All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 31 - Chapter 40
570 Chapters
บทที่ 31
ฉู่เซียงตง อดไม่ได้ที่จะขยี้ตา และสีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงทําไมเขากลับคิดไม่ได้ว่าคนที่สามารถเอาชนะใครบางคนได้ ที่เฉินติงเทียนพูดถึงนั้น จะเป็นฉู่เฉินถ้าต้องรู้ว่า ฉู่เฉินเป็นนายน้อยของเขา ไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะเฉินติงเทียนหรอก แม้แต่จะฆ่าเขา ฉู่เซียงตงก็ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วสงสัยตอนนี้จะเห็นก็เพียงแต่มือข้างนึงของฉู่เฉินที่สอดไว้ในกระเป๋ากางเกง พร้อมกับมองด้วยรอยยิ้มแบบครึ่งๆ กลางๆ แต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมา “พี่ตงใช่ไหม? ถ้าผมทำร้ายใครจนบาดเจ็บ คนคนนั้นก็จะต้องถูกฆ่าทิ้ง จะเอายังไงต่อไปนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับพี่แล้วล่ะ”ฉู่เซียงตงแทบจะกระอักเลือดออกมาจากปากฆ่านายงั้นหรอ? อย่ามาล้อเล่นไปหน่อยเลย แค่ให้ยืมความกล้าจากฉันมาร้อยครั้ง ฉันก็ไม่กล้าหรอกนะเขาเช็ดเหงื่อก่อนจะพูดด้วยความเคารพว่า : "นายน้อย..."ทันใดนั้น ถังไห่ซานก็รีบเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของฉู่เฉิน และพูดอย่างแข็งกร้าวว่า "เจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูดเอาไว้ตั้งแต่แรก ยังก็ขอให้ท่านฟังผมอธิบายก่อนนะครับ..."ถังรั่วเวยตกใจ และอดไม่ได้ที่จะพูดออกไปว่า "พ่อ..."แต่ถือว่าโชคดีมากแล้วที่เจ้าพ่อแห่
Read more
บทที่ 32
เขาโค้งคํานับให้กับฉู่เฉินก่อนจะพูดว่า "ขอโทษที่ทําให้ท่านต้องตกใจนะครับ นี่เป็นความผิดของผมเอง ผมต้องขอโทษท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ"หวังซวี่ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ฉู่เฉิน ก็คิดว่าเขาโค้งคำนับให้กับตัวเอง ดังนั้นเขาจึงโบกปัดมือด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า "ไม่ ไม่ ไม่ พี่ตง พี่เกรงใจเกินไปแล้ว พวกเราต่างหากที่ต้องรู้สึกขอบคุณพี่มากที่พี่ทำแบบนี้"ถึงเขาจะพูดแบบนี้ แต่ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้เลยเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานถึงกับขอโทษต่อเขา แบบนี้เป็นเกียรติให้กับเขามากจริงๆฉู่เซียงตงไม่แม้แต่จะมองเขาเลย แต่กลับหันไปทางถังไห่ซานและถังรั่วเว่ยแล้วพูดว่า "พวกคุณไม่ต้องกังวลนะ ผมสัญญาว่าจะไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาให้พวกคุณอีกในอนาคต"ถังไห่ซานและถังรั่วเว่ยยังไม่ได้สติกลับมา พวกเขาแค่พยักหน้าด้วยความสับสนงงงวย“เด็กๆ โยนไอ้คนนี้ออกไปซะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่ใช่ผู้จัดการของตี้หาวกรุ๊ปของเราอีกต่อไป” ฉู่เซียงตงชี้ไปที่เฉินติงเทียนแล้วพูดไม่ช้า เฉิงติงเทียนก็ถูกโยนลงบนถนนเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้วฉู่เซียงตงคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้หยิบการ์ดสีม่วงทองออกมา แ
