All Chapters of The Forbidden Pleasure: Chapter 1 - Chapter 10

Simula"Ano? Magpapakasal ka kay Trevious?!" gulat na reaksyon ni Mike nang sabihin ko iyon."Oo. Nag-propose na siya kagabi..." mababang boses kong sinabi."Ay tanga!" iling niya. "Sigurado ka na na d'yan? Hindi ka magsisisi?" paninigurado niya.Napalunok ako at tumango. "O-Oo naman. Ang tagal na rin ng relasyon namin at legal naman kami both sides..." sambit ko."Hindi ako kumbinsido, Fiona!" pangontra niya muli. "Ngayon pa nga lang na mag-jowa kayo wala na siyang time sa'yo, paano pa kaya kung-""He's just busy!" I cut him off.Lumabi ako at napatitig sa kaniyang mga mata na halatang tutol sa pangyayari. Nakataas ang isa niyang kilay sa akin na para bang dismayado."Bakla...""That's it! Sa sobrang busy niya at focus sa trabaho, nakakalimutan ka na niya! Ilang beses na ba siyang nangako, huh? Ni isa sa mga iyon walang natupad! Ilang beses ka niyang pinaghihintay sa date n'yo!" halos pahistrerikal niyang sinabi.Napayuko at saglit na natahimik."Workaholic lang talaga si Trevious,

Secret“Good morning, Ma’am Fiona...” “Morning,” I responded.Nginitian ko ang mga empleyado sa Villaruz hotel nang makapasok ako sa lobby at sunod-sunod ang pagbati na natatanggap ko.Diretso akong nagtungo sa opisina ni Trevious. Alam kong maaga siyang pumapasok kaya sigurado akong nandito na siya.Napabuntong hininga ako nang nakapasok sa loob ng elevator. Sumara ang pinto nito kasabay nang dahan-dahan na pagpikit ng mga mata.I forgot my phone at Liam’s penthouse and I didn’t bother to get it. After what happened last night, I didn’t try to talk to him anymore.Hindi rin ako pumasok sa restaurant kung saan chef manager ako kaya wala akong balita kung anong nangyayari.Napamulat ako ng mga mata at saktong bumukas ang pintuan ng elevator kaya diretso na akong humakbang palabas at nagmamadaling tinahak ang daan patungo sa opisina ni Trevious.I took a deep breath before I knocked twice, and in just seconds when I heard my fiance's baritone voice.“Come in,” he said calmly.I calm my

Forget“Mag-iingat ka. Maghihintay ako sa’yo…” sambit ko.“You too, babe. Take care here,” he gently whispered.We hugged each other for the last time as he gently kissed my forehead. I embrace him and feel this moment before he’s gone. We slowly parted after minutes. I couldn't help but tear up. After spending time with him for almost a week, he’s now going out of the country for a business matter. And I don’t know when will he goes back.“I’ll be back, okay? And we’ll get married as soon as I come back,” muling paalala niya. Tumango lamang ako at isang mahigpit na yakap pa ang nangyari bago siya tuluyan na naglakad palayo at sumakay sa pribadong sasakyang panghimpapawid. Pumatak ang butil ng aking luha habang nakatitig sa kaniya. Being with him for a week makes me feel calm despite my secret. We had already met a designer for our wedding and he promised that when he got back, we will be preparing to be husband and wife. Mabilis kong pinalis ang luha sa mga mata nang lumingon pa

RuleTulala ako sa kawalan habang nasa veranda ng aking kuwarto. Hinayaan kong liparin ng hangin ang mahaba at itim kong buhok. Suminghap ako at hindi mapigilan ang mangilid ang luha sa mga mata. Ilang araw na mula nang mag-usap kami ni Liam tungkol sa nangyari.It was a calm conversation as if we both wanted to get rid of it. We had a small talk about what happened between us, about my resignation, and about his flight after he felt better.He already ended our connection with each other as I asked him to forget everything.I took a deep breath, feeling heavy in my heart. Although we are finally good after our mistakes, my conscience still bothers me.Natatakot ako.Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Ken ang lahat. I know anytime soon, kapag kinasal na kami ay malalaman niya rin ang totoo.He indeed respects me while we are together. He's even scared to touch me because he might not control himself.But… in just one night, I lost it. I lost myself, my purest with his best friend

SurpriseAfter more than three hours of flight, I finally arrived at the province airport. I smiled widely when I suddenly felt excited to see our rest house. I was just 17 years old when I visited there once together with Mommy and Daddy. At simula noon ay hindi ko na nadalaw dahil mas naging busy ako sa pag-aaral. Hindi ko na rin alam kung anong itsura nito ngayon. Pero ang sabi ni Mommy, pinapalinis niya iyon buwan-buwan kay Aling Marites kaya malinis naman daw at puwedeng bakasyunan anong anong araw. Nang nakalabas ng airport ay agad akong pumara ng taxi na nakaparada sa gilid at nagpahatid na sa Casa Valencia. I don't know the history of this place, but according to Mommy. There are lots of resorts here. At magaganda rin ang mga tanawin kaya naisipan niyang dito kumuha ng rest house.Habang nasa loob ng sasakyan ay palinga-linga ako sa paligid na aming nadaraanan.Hindi ko maitago ang saya habang nadaanan namin ang mga luntiang paligid at sumasayaw pa ang mga dahon ng puno da