Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi. Ang naalala ko lang ay sobra akong kinilig sa ginawa niyang paghalik sa noo ko. Hanggang ngayon ay kinikilig pa rin ako pag pumapasok yun sa isipan ko. Ibinaling ko ang paningin ko sa pintuan na bigla na lang itong bumukas. Kinapa ko ang mukha ko. Wala pa pala akong inilagay sa mukha ko. Naalala kong ako pa pala si Brigette at inalok niya na dito ako matutulog ngayon."Gising ka na pala. Breakfast in bed." masigla sabi niya sa akin." Ganito ka din ba kay Hannah?" patay malisya kong tanong kay Andrew. Kahit alam kong wala naman iyong pakialam sa akin. Baka gumuho na ang mundo kung magkakaroon siya ng pakialam sa akin bilang ako si Hannah."Hindi pa ah. At never kong gagawin ang dadalhan ko siya ng almusal sa higaan niya. Teka, nagseselos ka ba kay Hannah?" Biglang tanong niya.Pakiramdam ko tumaas lahat ng dugo ko sa ulo ko at parang nag-iinit ang pisngi ko. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Mukhang napansin niya

Andrew's POVNakarating na kami dito sa Lumang Pier kung saan natagpuan ng mga tauhan ko ang sasakyan na tinutukoy nila. Ang nakita sa CCTV noon ay isang puting kotse at sakto din na puti ang kotse na nahanap nila. Pareho din sila ng model. Nandito din ang mga pulis at mga imbestigador para malaman ko na kaagad ang resulta kung match sila ng sasakyan ng nakabangga kay Ashley. Kinakabahan ako pero atat na din akong malaman ang resulta. Tinignan din nila kung may rear camera ang kotse. Pero mabuti na lang at meron pati na din ang memory card. "Sir yung memory card baka sa sira na dahil sa tagal ng nakababad sa tubig." sabi naman ng pulis sa akin.Ang akala ko pag-asa na pero hindi pa pala."Maaayos naman siguro diba?" Nakapameywang kong tanong sabay kagat ko ang ibabang labi ko para kahit papaano ay makakapagtimpi ako. "Siguro po sir. Pwede natin ipadala sa Amerika para maayos po at manati ang laman ng memory card. Pero sir, tatapatin ko na kayo, matagal po ang paggawa nito sir." Napa

Andrew's POV Nandito na ako ngayo sa isla kung nasaan si daddy. Ito kasi ang nagsisilbing safe house niya. Kagaya pa rin ng dati, napapalibutan pa rin siya ng mga tauhan niya, nakatutok sa akin ang kanilang mga baril.Yung iba ay mga baguhan na ngayon ko nakita. Tatlong taon na din mula noong tumayo ako sa sariling mga paa ko kaya siguro ang maga iba dito ay hindi nila ako kilala. Hinarangan nga nila ako mula nang makatungtong ako sa pangpang.Hindi sila naniniwala na anak ako ni daddy. Baka daw isa ako sa mga kaaway nila at nagpapanggap na anak ako ni daddy.Dinala nila ako sa basement at hinubad nila ang damit ko. Nakaposas din ang mga kamay ko patalikod. Pinaupo nila ako sa isang upuan."Pwede bang tawagin niyo si daddy para malaman niyo na totoo ang sinasabi ko. Magsisisi kayo pagsinaktan niyo ako." Banta ko sa kanila."Grabe natatakot ako." Nag poker pa siya. Sinampal sampal niya ako sa mukha ko pero mahina lang naman. Hinawakan niya din ang baba ko at iniangat ito. "Sino ang n

Andrew's POVMabuti na lang at uto-uto si Daddy pero istrikto. At mabuti na lang din at hindi ko namana ang pagkauto-uto niya. Madali ko lang talaga siyang utuin pero kapag seryosong bagay na ang pinag-uusap ay talagang napakaistrikto niya lalo na pagdating sa kaligtasan ko.Pero si Daddy maaasahan din siya kung minsan kaso nga lang madali lang siyang utakan kung wala si Mommy na dumadamay sa kanya sa pagdedesisyon.Hindi talaga ako makapaniwala sa sinabi ni Daddy kanina. Alam ko na pala kung saan siya nagmana, hindi ko akalain na ang pagiging uto-uto niya pa ang namana niya sa mga ninuno namin. Siguro ang mga ninuno ko noon ay may-ri ng minahan kaya hindi na nila alam kung saan na nila ilalagay ang mga ginto nila noon. Ang malaking katanungan sa isip ko ngayon ay bakit ginto pa talaga ang mga puntod nila. Curious tuloy ako kung saan ko matatagpuan ang mga puntod na sinasabi ni daddy para naman maibenta ko na kaagad ang mga iyon. At kapag naibenta ko na iyon ay tapos na ang mga probl

Hannah's POVPagkatapos kong kumain ay hindi na muna ako lumabas ng kwarto ko. Ayoko kasing makita si Andrew. Naiinis pa ako sa ginawa niya kagabi. Hindi ko pa alam kung paano ko siya haharapin. Inaamin kong kasalanan ko yung nangyari kagabi.Pero hindi ko naman akalain na seseryosohin niya ang biro ko. Oo nga, mag-asawa nga kami pero hindi pa ako handa na ibigay sa kanya ang bataan ko. Hindi naman asawa ang turing niya sa akin.Nagdo-drawing na lang ako. Pero kapag tinitignan ko ang resulta ng drawing ko ay hindi ko nagugustuhan. Naapektuhan ang mga drawing ko sa nangyari sa amin kagabi.Naiisip kong pumunta sa garden at doon magpahangin. Papunta na sana ako sa pinto ng kwarto ko nang may kumatok. Ayaw ko sanang buksan na baka si Andrew ang nasa labas. Pero binuksan ko pa rin ito. Si Bryan pala ang nasa pinto."Anong kailangan mo." Magalang kong tanong sa kanya."Pinapasabi ni Young master na huwag daw kayong lalabas kung ayaw niyo daw matuloy ang naudlot niyo kagabi." seryoso niyang