Read more
บทที่ 33
หวังซวี่หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า "ไม่งั้นจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ? หรือว่างั้นจะเป็นเพราะเห็นแก่หน้าแกหรองั้นหรอ?"ฉู่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "แน่นอนสิ ก็เขาเป็นลูกน้องผม"หลังจากที่เขาพูดจบ หวังซวี่ก็ตกตะลึง ถังไห่ซานและอีกสามคนที่อยู่ด้านข้างก็ตกใจไปด้วยเช่นกัน"นายพูดว่าอะไรนะ" หวังซวี่ยังคิดว่าฟังผิด ขยี้หูแล้วพูดว่า "แกบอกว่าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของนายงั้นหรอ?"“ก็ใช่ไง” ฉู่เฉินพยักหน้า“ฮ่าๆ”หวังซวี่หัวเราะขึ้นมาทันทีและพูดว่า "ไม่ได้การล่ะ ฉันอดขำไม่ได้จริง ๆ ฮ่า ๆ ตลกมาก""ลุงถัง รั่วเวย พวกคุณได้ยินแล้วใช่ไหม? ไอ้คนนี้กลับบอกว่าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของเขา ผมเคยเห็นคนพูดโอ้อวดมาก่อนนะ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นคนโอ้อวดเรื่องแบบนี้เนี่ย"เขากุมท้องไว้ หัวเราะจนโน้มตัวไปข้างหน้าทีข้างหลังที ราวกับว่าวินาทีต่อไปจะหัวเราะจนขาดอากาศหายใจเหอหลานโกรธจนหัวเราะออกมา "ไร้สาระสิ้นดี นายที่มันอวดดีจริง ๆ ถ้าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของนาย งั้นประธานาธิบดีสหรัฐฯ และเกาหลีเหนือก็เป็นลูกชายของฉันแล้วล่ะเว้ย""แคกแคก..." ถังไห่ซานไอออกมาอย่างกระอักก
Read more
บทที่ 34
ฉู่เฉินไปที่ร้านพวงหรีดที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณใกล้เคียงทันที เขาได้ซื้อธูปเทียนและธนบัตรกระดาษจำนวนมากเพราะวันนี้เป็นครบรอบปีที่ 12 แล้ว ที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่สถานรับเลี้ยงเด็ก และเป็นวันครบรอบของผู้อำนวยการที่นั้นด้วยครึ่งชั่วโมงต่อมา หน้าสุสานส่วนกลางในโครงการ B สุสานเจียงจวินซานท่ากลางความเงียบงันและความอ้างว้าง มีเพียงหญิงสาวคนหนึ่งคุกเข่าอยู่หน้าป้ายหลุมฝังศพ เสียงสะอึกสะอื้นว่า "คุณปู่ผู้อำนวยการคะ วันนี้เป็นวันครบรอบการเสียชีวิตของพวกคุณ เสี่ยวเสว่มาเยี่ยมพวกคุณแล้วนะคะ"ตรงหน้าเธอมีถือธูป 7 ดอก เทียน 7 เล่ม"ขอโทษค่ะ เสี่ยวเสว่ไร้ประโยชน์ ไม่เพียงแต่จะหาน้องฉือโถวและพี่สาวอีกหกคนไม่เจอ แถมยังแก้แค้นให้พวกคุณไม่ได้อีกด้วย""ฉันเกลียดพวกตระกูลฉี พวกเขาเป็นคนทําลายทั้งหมดนี้และฆ่าพวกคุณ ในช่วงสิบสองปีที่ผ่านมาเสี่ยวเสว่ไม่มีช่วงเวลาไหนเลยที่ไม่อยากแก้แค้น แต่หนูจนหนทางจริง ๆ""คุณปู่ผู้อำนวยการ ตระกูลฉีจะประมูลจี้หยกที่คุณเก็บไว้ให้กับน้องฉือโถวน้อยในวันนี้ แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ เสี่ยวเสว่ จะไม่ยอมปล่อยให้จี้หยกตกไปอยู่ในมือของคนอื่นไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ... "หลังจากนั้น หญ
