ฉู่เฉินส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ผมไม่ได้ซื้อหรอกครับ”“หืม?”หญิงสาวทั้งสองได้ยินก็ผงะไปครู่หนึ่งเฉินย่าพูดอย่างไม่เชื่อขึ้นมาเล็กน้อย “คุณฉู่ถ่อมตัวจริง ๆ เลยนะคะ”ทันใดนั้น เธอก็มองเห็นฉู่เฉินถือถุงพลาสติกอยู่ในมือ ดวงตาของเธอก็ลุกวาวขึ้นมาทันที “คุณฉู่ ในถุงนี้ของคุณเป็นเงินสดใช่ไหมคะ? ฉันได้ยินมาว่าคนรวยแบบพวกคุณชอบใช้เงินสดกัน”โดยที่ไม่รอให้ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอะไร เธอก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วคว้าเอาถุงจากมือของเขามา จากนั้นก็เปิดออกดูทันใดนั้น หน้าของเธอก็ดำสนิทขึ้นมาทันทีเพราะแท้จริงแล้วสิ่งที่อยู่ในถุงนั้นไม่ใช่เงิน แต่เป็นกองกระป๋องและขวดน้ำแร่ ที่ทั้งสกปรกและเหม็นนั่นเอง“นี่เป็นขยะที่ผมเก็บมาเมื่อกี้น่ะ” ฉู่เฉินพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ขยะที่เก็บมาเหรอ?” รอยยิ้มของเฉินย่าแข็งค้างไป“ใช่แล้ว” ฉู่เฉินพยักหน้าหน้าของเฉินย่าขุ่นมัวลงทันที “สร้างปัญหาให้เรามานานสองนาน คุณวิ่งมาเก็บขยะที่นี่อะนะ?”ขณะที่พูด เธอก็หยิบทิชชูออกมาเช็ดมืออย่างบ้าคลั่งไปด้วย “น่าผิดหวังจริง ๆ เป็นคนจนคนหนึ่ง ทำฉันตื่นเต้นเสียเปล่า”“รั่วเวย ไม่ใช่ฉันจะว่าเธอนะ พ่อเธอมีวิสัยทัศน์ยังไงกัน เลือก

ผู้หญิงคนนั้นรีบพูดขึ้นว่า “ผู้อำนวยการฉู่คะ ฉันคือหลินชวงอู่รองผู้อำนวยการของแจฟฟรีย์กรุ๊ปค่ะ คุณเรียกฉันว่าเสี่ยวหลินก็ได้ค่ะ”“ก็คือเมื่อวานนี้ บริษัทได้จัดการประชุมผู้ถือหุ้นขึ้นค่ะ คุณชายฉู่เซี่ยงตงของตี้หาวกรุ๊ปได้ประกาศขึ้นต่อที่ประชุมว่า หุ้นเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือของเขานั้นได้โอนไปให้กับคุณแล้ว นั่นหมายความว่าตั้งแต่เมื่อวานเป็นต้นมา คุณก็คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดและเป็นผู้อำนวยการของบริษัทด้วยค่ะ”“เขายังส่งรูปถ่ายรวมทั้งข้อมูลต่าง ๆ ของคุณมาให้กับฉัน ให้ฉันช่วยเหลือคุณต่อจากนี้ไปค่ะ”จู่ ๆ ฉู่เฉินก็พูดขึ้นว่า “ผมเข้าใจแล้ว ตอนนี้ผมก็อยู่ในบริษัท ถ้ามีอะไรผมจะสั่งการไปที่คุณละกัน”ณ ห้องทำงานของรองผู้อำนวยการพอหลินชวงอู่วางสายแล้วก็รีบเรียกเลขามาทันที แล้วสั่งขึ้นว่า “ผู้อำนวยการฉู่ผู้ดูแลบริษัทคนใหม่ได้มาถึงแล้ว น่าจะมาแอบมาเยี่ยมดู เธอรีบไปแจ้งให้ผู้ดูแลแต่ละแผนกทราบ ให้พวกเขากำชับพนักงานให้ดี จะต้องดูดีที่สุดในที่ทำงาน”“ฉันได้พูดเอาไว้อย่างชัดเจนตรงหน้าแล้ว ว่าหากใครทำให้ผู้อำนวยการฉู่ไม่พอใจ ก็รีบเก็บของออกไปจากที่นี่ซะ!”“ค่ะ ผู้อำนวยการหลิน!” เลขาตกใ

