Semua Bab THE BILLIONAIRE'S QUADRUPLET BABIES: MARRY OUR MOMMY AGAIN!: Bab 231 - Bab 240

Tiningnan ni Klaire ang sarili sa harap ng salamin. Her pregnant belly was already showing and her face was glowing due to the sweats her body was releasing. Hinaplos niya ang kaniyang tiyan at hindi mapigilang mapangiti. It has been two months since she found out she was pregnant and since then, her life has changed. “Love, I called the restaurant you mentioned and they will deliver the birthday food in the kindergarten before noon,” ani Alejandro na pumasok sa kwarto nila dala ang phone at ang kape nito. Nang makita siya nitong nakaharap sa malaking salamin ay binaba nito ang mga hawak sa mesa at nilapitan siya. Niyakap siya ni Alejandro mula sa likuran at hinalikan ang gilid ng kaniyang ulo. Pinatong nito ang kamay sa kamay niyang nakahaplos sa kaniyang tiyan, dahilan para mas lalo pa siyang mapangiti. “Lumalaki na ang dalawa nating bunso,” wika ni Alejandro, mahihimigan ang saya sa boses nito. “Aren’t you feeling heavy now that they are growing inside of you?” Umiling siya at

Whatever Callie Fuentabella wants, she gets. Ito ang kinalakihan ng panganay na babae ng pamilya Fuentabella. Kaya naman nang nasa edad na siya upang mag-desisyon para sa sariling buhay ay mas pinili niyang itago ang tunay na katauhan at mamuhay bilang isang normal na dalaga. When she turned twenty-three, she married her first boyfriend, Laurence Camero, a small business owner whom she thought she’d spend her lifetime with. Ngunit nagbago ang lahat ng manalo ito sa lotto at magkaroon ng lugar sa malaking industriya ng pagnenegosyo. “Tanyag na ang pangalan ng anak ko. Mayaman na ang pamilya namin kaya hiwalayan mo na si Laurence. Hindi niya kailangan ang isang mahirap na babae bilang katuwang sa buhay!” Dinuro siya ng kaniyang biyenan at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. “Tingnan mo nga ang sarili mo. Kapag nalaman ng mga bago kong amiga na saleslady lang ang asawa ng anak ko ay matindi itong kahihiyan sa pamilya namin!” “Mama, ano bang sinasabi niyo?” gulat niyang tanon

Maagang nagising si Callie. Hindi umuwi si Laurence kaya naman naka-ilang text ulit siya sa asawa nang umagang ‘yon. Pansin niya ang pagiging workaholic nito kaya lamang ay kung isusubsob ng asawa ang sarili sa trabaho ay paano naman ang kalusugan nito? She couldn’t help but feel worried that Laurence might get work fatigue if this continued… Pagkababa ng unang palapag ay nakita niya ang nagkalat at nangangamoy na mga suka ng kaniyang biyenan sa sala. Napahinto siya sa pagbaba ng hagdan at napahinga nang malalim. Nakabihis na siya at paalis na sa trabaho, ngunit kung hindi niya malilinis ang sala ay paniguradong magagalit na naman ang biyenan niya sa kaniya. Kahit bumabaliktad ang sikmura sa nakasusurang amoy ng suka ay nilinis ni Callie ang mga ‘yon. She was mopping the floor when she heard her phone chime. Tinigil niya ang ginagawa at agad na tiningnan ang text message sa pag-aakalang si Laurence ang nag-text… ngunit hindi. Natasha: Kuya Clayton is going home from Singapore toda

“Walang hiya ka!” gigil na angil ng kabit ni Laurence at umamba upang sampalin siya. Ngunit mabilis na napigilan ni Callie ang paglapat ng kamay nito sa kaniyang pisngi. Dahil sa galit ay hindi niya napigilan ang sarili at tinulak ang babae, dahilan para mahulog ito sa sahig. “How dare you!” sigaw ng babae sa inis. Dahil doon ay ilang mga mata ang nilingon sila. Mabigat na huminga si Callie, nagtatagis ang bagang habang galit na pinakatitigan ang kabit ng asawa niya na kasalukuyang gumagawa ng eskandalo upang kunin ang simpatya ng mga taong naroon. “Julia!” tawag ng pamilyar na boses. Mabilis at nag-aalalang dinaluhan ni Laurence ang kabit nito, sinuportahan ito sa pagtayo at tiningnan ang mga braso kung may natamo itong galos. Bahagyang kumirot ang puso ni Callie sa nakikita. Laurence looked very concerned with his b!tch of a mistress which doubled the anger in her heart. Ni hindi niya nakitang mag-alala ito sa kaniya noon! Galit siyang tinapunan ng tingin ng asawa. “What

Wearing an elegant long A-line champagne dress, Callie looked like a real princess living in gold and riches. Sinuot niya ang kaniyang mamahaling kwintas at saka tiningnan ang sarili sa salamin. She smiled at the reflection she was seeing in the mirror. Ngayon ang araw na pinakahihintay niya. Ang araw na maipamukha sa mga Camero kung ano ang sinayang nila at ang pagkakamali ng mga ito na pagmalupitan siya. Isang katok ang nagpalingon sa kaniya sa nakauwang na pinto. It slowly opened and her father, who seemed to age like a fine wine, walked into her room with a smile plastered on his face. Ang tingin ng ama niya sa kaniya ay puno ng pagmamahal at pagkamangha. Her eyes widened in surprise and a genuine smile escaped her lips as she walked to him and hugged him tightly. “Daddy, mabuti po at nakauwi kayo nila Mommy,” aniya sa masayang boses at nag-angat ng tingin sa amang sobra niyang na-miss. “Na-miss kita, Daddy. Seems like the air in France has made you look younger, huh?” Alejand