Read more
บทที่ 35
ในเมืองตลาดที่เชิงเขาของสุสานเจียงจวินซาน พานอวิ๋นนั่งอยู่ในรถ ก้มหน้าดูเวลาในบางครั้ง และเงยหน้ามองออกไปนอกรถเป็นครั้งคราวขณะเดียวกัน หนิงชิงเสว่ก็เดินขึ้นมา“ประธานกรรมการ คุณโอเคไหมคะ? ทำไมตาคุณถึงแดงแบบนี้?” พานอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะถาม“ฉันไม่เป็นไรค่ะ”หนิงชิงเสวี่รีบขยี้ตาและฝืนยิ้ม: "บางทีทรายอาจเข้าตาน่ะค่ะ"เธอเปลี่ยนเรื่องคุย: "ใช่แล้ว การประมูลของตระกูลฉีอีกนานแค่ไหนถึงจะเริ่มคะ?"“เหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ” พานอวิ๋นพูดอย่างเร่งรีบ“ออกรถได้”หนิงชิงเสว่เร่งเมื่อพานอวิ๋นกำลังจะสตาร์ทรถ เขาก็ได้เห็นคนเดินมาไม่ไกลคนๆนั้นคือฉู่เฉินพานอวิ๋นตะโกนออกมาเป็นคนแรก “ฉู่เฉิน”หนิงชิงเสว่สะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงลดกระจกรถลงและจ้องมองชายคนนั้นอย่างเย็นชาฉู่เฉินที่เพิ่งลงมาจากสุสานเจียงจวินซาน หันกลับมาและพูดอย่างช่วยไม่ได้: "คุณหนูหนิงครับ แม้ว่าหนานเจียงจะเป็นเพียงเมืองๆหนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้นนะครับ ทำไมเราถึงได้เจอกันทุกที่เลยครับเนี่ย?""ถ้าคุณอยากให้ผมถอนหมั้นกับคุณ งั้นก็หยุดเถอะครับ"เมื่อหนิงชิงเสว่ได้ยินแบบนี้ ก็โกรธแทบบ้า จากนั้นจึงลงรถแล้วพูด
Read more
บทที่36
เพี๊ยะ!เสียงดังไพเราะและยืดหยุ่นมากในขณะนี้ ฉีเชา หนิงชิงเสว่และพานอวี๋นที่อยู่ด้านข้าง ทั้งหมดก็ต่างตกตะลึงหนิงชิงเสว่เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา และตั้งแต่คอไปจนถึงหูก็เป็นสีแดงปี๊ดไอ้บ้านี่อยู่... มาตีกลางที่สาธารณะ... ยังจะตีตรงนั้นอีก!อารมณ์ต่างๆ ตกใจ โกรธ ขายขี้หน้า และความไม่น่าเชื่อรวมกันอยู่ในดวงตาของเธอเธออดกลั้นความอยากที่จะหั่นฉู่เฉินออกเป็นชิ้นๆเอาไว้ แล้วฉีกยิ้มอันแข็งทื่อพูดว่า “ใช่แล้วค่ะ ดังนั้นฉีเชาได้โปรดหยุดมายุ่งกับฉันได้แล้วนะคะ”จากนั้น เธอก็เอื้อมมือออกมาเงียบ ๆ หยิกไปบนแขนของฉู่เฉินอย่างแรงและบิด 360 องศาเธอใช้แรงทั้งหมดออกมา แต่ฉู่เฉินกลับมีสีหน้าปกติ เหมือนคนไม่เดือดไม่ร้อนอะไร“ไม่ ผมไม่เชื่อ!”ฉีเชาคำรามออกมาเสียงดัง ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า "ชิงเสว่ คุณบอกผมหน่อย ผมมีอะไรที่สู้ไอ้หนุ่มนี่ไม่ได้?"“เรื่องง่ายๆ ก็เพราะว่าผมทำเรื่องนั้นได้ดีไง” ฉู่เฉินพูดออกอย่างจริงจัง จากนั้นหันไปมองหนิงชิงเสว่ด้วยท่าทางขี้เล่น: “คุณบอกว่าชอบใช่มั้ย เสว่เอ๋อร์”คุณเป็นนายน้อยนะ!หนิงชิงเสว่แทบจะอยากจะกระอักเลือดเธออดไม่ได้ที่จะรู้