“ห้านาทีสิบวินาที……” ฉู่เฉินมองหลินชวงอู่ด้วยสายตาไม่แยแส “เธอสายแล้ว”“ต้องขอประทานโทษจริงๆค่ะ ผู้อำนวยการฉู่” หัวใจของหลินชวงอู่สั่นไปหมดทันใดนั้น สถานที่แห่งนี้ก็เงียบลงการกระทำนี้ของหลินชวงอู่ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ต่างพากันตกตะลึงดวงตาของเจิ้งหงเบิกกว้างขึ้นซึ่งจะต้องรู้ว่า หลินชวงอู่เป็นถึงรองผู้อำนวยการของบริษัท ซึ่งมีสถานะรองมาจากผู้อำนวยเท่านั้นเดี๋ยวนะ……เธอเรียกไอ้หนุ่มนี่ว่าอะไรนะ?ผะผู้……ผู้อำนวยการฉู่……ในขณะนั้น เจิ้งหงตัวสั่นอย่างรุนแรง ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น และมองดูฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณ……คุณคือผู้อำนวยการฉู่คนใหม่อย่างงั้นเหรอ?”อะไรนะ?เขาก็คือผู้อำนวยการฉู่คนใหม่งั้นเหรอ?จ้าวปินและคนอื่น ๆ ที่ได้ยินแบบนี้ ต่างก็พากันตัวแข็ง และตัวสั่นด้วยความกลัวฉู่เฉินไขว้ขา แล้วมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “ยังจำที่ผมคุยกับคุณเมื่อกี้ได้อยู่ไหม? ผมไม่เพียงแต่กล้าตบคุณ แต่ยังไล่คุณออกไปได้ด้วย”“ตอนนี้ คุณเชื่อหรือยัง?”ทันทีที่เขาพูดออกมา เจิ้งหงตัวสั่นอย่างรุนแรง และรีบตบตัวเองแรง ๆ ทันที “ขอ……ขอโทษครับ ผู้อำนวยการฉู่ เป็นผมที่ดูถูกคนอื่น

“วางใจได้เลย พวกเราไม่พูดออกไปแน่นอน เธอรีบพูดมาเถอะน่า”ทุกคนรบเร้ากันใหญ่เฉินย่ายิ้มเยาะและพูดว่า “ว่ากันว่าผู้จัดการเจิ้งหงในตอนที่สัมภาษณ์ไอ้หนุ่มนั่นอยู่ ก็สร้างความยากลำบากขึ้นทุกรูปแบบ แล้วผลคือผู้อำนวยการฉู่ที่มาแอบมาดูงานโดยไม่บอกกล่าวก็ได้มาเห็นเข้า ผู้อำนวยการฉู่ท่านโกรธมาก และเรียกรองผู้อำนวยการหลินมาเป็นพิเศษ จากนั้นผู้จัดการเจิ้งหงก็ถูกตำหนิยกใหญ่”ทันใดนั้นหวังซวี่ก็ตระหนักขึ้นได้ “ฉันก็ถึงว่า ทำไมตอนที่ลุงของฉันเห็นฉันก็รู้สึกราวกับเห็นศัตรูที่ไปฆ่าพ่อของเขา ทั้งยังพูดด้วยว่าฉันเกือบทำให้เขาตาย นั่นเป็นเพราะผู้จัดการฉู่ที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้นใหม่มาเห็นเข้านี่เอง”“รั่วเวย เธอก็ได้ยินหมดแล้วใช่ไหมล่ะ? เรื่องนี้โทษผมไม่ได้นะ ต้องโทษโชคชะตาของไอ้หนุ่มนั่น”“นับว่าหนุ่มนั่นโชคดี” สีหน้าของถังรั่วเวยดูแย่อย่างหาที่เปรียบมิได้หวังซวี่พูดปลอบขึ้นว่า “เธอวางใจเถอะ ผมจะหาเหตุผลมาไล่ไอ้หนุ่มนั่นออกไปทีหลังเอง”ในไม่ช้า ก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว หวังซวี่จะต้องไปเจรจาสัญญา และจะพาถังรั่วเวยกับคนอื่น ๆ ไปดูงานด้วยเดิมทีฉู่เฉินไม่ได้วางแผนที่จะไปด้วย แต่พอเห็นว่าถังรั่วเวยไปด้

ทุกคนหันหน้าไปมอง และเห็นเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังก้าวเดินเข้ามาโดยเอามือสองข้างล้วงไว้ในกระเป๋า“ฉู่เฉิน?”หวังซวี่และคนอื่น ๆ อุทานขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกันถังรั่วเวยรู้สึกประหลาดใจ และในใจก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเอ่อล้นออกมา“ไอ้หนุ่ม นายพูดว่าแม่งแกกับใครเหรอ? เรื่องของฉันนายก็กล้ายุ่งด้วยเหรอ?” เฉินติงเทียนมองไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาเย็นชาฉู่เฉินไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปข้าง ๆ ถังรั่วเวย แล้วดึงเธอไปไว้ข้างหลังเขาจากนั้น เขาก็หยิบขวดไวน์บนโต๊ะขึ้นมาหนึ่งขวด แล้วไม่พูดพร่ำทำเพลงก่อนจะฟาดลงไปบนหัวของเฉินติงเทียน “ผู้หญิงของฉันฉู่เฉิน แกก็กล้าแตะเหรอ?”“อ๊าก ๆ ๆ ๆ!”เฉินติงเทียนกรีดร้อง แล้วรีบเอามือปิดศีรษะทันที จากนั้นเลือดสีแดงก็ไหลออกมาตามซอกนิ้วของเขาเมื่อถังรั่วเวยและคนอื่น ๆ เห็นแบบนี้ก็ตกตะลึงไปอย่างสิ้นเชิง จากนั้นใบหน้าก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาต้องทราบก่อนว่า เฉินติงเทียนนั้นเป็นถึงผู้จัดการทั่วไปของตี้หาวกรุ๊ป และตอนนี้ก็ถูกฉู่เฉินทุบตีเข้าให้เสียแล้วนี่มันก่อปัญหาใหญ่เข้าให้แล้ว! เฉินติงเทียนกุมหัว แล้วตะคอกขึ้นมาอย่างแรง “ไอ้เศษสวะ แกกล้าดียังไ