naghihintay na pala sa akin.Patakbo akong naglakad palapit sa kaniya at agad niya naman akong sinalubong.My eyes are swollen since last night but thankfully I wore sunglasses kaya hindi masiyadong mahahalata.“Bessy!”We immediately hugged each other and parted quickly. Malaki ang ngiti niyang nakaukit sa labi ngunit hindi ko magawa dahil pag-aalala.“How’s your flight?” tanong niya maningning ang mga mata.He still looks hard in his outside appearance since he didn’t change any part of his body even we know that he's soft inside. He's gay gender but one of the trusted friends I have.“I’m good. S-Saang hospital dinala si Liam?”His brows furrowed and stared at me in disbelief.“Si Liam agad? Puwede bang kumustahin mo muna ako?” nakataas kilay niyang sinabi kaya napailing ako.“Hindi na kailangan, mukhang okay ka naman, eh. Pun

Choose“B-Bakit sobra-sobra na kung paglaruan tayo ng tadhana? Bakit hindi na matapos-tapos lahat?”Napahilamos ako sa sariling mukha habang nakaupo sa sofa. After prevailing the truth behind Daddy’s death I felt numb.“And why did your father do that? Ano bang kasalanan ni Daddy?” dagdag kong tanong.Umiiling siya.“I don’t really know anything, Fiel. I never tried to talk my father for several years,” aniya sabay dahan-dahan na umupo sa tabi ko.“Posible bang magkasama sila ng kapatid mo?” namilog ang mata ko sa gulat nang napagtanto ang lahat. “You got shot too!” I stated. “Who shot you?”Natahimik naman siya ngayon.Napatingala ako sa kaniya dahil lahat na lang yata gusto niyang itago sa akin.After almost an hour we’ve discovered the painful truth. Ang hirap. Kami ang naiipit sa mga nangyayari sa bagay na wala kaming kinalamanan.Nilingon ko siya nang umangat ang braso niya at umakbay sa akin. Umusog ako palapit sa kaniya ay sinandal ang ulo sa dibdib niya.“I thought you gonna l