Read more
บทที่ 37
ฉีเชาคิดว่าเขาจะกลัว จึงยิ่งมั่นอกมั่นใจมากขึ้น: "ใช่ ตอนนี้มึงรู้ตัวแล้วว่าต้องกลัว? ตราบใดที่มึงคุกเข่าลงและคำนับสามครั้ง กูจะให้เล่นกับหนิงชิงเสว่ได้อีกสักสองสามวัน อย่างงั้นกูจะปล่อยมึงไป คิดว่าไงล่ะ?”“ไร้ยางอาย!”หนิงชิงเสว่โกรธมากจนตัวสั่น แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ออกไป แต่ในใจก็กลับรู้สึกอ่อนแออย่างมากตระกูลฉียังเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในหนานเจียง และไม่ได้น้อยไปกว่าตระกูลหนิงเมื่อก่อนเลยน่าเสียดาย หลังจากที่คุณปู่หนิงฉางเจิ้งตกอยู่ในภาวะโคม่าเนื่องจากโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ตระกูลหนิงก็เริ่มเสื่อมถอยลง และก็ถูกตระกูลฉีแซงหน้าไปนี่คือสาเหตุที่เธอไม่กล้าล้ำเส้นมากเกินไปเมื่อต้องเผชิญกับการคุกคามซ้ำแล้วซ้ำเล่าของฉีเชา“เพี๊ยะ!”ทันใดนั้น ฉู่เฉินก็ยกมือขึ้น และตบหน้าฉีเชาฉาบใหญ่แรงตบ ทำใบหน้าของฉีเชาครึ่งหนึ่งบวมเต่งออกมา และฟันหลายซี่ก็หลุดออกไปพร้อมเลือด"ไอ้เหี้ย มึง... มึง..." ฉีเชาปิดหน้า ในปากเต็มไปด้วยเลือดมองฉู่เฉิน ด้วยสีหน้าทั้งตกใจและโมโหเขาคาดไม่ถึงว่าแม้จะอ้างชื่อตระกูลฉีไปแล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้ยังจะกล้าลงมือกับเขาเมื่อเห็นแววตาของฉู่เฉินที่เต็มไปด้วยการมีเจตนาฆ่า เข
Read more
บทที่ 38
เธออดไม่ได้ที่จะสิ้นหวัง“ประธานกรรม พวกเรารีบไปกันเถอะค่ะ” พานอวิ๋นรบเร้าหนิงชิงเสว่มองไปยังฉู่เฉิน ใบหน้าของเธอเต็มไปความไม่ยอมแพ้และจากนั้นก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น: "ไม่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!"เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ จะให้เธอทิ้งฉู่เฉินอย่างไม่รับผิดชอบได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เฉินยังเป็นคู่หมั้นของเธออีกไม่ถึงสิบนาทีต่อมา เสียงอึมครึมมากก็ดังมาจากที่ไกล ๆ "ใครกล้าแตะต้องตระกูลฉีของฉัน?"เสียงพูดจบลง ก็เห็นชายชราคนหนึ่งในชุดสไตล์ราชวงศ์ถัง พร้อมกับพาบอดี้การ์ดสิบกว่าคนเดินมาอย่างดุเดือดชายชรามีสีหน้าไม่แยแส และดวงตาของเขาเฉียบคมราวกับเหยี่ยว ทำให้คนโดยรอบที่ผ่านไปมาไม่กล้าแม้จะมองเขาเลยเขาคือฉีเฟยหยิง พ่อบ้านของตระกูลฉี!บอดี้การ์ดหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขานั้นมีแววตาเย็นชาและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า“ลุงหยิง ไอ้คนนี้แหละที่มันทำร้ายผม” ฉีเฉารีบชี้นิ้วไปที่ฉู่เฉิน ราวกับว่าเขาได้เจอกับผู้ช่วยชีวิตแล้ว"ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้ลูกหมา คนจากตระกูลฉีของฉันอยู่ที่นี่แล้ว มาดูกันว่ามึงจะตายยังไง"“ต้องบอกก่อนว่าแกไม่ใช่คนที่โง่ธรรมดาเลยนะ ให้โอกาสกูโทรหาคนอื่นมาช่วยเนี่ย”เข
