บททั้งหมดของ Sold To The Abandoned Husband: บทที่ 41 - บทที่ 50

“SERENA, drink this ginger tea.”Wala na yatang mas isasama pa sa pakiramdam ang magkaroon ng lagnat at dysmenorrhea nang sabay.Masakit ang aking ulo at umiikot ang paningin ko. Dahil sa pag-iyak kahapon ay namamaga ang mga mata ko, barado ang aking ilong at lalamunan. Masakit din ang puson ko, balakang at nangangalay ang likod ko sa kakahiga buong araw.Hindi ko alam kung saan ko ilulugar ang katawan ko para maging komportable at mawala ang sakit.“A-Ang sakit…” Ang isa kong kamay humihilos sa aking ulo, habang ang isa'y nakahaplos sa aking hot compress na nasa aking puson.“D-Don’t worry, the pain reliever will take effect soon.” pagkomporta ni Ezekiel sa aking tabi. “Drink this now, wala pang laman ang tiyan mo.”Naiilang kong tiningnan ang inaalok niyang ginger soup. “H-Hindi ko gusto lasa niyan.”“But this is good to relieve your tummy and muscle pain. You need to drink this.”“Ayoko.”Dahil hindi ko gusto ang pagiging marahan sa akin ni Ezekiel ngayon ay gusto kong mag-inarte.

Naging maayos agad ang pakiramdam ko kinabukasan dahil sa buong araw na pagpapahinga at sa pagtrato ng maayos sa akin ni Ezekiel. Kakaibang enerhiya ang taglay ko ngayon. Kahit na sinabihan ako ni Ezekiel kanina bago siya umalis na ‘wag kumilos ay nasa mood parin ako para maglinis. Habang tiatanggal ko ang alikabok sa sala gamit ang maingay na vacuum ay hindi ko maiwasan ang humuni. “Aba! Muling nabuhay ang senyorita!” sarkastikong nang-asar si Davina sa akin. Gaya ng karaniwan, nakabuntot sa kaniya si Baby. May kanya-kanya rin silang hawak na mga panlinis. Dahil nasa mood ako ay hindi ako nakaramdam ng pagkapikon sa kanila. “Davina, dahil macho ka naman, pakitaas nga nitong sofa para ma-vacuum ko ang loob.” “Hoy!” nalukot agad ang mukha niya. Kusa siyang napahawak sa magkabila niyang braso. “Kakabawi mo lang sa sakit pero parang gusto mo nang makatikim ulit?” “May masama ba sa sinabi ko?” napatawa ako. “Bibihira lang sa babae ang malakas gaya mo, be thankful.” “Echosera ka!”

EZEKIEL was left paralyzed while staring at the TV screen.Ang kanina niyang hawak na baso ng alak ay ngayo’y nagkalat na ang mga bubug sa malamig na tiles ng kaniyang opisina.Para siyang binuhusan ng nagyeyelong tubig, habang naririnig sa kaniyang tainga ang magagadang komento ng host habang kausap si Brantley Maxwell.Ang kanila lamang na pinag-uusapan ay walang iba kundi ang ‘anak’ ni Serena at Brantley na siya pang sinamahan ng larawan upang maging proweba.““Our child is quite a genius. He's only two years old, but he can construct one to two sentences and speaks clearly. He's also tall for his age and very, very brave, regardless of his limits. Sa tingin ko nga ay duplicate siya ni Serena pagdating sa ugali. I can't help but feel proud of our son.””Binabandera ng lalaki ang sinasabing anak nila ni Serena. Habang hindi nawawala sa background ang larawang lumalamutak sa puso mo ni Ezekiel.Kung panaginip lang ito ay gustong-gusto na niyang gumising at bumangon upang harapin ang

“S-Sir Heskel?” Ang masigla sanang bungad ni Panying ay napuno ng pagkagulat. Dahil pumasok si Ezekiel, hindi lamang dala-dala ang sarili niya kundi may karga-karga ring batang lalaki, na kasalukuyang natutulog sa kaniyang bisig. “Kaninong anak ‘yan, sir Heskel?” taka pang tanong nito, pilit sinisilip ang mukha ng bata, na siya namang hinarang niya. “Don't make a fuss about it.” seryoso niyang saad. Dahil hating gabi na rin ay wala nang ibang katulong ang nakakalat kundi si Panying na sinabihan na niyang darating siya ngayon matapos mawala ng halos isang linggo. Wala itong nagawa kundi ang sumunod sa kaniya, at tahimik lamang na sinarado ang pintuan ng mansyon saka patayin ang mga natitirag bukas na ilaw. Samantalang umakyat si Ezekiel sa kaniyang kwarto, sa sarili niyang kama inihiga ang bata at sandali pang pinanood ang himbing ng tulog nito. ‘Boss, pasensya na, pero hindi talaga match ang resulta ng DNA ninyo ng bata. At, wala akong nakikitang pagkakahawig ninyong dalawa. P-P

Habang pinagmamasdan ang muling pagtulog ni Duziell ay sumasagi sa mga alaala ko ang mga panahong kapiling ko si Brantley. Never once have we had sex. Dala-dala ko na sinapupunan si Duziell noong nagsama kami. Almost a year later, na pinanganak ko siya, nagsimula nang magbago ang trato niya sa akin sa hindi mabuting paraan. Hindi roon kasama ang pagtatangkang hawakan ako, dahil sa halip ay kinadidirian niya ako. Lahat ng mga salita niyang naipangko sa akin noon ay walang natupad. Sinabi niyang ‘wag kong tawagin ang sarili ko noon na ‘second hand’, pero makailang ulit niya ‘yong pinaparamdam sa akin. Kung gaano kapangit ang katawan ko at kung gaano siya diring-diri doon. He promised me a healthy relationship and that together we'd build a harmonious family, which obviously never happened. All the emotional, mental, and physical abuse I received from him left deep scars. And the truth is, a part of me wishes I hadn't left Ezekiel's mansion. Every time I undergo the lowest point of m