All Chapters of OFW Wife of a Billionaire: Chapter 331 - Chapter 340

ETHAN POV Nang matapos ang first dance namin bilang mag asawa at nagsimula ng magpalakpakan ang mga bisita. Ramdam ang saya sa lahat ng mga bisita. Maririnig ang malalakas na halakhakan at kwentuhan sa buong paligid. Maya-maya, nagsimula ang host magsalita. “At ngayon, mga kaibigan, narito na ang isang espesyal na pagtatapos sa ating gabi—ang fireworks display!” sigaw ng host, at halos lahat ng tao ay nagsimulang magsigawan sa sobrang excitement. Si Kayline, na nasa tabi ko, ay tumingin sa akin at ngumiti. “Oh my God, thank you baby” sabi niya habang hawak ang aking kamay. Ngumiti ako sa kaniya at niyakap ko siya, ramdam ko ang init ng katawan niya, pati na rin ang kaligayahan na umaabot sa mga mata niya. Dumilim ang paligid, at ang unang paputok ng fireworks ay sumabog sa langit. Lahat ng tao ay natahimik at tinitingnan ang nakakamanghang tanawin sa itaas. Habang nanunuod ay yumakap din ako sa bewang ni Mommy. Bumulong ako sa kaniya . “Thank you Mommy for coming” agad naman

Tila nananadya niyang tinitigilan ang kaniyang ginagawa. “Wag kang tumigil…” mahina kong sabi sa pagkakabitin ko sa kaniyang ginagawa. Napangisi siya na tila nasisiyahan sa ginagawa niya. “haha libog na libog ka din?!” Bulong niya sa aking tainga. Ramdam ko ang pang aakit ng kaniyang hininga sa bawat pagdampi nito sa aking balat. Bago pa ako makasagot ay siniil na niya ako ng maalab na halik. Ibinaba niya ang kaniyang halik sa aking leeg . Matagal niyang sinipsip iyon na siguradong nag iwan ng marka sa aking leeg. Pumadausdos siyang muli sa aking ibaba at ibinuka niya ng maigi ang aking mga binti, buong pagnanasa niyang pinaikot ikot ang kaniyang dila sa loob ng aking hiyas. Ang kaniyang mga kamay ay gumapang sa aking sus* noong una ay banayad ang paglamas na kaniyang ginawa hanggang sa nagiging mapusok ang bawat pagkilos niya sa aking ibabaw. "AHHH LOVe, FVCK NAKAKALIB*G KA!" Hindi ko mapigilan ang mapasabunot sa kaniyang buhok habang binabarutsa niya ang aking perlas. " ahhhhh...

Natawa ako at naka pa mewang akong nagsalita "nababaliw ka na talaga Sofia, grabe naman ang pagka desperada mo! sa dinami dami ng lalaki talagang pinagsisiksikan mo ang sarili mo kay Ethan. What the fvck" iritable kong sabi. “Sofia, hindi ko na uulitin pa ito sayo” sagot ni Ethan, ang boses niyang seryoso pero puno ng galit. “lubayan mo kaming mag-asawa. At pwede ba magkaruon ka naman ng kahihiyan para sa sarili mo" sagot ni Ethan. Kinapitan niya ako sa bewang tanda na mananatili siya sa tabi ko. Pero parang baliw na walang naririnig si Sofia sa lahat ng mga sinasabi namin, nagsimyla siyang humikbi “Bakit ganun, Ethan? Hindi ba ako karapat-dapat na mahalin? Hindi ba ako enough para sayo?” Lumapit siya at hinawakan ang mga labi ni Sofia. Nagsimulang mamula ang mukha ko sa galit. Hindi ko na talaga mapigilan ang galit ko kay Sofia, pati na ang panlalandi niya sa harapan ko “Tama na, Sofia!” sabi ko na may mataas na boses. Hinawi ko ang kamay niya, agad na nawala ang sama ng pakiram

Mabilis na lumipas ang mga buwan ng pagbubuntis ko, at bawat araw ay puno ng pag-aalala, pananabik, at pagmamahal mula kay Ethan at sa mga taong nakapaligid samin. Siya ang naging lakas ko sa bawat hirap mula sa pagkahilo tuwing umaga, at sa mga pagkaing biglaan kong natitipuhang kainin, may paminsang pag-aalala kung magiging maayos ba ang lahat, naging masyado akong emosyonal nitongmga nakaraang araw kung kailan malapit na akong manganak, hanggang sa mga gabing naglalakad kami sa kwarto ng magiging anak namin habang pinag-uusapan ang mga pangarap namin para sa kanya. At dumating na nga ang araw na pinakahihintay namin. Maaga kaming dumating sa ospital, sabik pero kinakabahan. Pinipilit ni Ethan na magpakatatag sa harap ko, pero ramdam ko ang lamig ng mga kamay niyang nakahawak sa akin. “Love, kaya mo ’to,” paulit-ulit niyang sinasabi habang binibigyan ako ng maiikling halik sa noo. Humigpit ang hawak ko sa kamay niya nang magsimula na akong mag labor. Pakiramdam ko’y napakatagal n

Matapos ang masayang party ni Natalie, nagpaalam na ang karamihan ng mga bisita. Naiwan na lang kaming mag-anak, ilang staff na nag-aayos ng kalat, at si Madeline na halatang may nais pang sabihin. “Magpaiwan ka na muna dito, Madeline,” sabi ko habang inaayos ang mesa. “Alam kong gusto mo pa makipagkwentuhan.” Ngumiti siya, pero mababakas ang bigat sa mga mata niya. “Pwede ba? Gusto ko lang… may makausap.” “Syempre naman,” sagot ko. “Halika, dun tayo sa terrace. Tahimik dun.” Naupo kami sa terrace habang tahimik ang paligid. Nakatitig si Madeline sa bituin, tila nag-iisip ng malalim. Kinuha ko ang dalawang tasa ng mainit na tsaa mula sa kusina at nilapag sa harap namin. “Okay ka lang ba?” tanong ko, sinira ang katahimikan. Huminga siya nang malalim, at sa wakas, nagsalita. “Kayline… alam mo, sobrang saya ko kanina sa party ni Natalie. Ang daming tao, ang sayang tignan ng lahat, ang saya ng pamilya mo” “Pamilya natin,” paglilinaw ko. “Kasama ka dito, Madeline. Kahit nasa L