All Chapters of OFW Wife of a Billionaire: Chapter 351 - Chapter 360

LIAM POV “Huminto ka, Rainiel!” Malakas kong sigaw habang hinahabol siya sa madilim na hallway ng ospital. Napatingin siya sa akin at ang ngisi sa kanyang mukha ay parang nagpapahiwatig na wala akong laban. “Wala kang makukuha sa’kin, Liam!” sigaw niya habang patuloy na tumatakbo. “Sa huli, babalik din si Madeline sa akin!” Nag-init ang dugo ko. Tumakbo ako nang mas mabilis hanggang sa maabutan ko siya malapit sa exit door. Agad kong hinablot ang braso niya at iniharap siya sa akin. “Hayop ka ! Anong ginawa mo kay Madeline?!” Pinilipit ko ang braso niya habang nagpupumiglas siya. “Bitawan mo ako!” galit na sigaw niya, pero mas lalo kong hinigpitan ang hawak ko. “Sagutin mo kong dimonyo ka! Anong ginawa mo kay Madeline!” Sigaw ko, ramdam ang galit sa boses ko. Ngumisi siya kahit na pinipilipit ko ang braso niya. “Akala mo ba matatakot ako sa’yo? Wala akong pakielam kahit sino ka pa! Isa lang ang nasisigurado ko sayo! Sakin lang si Madeline” Halos sumabog ang galit ko sa sinabi n

LIAM POV KINABUKASAN Nakaupo ako sa harap ng table, tahimik pero puno ng tensyon ang paligid. Ang legal team ko ay abala sa pagpapaliwanag ng estratehiya para siguraduhing hindi makakalusot si Doc Rainiel. Sa kabilang panig ng korte, naroon si Dra. Emma kasama ang mga abogado niyang puro kilala ang pangalan. Malinaw na ginagamit niya ang lahat ng koneksyon niya para palabasin na inosente si Dr. Rainiel . Tumayo si Dra. Emma, bakas sa mukha niya ang matinding kayabangan. Samantalang ako ay nagpapa ka low key lang “ Dr. Liam, may oras pa para umatras ka? Kahit gaano kalakas ang ebidensya mo, alam mong sa mundong ito pera ang nagpapatakbo sa lahat. Haha" lumalagutok niyang tawa. Tumayo rin ako at tumingin ng diretso sa kaniya. “ Dra. Emma, sa tingin mo ba natatakot ako sayo at sa kung sinong pinagmamalaki mo? Hanggang ngayon ba hindi pa rin nag-si-sink in sayo kung sino ang taong kinakalaban mo? alam mo ba kung san ka pupulutin

MADELINE POV Pagbaba pa lang namin sa kotse ni Liam, namangha na agad ako sa laki ng bahay nila. Shit Madeline ano ba tong pinasok mo?! Napapamura na lang ako sa isip ko sa sobrang kaba. Hindi pala bahay ang pupuntahan namin kundi mansion. Sanay naman ako sa ganitong event pero ewan ba bakit pagdating dito sobrang kinakabahan talaga ako. Sa harap nito ay may malawak na hardin na parang kinuha mula sa isang fairytale. Ang mga pinto nito ay doble at mukhang gawa sa mamahaling kahoy, habang ang bawat sulok ng bahay ay punong-puno ng dekorasyong nagkukuwento ng karangyaan. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba habang palapit kami sa pintuan. “Madeline, okay ka lang?” tanong ni Liam. Naramdaman niya siguro ang malamig kong palad na nakahawak sa braso niya. “Ha? Oo naman,” sagot ko na pilit tinatago ang nerbyos sa ngiti. “Huwag kang kabahan. They’re nice, I prom

Habang nagkakatuwaan kami ni Doc Liam sa pool area, biglang lumapit ang mommy niya, dala ang dalawang baso ng wine. Agad akong napatigil sa pagtawa, at parang biglang bumigat ang paligid sa paglapit niya. Ang natural na ganda at awtoridad ng mommy ni Doc Liam ay hindi pwedeng hindi mapansin. “Ah, Liam,” sabi ng mommy niya, malumanay pero seryoso ang tono. “Pwede bang umalis ka muna? May kailangan akong sabihin kay Madeline.” Napakunot-noo si Doc Liam , halatang nagtataka. “Sige po, Mommy. Pero huwag niyo siyang masyadong takutin ha, baka bigla akong i divorce ng asawa ko. Pagbibiro niya sa kaniyang Mommy pero napakamot pa rin siya sa ulo habang naglalakad papasok ng bahay. Bago siya mawala sa paningin ko, lumingon pa siya at kumindat, parang sinasabing “Good luck.” Ngayon, naiwan kami ng mommy ni Doc Liam sa poolside. Umupo siya sa tabi ko, malapit lang, at iniaabot ang isang baso ng wine. Kinuha ko ito, pero hindi ko agad ininom. “Madeline,” panimula niya, titig na titig sa ak

Mabilis na nagdaan ang panahon. Tatlong buwan na pala ang nakalipas. Tatlong buwang paghahanda para sa araw na ito. Akala ko handa na ako, yung tipong sigurado na at kalmado. Pero ngayong narito na ang mga inspector mula sa gobyerno ng London para sa aking application ng Permanent Residency, dala ng mga ito ang kanilang mga clipboard, madami silang matitinik na tanong, at ang kanilang mga tingin ay nanlilisik, parang gusto kong tumakbo sa nerbyos. Pakiramdam ko, mabubuko nila ang biglaang pagpapakasal namin ni Doc. Liam, kahit pa sabihing napag-aralan na namin ni Liam ang mga isasagot namin“Mr. and Mrs. Wilson,” sabi ng lead inspector, malamig ang tono habang iniabot ang kamay kay Liam. “Ready?”Ngumiti si Liam, kumpyansa at tila walang inaalala. “Of course. Go ahead.”Nilingon ko siya, iniisip ko kung paano niya nagagawang maging ganito kakalmado. Samantalang Ako? Nanginginig ang mga kamay ko sa matinding kaba.Nagsimula na sila. Isang tanong, isang sagot. Paulit-ulit. Parang inter