Semua Bab LEV PETROV (Wild Men Series #3) Book 1: Bab 21 - Bab 30

BREEParang baliw na ngumisi ako't ilang segundong nakatitig sa screen. I'm wishing that somehow he'll reply pero nanatiling nasa Delivered and status ng message ko, nag kibit balikat ako't ibinalik ang mga bulaklak sa vase.I still don't want to go out and face my best friend so I decided to kill my time on social media. Nag-edit at nag-post ako ng ilang larawan sa IG feeds ko. It's not the first time na nakatanggap ako ng bulaklak 'cause I have a sweet brother who always make it his mission to spoil me and buy me flowers and chocolates. Pero ito ang unang beses na nakatanggap ako ng bulaklak mula sa isang lalake. A cruel and hauntingly beautiful man.I scroll and scroll. Nang ma-bored ako sa mga pics na kung hindi travel photos ay mula sa party kagabi, I went into my browser. Itinipa ko ang pangalang Lev Petrov kahit ilang beses nang zero ang lumalabas na resulta doon."Bukod sa fear of touch my fear of SocMed ka rin? Takte, Lev. Napaka misteryoso mo." Inis na sumalamak ako sa carpe

LEVHindi na ako sinagot ni Elliot. Narinig ko na lang na panay ang sigaw at mura nito sa dalawang siraulo. Habang nagbubuhos ako ng kape sa mug, I'm contemplating kung tama ba ang desisyon kong patuluyin ang tatlo sa bahay ko at sa buhay ko.The latter is a non negotiable since silang anim lang ang masasabi kong pamilya ko sa mundong ito kasama ang bubwit na kapatid ni Patricio."Master, good morning."Tinapunan ko ng tingin si August na mukhang galing sa control room kasunod si Theo."How's everything?""Great, Master. Wala naman pong problem sa casino. Dito man o sa isla. Though Boss Chase set up an appointment with you this week. I already put it on your calendar.""Good." Humigop ako ng kape't lumakad sa lamesang inabandona ni Elliot. I put on my mug and opened the monitor. I always see to it na may tablet or monitors parating malapit sa akin. I am a control freak and though I trusted my men, I still want to see it through my own eyes.Una kong tiningnan ang footage ng paligid ng

BREE"STOP playing your food. Kahit anong saksak ang gawin mo d'yan, hindi 'yan lalaban. Eat."Inirapan ko ang binatang matalim na nakatitig sa akin. Eh kung siya na lang kaya nag saksakin ko ng bread knife? Tulalang wika ko sa isip habang nakatitig sa masasarap na pagkaing nakikita ko lang sa IG feeds ko at tuwing may party ang Council.I pulled a long sigh at hinagilap ng mata ang main reason ng paghihirap ko.Si Lev.In the midst of the woods and gold lighting and otherwordly décor, he's sitting calmly and so casually na tila ba pag-aari niya ang buong mundo. Those icy blue eyes are constantly following my every move, from the way I get some bread and put some spread on it down to the time I decided to drink. I groaned and decided to take in my surroundings kaysa ang mainis pa sa kasalo.We've been in a lavish restaurant in BGC for almost an hour. When I say lavish, its the type na months ang bibilangin bago ka makapasok. I know dahil pinepeste ko si Ally at Kah about this place.B

WARNING! Matured scenes ahead. Patnubay ng magulang ay needed. Lols. Seryoso, R-18! Not for bibis.LEVSHE tried to escape me.That's my thought as I raked my fingers through my hair. I should've let her go just to show her I'm a lesser asshole.But I couldn't. Wouldn't.Why?'Cause the mere thought of her, putting some distance between us than the one my twisted mind could accept, doesn't sit well with me. I want to go berserk. So, I did what I do best. I crushed her boundaries on a whim.But even the sun needs to set every day. Kaya kahit na gusto ko pang makasama si Bree, napilitan akong iuwi siya. Magkakasya na lang ako sa mga CCTV na na-install ko sa kwarto n'ya. I really hope that she behaves herself nang sa gayon ay gumaling nanv mabilis ang balakang n'ya.Instead of guilt, a strange warmth coursed through me. A smile ghosted on my lips knowing that Bree will bear my mark for a few days. I'm twisted that way, pero wala 'kong pake.Marahas akong nagpakawala ng buntong hininga. S

BREE"ANONG kamalasan ba ang dumapo sa 'kin? Damn it!" Pinukpok ko sa ulo ang cellphone, nang pauli-ulit. Baka sakaling magising ako't makita ko ulit ang Instagram account kong MIA.Kanina pa nagloloko ang mga accounts ko sa socmed samantalang gumagana naman ang mga iyon nang maayos kagabi. Hindi ba't na-memorize ko na nga ang message sa akin ni Jeru McBride? Pati kung saan ang kuwit at tandang pananong.Tapos, heto pag open ko ngayong araw, poof! Wala na lahat."Ugh!" Tila baliw na sigaw ko, wala akong pake kung pinagtitinginan na ako ng mga katabi ko.I glare at the black screen on my palm. Paanong nangyari ang lahat ng ito? Kanina nang 'di ko ma-access ang Twitter ko, I just shrugged it off. Chalked it up to the snail's pace of the Philippines' internet connection. Pero ng pati Facebook ko at IG ay hindi ko rin mabukasan, I know I'm fucked up.From being luckiest girl in the world to being the misfortunate one real quick. Ibig bang sabihin gawa-gawa lang ng imahinasyon ko ang mga h