All Chapters of Take Me Down, Professor: Chapter 181 - Chapter 190

"Uuwi na ako!" malakas kong sigaw, pero nagpatuloy lang sila sa pagtawa. Pilit kong kinalas ang sa akin ang mahihigpit nilang hawak bago ako kumaripas ng takbo.I was about to leave that place when I bumped into someone. Tununghay ako para makita ang mukha ng nakabangga ko.Nasa langit na ba ako para makakita ng guardian angel?"Save me, please save me," usal ko habang nakahawak sa kwelyo niya. Unti-unting bumagsak ang mga luha ko na kita kong ikinagulat niya.Nakatitig lamang siya sa akin habang ako'y nawawalan ng pag-asa. Napapikit ako at tuluyang nawalan ng lakas."You..." I mouthed. Lumapit ako kay Ismael at hinawakan ang kuwelyo niya habang tinititigan

"Saan tayo pupunta?" tanong ko kay Ismael. Kasalukuyan na naming binabaybay ang daan pauwi galing sa Tagaytay. Nakakabitin dahil dalawang araw lang kami, pero sulit na rin dahil sa ginawa ni Miss Levanier ay nagkabalikan kaming muli ni Ismael. Hindi tuloy mawala ang ngiti sa labi ko."Is it okay if we go to a carwash for a moment?" sagot na tanong niya.Tumango ako. "Oo naman." Nakita ko nga ring medyo maputik na ang gulong ng sasakyan niya dahil sa malakas na ulan kagabi. "But can we go to a store first? Honestly, I still want to lurk around here in Tagaytay with you. Hindi natin masyadong na-enjoy 'yong reservation natin sa resthouse kahapon. Can we stay here for a while?""Of course." Hinawakan niya ang kamay ko, "I want to stay here longer with you too," before kissi

Mabuti nga hindi pumasok sa ilong ko 'yong tubig. Hindi rin sa mata dahil puro sa bibig.Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko. "Parang hindi mo alam, ah."Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, kaya nahampas ko siya. Ngumiti naman siya habang pinipigilan ang pagtawa nang mapang-asar."Ang bastos mo!" bulong ko."What? I never said anything, Jothea. It was your mind.""But you already know how my mind works! You know that I know what you meant!"He just shrugged. "I didn't," he resisted. Inirapan ko na lang siya. Ang lakas talagang mang-asar. Yari talaga 'to sa akin kapag nakabawi ako.

"I can even give you an explosion."Pinalo ko siya. "Ayan na naman 'yang kamanyakan mo." Pero nanatili ako sa yakap niya. Sino bang gustong umalis sa pribilehiyong ito? Lalo't malamig ang klima rito. Gusto ko ng mainit na yakap mula sa kaniya."Why? Don't you want to do it here?""Ismael!" Lumayo ako sa kaniya—"Umuwi nalang tayo!"—ngunit hinigit niya akong muli, kaya niyakap ko rin siya ulit."Why not give me a reward for teaching you how to skate? Isn't it what I deserve?""Gusto mo talaga? Dito?" hindi makapaniwala kong tanong."Hindi ka ba nilalamig?" Natawa ako. Bakit ba tanong ang isinasagot niya sa tanong ko?"Nilalamig, kaya nga niyayakap kita, but I want to hear from you that you want to do it, Ismael," sagot ko."Bakit? Papayag ka?" bulong niya pa."Tsk. Just tell me, Ismael. You need to tell me what you want."Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko bago siya nagsalita. "I still wanna play,

I remember that night when I planned to kill myself by suffocating myself with gas and turning my house into ashes. He was the one who saved me.Kumawala ang luha mula sa mga mata ko."I always think about you, you know."Napakagat ako sa labi ko, dahil maging ako'y nasasaktan kapag naaalala ang gabing 'yon. Lahat. Lahat lahat ng nangyari."Promise me you won't do that again."Hinuli niya ang mga mata ko. Nakikiusap. Nagsusumamo."Answer me."I nodded with all my intent to fulfill it.He thrusts