บททั้งหมดของ False Hope: บทที่ 41 - บทที่ 50

"You failed me, Mr. Tan." Professor Gomez said in disbelief, leaving the room. And now I was left alone.Ano bang nangyayari saakin? I just failed my project report. Dang. Maybe because of that thing.Ginulo ko ang buhok ko sa inis at niluwagan ang suot na necktie para makahinga ng maayos.Napatingin ako sa mga papers na nakakalat sa lamesa ko. Napatawa ako saglit, yeah, I failed him.Lumabas ako ng classroom at nakita ko si Fiona na classmate ko. She's leaning back against the wall behind her. Nakahalukipkip ito at nakayuko."What happened, Axel?" Tanong niya. Hindi ako sumagot at nilagpasan siya.Oo nga naman, ano ba kasi ang problema ko? Wala naman kaming problema ni Cali. Wala din akong problema sa pamilya ko. Kaya bakit ako nagkakaganito?Or did I purposely do that?Nakarating ako sa parking lot at nagulat ako ng makita ko si Cali na bumaba sa red mustang.Nagulat din si Cali ng makita ko siya, "Axel." Tawag niya saakin.Ilan saglit lang ay bumaba sa sasakyan ang isang lalaking na

AXEL Ilang minuto akong nakatitig kay Cali habang nakikipagusap at tawanan kina Yerin at Cici. I felt guilty for keeping secrets from her. Sobrang bigat ng nararamdaman ko. Gusto ko nang sabihin sa kanya, pero tuwing nagkakaroon ako ng timing, umaatras naman ang dila ko. "Hindi niya parin alam?" Tumabi saakin si Gian. Kinakain nito ang dalang burger at parang batang kumain dahil nagkakaroon ng ketchup sa gilid ng labi nito. Napailing nalang ako. Kahit kailan talaga sa lalaking ito, minsan napapaisip ako na baka tama nga si Yerin, na laking kalye itong si Gian. "See that smile?" I whispered, tumingin naman si Gian kay Cali, masyado silang busy sa anime na pinapanood nila sa MacBook ni Cici. Bigla silang tumili at kaagad na naghampasan sa braso na para bang kinikilig sa pinapanood nila. "Anong meron sa ngiti niya?" bumuga ako ng hangin. Kailan kaya magkaka-sense kausap itong isang ito? "Iyan ang ngiting ayaw kong mawala sa kanyang labi, Gian. Alam mo nakakainis ka na." Tumawa naman

YERIN Ang boring. Napaka boring. Hindi ako makalabas ng condo dahil sa nakakabwiset na lockdown at pandemic. I was so bored! Gusto kong mag-bar o makipagkita sa mga kaibigan ko, pero hindi ko magawa. Limang buwan na ang lumipas after i-announce ang lockdown sa buong bansa. At dahil sa lockdown, nag-iba ang schedule ng school. Kaya summer vacation parin hanggang ngayon at sunod na pasukan ay sa August pa. Papatayin ako ng kaboryohan dito sa condo. Walang gana akong tumayo mula sa pagkakahiga ko sa sofa ng sala at nagtali ng buhok. Napansin kong sobrang dumi ng condo ko. Right, sa sobrang pagkaboryo ay masyado akong nagkalat, at dahil sa tinamaan ng pagkatamad ay hindi ko nagawang maglinis. Shit. Condo pa ba ito ng isang babaeng maganda at mayaman na tulad ko? Kadiri! Maarteng pinupulot ko ang mga chips bags na walang laman, mga damit kong nakakalat sa sala maging sa kwarto ko. Gosh, cleaning is the most annoying thing I've ever done. Bakit kasi pandemic! Hindi tuloy ako madalaw

Warning: R18+. Read at your own risk.AXELI read Yerin's investment proposal. It's a huge amount. I know I have no place in doing business, but I will not sit there and follow their orders."Dad," panimula ko ng sagutin ni daddy ang tawag ko."What is it, Axel?" His cold baritone voice shivers me. He may look kind and sweet to everyone, but when it comes to us, his sons, he's strict and sometimes cold."Let me be the heir, dad. Let me manage the business." Sa sinabi ko ay tumawa si daddy."You're still in your second year this upcoming academic year, son. Why do you want to handle a business at such an early age?" I can sense a mockery in his voice. I gritted my teeth. Ganon ba kababa ang tingin saakin ni daddy?"Do you think I can't handle it, dad?" Seryoso kong tanong sa kanya. Hindi ito sumagot. Alam kong alam niyang kaya ko."Alam ko ang pinagdadaanan ng kompanya natin ngayon, dad. And it's a matter of time para tuluyan tayong bumagsak. Are you going to let that happen?"I watched

Pagkadating ko sa condo ay napaupo ako sa sofa.It's... Empty.Humiga ako sa sofa, at naramdaman ko nalang na tumutulo ang luha ko.I don't want this feeling. It's supposed to be happy since it's our anniversary. I bought him a gift, but he never showed up. Well, he showed up... 'Yon nga lang sa ibang babae. Napatawa ako ng mahina. Fuck, ang sakit. Eto na ata ang pinakamasakit na naramdaman ko sa lahat ng away namin ni Axel. Kasi hindi naman kami nag-away. I caught him.It's so ridiculous to feel this way, even though we're living together. I thought there were no more secrets.Is it enough?Even though I felt dizzy and my stomach grumbled from hunger, I was not in the mood to eat, so I headed to my room.My dress and makeup were on when I laid down on my bed. I'm so down that I can't do much right now. Honestly, it's a mystery how I got home by myself with those mixed emotions.Here I am, silently crying on my bed, covered under my blankets, thinking nonsense until I drifted into sle