All Chapters of ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN: Chapter 101 - Chapter 110

[Genesheya pov] Nakangiting kumaway ako sa papalayong sasakyan sakay ang pamilya namin ni Trevor. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Nag aalala ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa umuuwi si Trevor. Hindi rin nito sinasagot ang tawag ko, o nagrereply sa mga messages ko. Mas lalo tuloy akong nag aalala dahil do’n. Hindi ako sanay na hindi ito sumasagot. Sa loob ng ilang buwan ay malaki na ang pinagbago ni Trevor, kaya kataka-taka ang ganito. Paano kung may nangyaring masama rito? Paano kung— Mahina kong hinilot ang sintido ko. ‘Hay naku, Sheya. Tigilan mo ang kaiisip ng hindi magandang bagay’ Ani ng utak ko. Naligo ako at gumayak. Inaantok ako at wala pa halos tulog dahil hinintay kong bumalik si Trevor kagabi. Pero umaga na ay wala pa rin ito. Gumawa lang ako ng alibi sa magulang namin ng tanungin ako ng mga ito. Ayoko naman na mag alala ang mga ito, lalo na si mommy. Nagpahatid ako sa office ni Trevor. Hindi ko pinahalatang nabigla ako sa sinabi ni Bien. “Mrs. Montemayor,

[Genesheya pov]Nabigla ako ng mapagbuksan ko ng pinto sina Harold at Chairmaine. Wala naman kasi silang sinabi sa akin na dadalaw sila ngayon. “Oh my god, Sheya. Kumakain ka pa ba? Tingnan mo nga ang sarili mo. Lalo kang pumayat! Balak mo bang patayin ang sarili mo?!” May galit sa tonong wika ni Chairmaine sa akin. Alam kong nag aalala sila dahil sa kapayatan ko. Maski rin ako ay nagulat ng mapatingin ako kanina sa salamin. Ang payat-payat ko na pala. Hindi ko man napansin. Tingin ko nga ay tatangayin na ako ng hangin dahil sa kapayatan ko. Siguro ay dahil sa sobra kong stress nitong nakaraan kaya hindi ko namalayan na napapabayaan ko na pala ang sarili ko.Nang yumakap sa akin silang dalawa ay bigla na lamang tumulo ang luha ko. Marahil ay dahil sa hindi ko na kaya ang bigat at sakit sa dibdib ko kaya napaiyak na lang ako. Matagal kami sa gano’ng sitwasyon. Hinayaan lang nila ako na umiyak ng umiyak para mailabas ko ang sakit sa dibdib ko. Nang kumalma ako ay nakiusap ako sa kanila

[Genesheya pov]Kung alam ko lang na ganito pala kasakit ang masaktan ay kinandado ko na lamang ang puso ko at hindi na lang nagmahal. Isang linggo na ang nakakalipas mula ng umuwi ako sa amin dala ang bigat, sakit, at sobrang pagkawasak. Bago umuwi ay dumaan ako sa mansion at narinig ko ang usapan nina ninang at ninong. Si ninang pala ang nagset-up sa amin ni Trevor. Kaya pala kahit anong gawin kong paliwanag sa kanya at pagbibigay linaw na wala talagang nangyari sa amin ng anak niya ay hindi niya pinigil ang kasal. Kasama pala sa plano ang nangyari.Ang sakit sa dibdib dahil ang taong inaakala ko na hindi magagawa sa akin ang gano’n ay magagawa pala. Kasabay ng pagpapaikot at panggagamit sa akin ng anak niyang si Trevor. Hindi lang ang buhay ko ang sinira ni ninang, maging ang tiwala ko sa kanya. Gano’n din ang ginawa ni Trevor sa akin, dinurog niya ang puso ko. Umasa ako, naniwala na totoong mahal niya ako. Iyon pala ay pagpapanggap lamang ang lahat. Pinaglaruan niya ako at sinakt

[Trevor pov]Halos mapuno ng mga bouquet ng mga bulaklak ang kotse ko. Alam ko na gustong-gusto ni Sheya ang mga bulaklak kaya dumaan ako sa isang Flower Shop para bumili nito. Para kahit sa ganitong paraan ay gumaan ang loob ng asawa ko. Sumagitsit ang gulong ng kotse ko sa biglaang pagpreno ko. Handa ko ng bulyawan ang sakay ng nagmamaneho ng taxi na biglaan na lamang huminto sa tapat ng sasakyan ko ng lumabas si Xena.“Babe!” Humahangos na lumapit si Xena sa akin at saka yumapos sa aking katawan. “My god, pinag alala mo ako! I was calling you since you left but you didn’t answered my call. Is there any problem? Kinulit ka ba ng babaeng ‘yon?” Tukoy nito kay Sheya.Pinilig ko ang ulo ko. “I need to go, Xena. Let’s talk some other time.”Umiling si Xena at nauna ng pumasok sa kotse ko. Halatang nagulat ito ng makita ang sandamakmak na bulaklak. Bumaling ito sa akin na may nagbabadyang luha sa mata. “You never bought me a bouquet before. Para sa kanya ba ito?” Umupo ako sa driver sea

[Genesheya pov]Ilang beses akong bumuga ng hangin pagkatapos namin mag usap ni Atty. Oman. Hanggang ngayon ay hindi pa rin pumipirma si Trevor sa annulment paper naming dalawa. Hindi ko alam kung bakit nagmamatigas pa rin ito hanggang ngayon. Wala naman saysay ang matali pa siya sa akin. Saka hindi ba iyon naman ang gusto nito? Ang maghiwalay kaming dalawa. Tatlong taon na mula ng manirahan ako sa Nome. Dalawang taon lang ang tinagal namin doon ni Chairmaine. Bumalik kami sa Pilipinas isang taon na ang nakakaraan. Tanging sila tatay, Gilo at Harold lang ang nakakaalam ng pagbalik ko. “Tata!” Bibong tawag sa akin ni Charm, ang anak ni Chairmaine. Tata, ang ibig sabihin ay ‘tita. Agad ko itong binuhat ng makalapit sa akin at pinugpog ko ng halik. Lumapit si Chairmaine sa akin, halatang balisa ito. Boss pala ni Chairmaine ang ama ni Charm. Ngayon ay problemado ang kaibigan ko kung paano itatago ang anak rito. Yes, buntis pala si Chairmaine ng umalis kami ng Pilipinas three years ago,