Read more
บทที่ 39
“รับทราบครับ!”ทันใดนั้น บอดี้การ์ดสิบกว่าคนก็พร้อมกันกรูเข้าไป โดยไม่มีพิธีรีตองและล้อมฉู่เฉินเอาไว้เหมือนกลุ่มหมาล้อมไก่!ในสายตาของฉู่เฉินก็ไม่ยอมแพ้ และพร้อมจะลงมือทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นมา "ฉันสั่งให้หยุดทั้งหมด!"วินาทีต่อมาเห็นเพียงผู้หญิงในเครื่องแบบคนหนึ่ง มาพร้อมกับผู้ชายในเครื่องแบบเหมือนกัน 7-8 คนเดินตามมาผู้หญิงก้าวขายาวเรียวยาวเข้ามา และมีสีหน้าอันเย็นยะเยือก "พวกคุณกล้ามาก กลางวันแสกๆ ยังจะกล้ามายกพวกตีกัน?""พี่เย่" หนิงชิงเสว่มีสีหน้าที่ดีใจผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าให้เธอ และมองเข้าไปที่ฉู่เฉิน ความโกรธก็ได้หายไป "ฉันจําได้ว่าคุณชื่อฉู่เฉินใช่ไหมคะ? ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ทุกครั้งที่ฉันเจอคุณทีไรก็มีเรื่องตลอด?"“คราวที่แล้วโดนจับเพราะพกมีด ถูกฉันจับมาสั่งสอนตั้งนาน คราวนี้ดีกว่าอีก ยกพวกมาตีกัน อยากให้ฉันจับคุณอีกครั้งเพื่อให้คุณมีความสุขมากขึ้นไหมล่ะ?”ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น ตอนที่ฉู่เฉินมาถึงหนานเจียงครั้งแรก ตํารวจฮวาเย่จิงพาเขาไปที่สถานีตํารวจที่สถานีรถไฟเมื่อเผชิญกับคำถามของเธอ ฉู่เฉินก็กางมือออกและพูดอย่างไร้เดียงสา: "เจ
Read more
บทที่ 40
“ยิ่งไปกว่านั้น งานประมูลของตระกูลฉีกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ฉันต้องพาคนไปเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยในงาน เมื่อเรื่องทุกอย่างจบลง มันก็คงไม่สายเกินไปที่จะหาโอกาสฆ่าไอ้หนุ่มคนนั้น”ฉีเฟยหยิงมองเขาราวกับว่าเขาเป็นคนที่งี่เง่า หากไม่ถือว่าเขาเป็นบุตรชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลฉี เขาคงอยากจะตบเรียกสติไปนานแล้วเมื่อได้ยินดังนั้น ฉีเชาก็เปลี่ยนใจและยิ้มอย่างขมขื่น: "ได้ครับ เมื่อการประมูลจบลง ผมจะไปจัดการมันอีกครั้ง"“และนังนั่นหนิงชิงเสว่ ฉันอยากจะตรึงร่างเธอไว้ภายใต้ร่างกายของฉันและเล่นกับร่างกายเธอซักหน่อย”พอเขาพูดสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดูเหมือนว่าเขาแทบจะทนรอไม่ไหวฉีเฟยหยิงส่ายหัวอีกครั้งเมื่อได้ยินแบบนี้คนโง่ที่คิดแต่เรื่องไร้สาระตลอดทั้งวัน จะไม่มีวันบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้……โรงแรมจวินถิงเป็นหนึ่งในโรงแรมห้าดาวชั้นนำในหนานเจียง เนื่องจากเป็นของตระกูลฉี จึงได้ดึงดูดผู้มีอำนาจมากมายมาร่วมงานในวันนี้ ตระกูลฉีจะจัดประมูลจี้หยกที่โรงแรมจวินถิง ซึ่งดึงดูดความสนใจของทุกคนในเมืองเป็นเพราะว่าตระกูลฉีได้ปล่อยข่าวออกไป ว่าหยกชนิดนี้มีสรรพคุณวิเศษเป็นยาอายุว
Read more
PREV
123456
...
57
DMCA.com Protection Status