All Chapters of Juliet's Marriage Request : Chapter 31 - Chapter 40

════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 30❞"Wala na po ba tayong bigas para mamaya, ma?" Hinilot ko ang sintido ko nang makita ang nakakalat na mga laruan ng bunso kong kapatid sa maliit naming sala. Masikip ang buong espasyo na dalawang tao lang ang kakasya, sa sala din na ito ay dito rin kami kumakain. "Nakauwi kana pala Lumina. Naku, pasensya kana ha? Pinalaro ko muna ang kapatid mo kasi nilabhan ko pa mga bagong pinadalang lalabhan." Iniisa-isang kinuha ni mama ang mga kalat na laruan habang ako ay nakatayo lamang sa may pintuan.Pinagmasdan ko siya at napabuga na lamang ng hangin. "Diba sabi ko po sainyo na huwag na kayo tatanggap ng mga labahin? Paano kung atakehin ulit kayo sa sakit?" "Minsan lang naman, anak. Kulang na din kasi ang bigay mo. Hindi naman puwedeng aasa nalang lagi sa sweldo mo. Anak, wala na tayong bigas tapos 'yung gatas ng kapatid mo mauubos na. Ayaw na tayong pautangin ni Lusil kase hindi pa natin nababayaran 'yung utang sa nakaraang buwan."Natahimik ako. Sa hu

════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 32❞Maririnig ang tunog ng bawat hakbang ko sa loob ng palasyo nang makapasok ako dala si Darius na nakaanyong pusa. Dumiretso ako sa silid aklatan ng palasyo dahil doon naghihintay si Koen, ang sabi sa akin ng katulong na nadaan ko kanina. The palace seems so busy than the last time I was here. Parang may kung anong gumagambala sa kaluluwa nila na para bang anumang oras ay guguho na ang mundo. Nang makapasok sa silid aklatan ay unang natagpuan ng mga mata ko ang nagkukumpulang mga libro na nakakalat at si Koen na nakadekwatrong nakaupo sa sofa habang nagbabasa ng libro. All I can say is... "It's a mess," I whispered, enough for Koen to hear. Pinababa ko si Darius mula sa braso ko bago umupo sa kaharap na sofa ni Koen. His eyes followingevery move I make glittered with amusement. "I see. It seems like the medicine I've sent to your manor was effective. You look good."I cringed upon realizing that his tone was full of sarcasm. Parang may alam siy

════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 34❞"This way, My lady." Sinundan ko ang isang katulong papunta sa silid kung nasaan si Koen, bitbit ang maliit na cage kung saan nakakulong ang maliit na daga. Dinala niya ako sa pinakalikod ng palasyo kung saan makikita ang malawak na lupa na may iba't ibang kagamitang pandigma. Koen was also there. Sparring with his right hand whom I forgot the name. "Your Highness," the maid called his name.They stopped. Sabay silang lumingon sa direksyon namin at nakita ko kung paano kumunot ang noo niya. Ibinaba niya ang hawak niyang espada. Lumapit siya sa isang bench kung saan may puting towel bago lumapit sa amin. Pinapahid niya ang puting towel sa pawisang katawan niya. Kung titignan ay hinuhubog ng tumutulong pawis niya ang muscles at abs niya."Hey," he greeted. Bumaling ang tingin niya sa hawak ko. Tumitig muna siya bago sumilay ang ngisi sa mga labi niya."How is that even possible?" His question was like a mockery, telling me that it's impossible

════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 36❞The wind howls through the frozen air, biting at my face as I clutch the reins tighter. Snowflakes swirl around us, some catching in my hair before the wind tears them away.My breath comes out in heavy clouds, vanishing almost as quickly as they form. The horse beneath us moves steadily through the thick snow, its powerful muscles working against the icy ground.The mountains rise before us, towering and merciless, their jagged peaks lost in a thick blanket of gray clouds. Ang kapal ng niyebe sa mga dalisdis, bumabalot sa mga bato na parang kumot ng katahimikan—pero hindi ito payapang katahimikan. It's an eerie stillness, the kind that makes my chest tighten.The wind cuts through my coat, seeping into my skin like ice-cold daggers. Nanginginig ako, hindi lang sa lamig kundi sa takot na unti-unting gumagapang sa dibdib ko. The sheer size of the mountain makes me feel small, insignificant, like an intruder in a place that was never meant for me."T

════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 38❞"Anak, Lumina..." Mama? Bakit po kayo umiiyak? "Gumising ka na, anak. Parang awa mo na..."I woke up feeling lightheaded, a sharp dizziness washing over me as I instinctively reached for my forehead. My fingers met something wet and rough—a wound. A faint sting pulsed through my skin, napa-aray ako.Confusion settled in as I scanned my surroundings. The cave was strangely familiar, though I couldn't immediately place it.Wait, familiar? That's impossible, ngayon lang ako nakapunta rito.Inikot ko muli ang paningin ko and I saw piles of small rocks were scattered across the floor, and my body was partially covered with dried corn leaves. Someone—or something—had placed them over me.The cave wasn't entirely dark. Sunlight streamed through the open entrance, casting long shadows along the rough, uneven walls. My heart pounded. Nasaan ako? Napaigtag ako nang may marinig na kaluskos mula sa labas. I instinctively took one of the small rocks and