All Chapters of Whirlwind Marriage: Tying the Knots with Mr. Billionaire: Chapter 591 - Chapter 600

Simula nang sumunod na araw, halos hindi na nakita ni Patricia si Daemon. Naghire ito ng bagong tagapag-alaga para sa kanya. Pero parang naging parang puppet si Patricia, sunod lang ng sunod sa mga utos, hindi man lang nagsasalita.May mga nagsasabi pa nga na baka nabaliw na siya sa takot... pero bukod sa wala siyang emosyon sa mukha, wala namang ibang kakaiba sa kanya.Kahit mahina ang kilos ng bata sa tiyan niya, hindi pa rin siya nakunan. Buhay pa rin ang bata at patuloy na lumalaki sa loob niya...Parang pilit niyang ginagawa ang sarili na parang hindi na siya umiiral. Tinatago niya ang sarili niya, na parang wala siyang kinalaman sa mga away at gulo sa paligid. Pero hindi niya talaga makalimutan ang eksenang duguang-dugo si Chastain. Kapag pinipikit niya ang mga mata niya, lagi niyang nakikita ang dugong nagkalat, at kahit gusto niyang takasan ito, hindi niya magawa.Akala niya dati, basta't may lakas lang siyang mabuhay, kaya niyang lagpasan lahat.Pero ngayon, halos nawalan na s

Hindi alam ni Patricia kung gaano na siya katagal sa loob ng sasakyan. Ang alam lang niya, pagmulat niya ng mata, ang madilim na gabi sa labas ng bintana ay napalitan na ng liwanag ng umaga. Sa malayo, may bahagyang sinag ng araw na parang sumisilip. Para bang sa wakas ay nakaahon siya sa kawalan at nakita na rin ang araw…Nasa isang diretso at maayos na kalsada na ang sasakyan ng mangkukulam. Kaunti pa rin ang mga dumadaang sasakyan at mabilis pa rin ang kanyang pagmamaneho. Hindi pa nakakapunta si Patricia sa lugar na ‘to, kaya lahat ay bago sa kanya.“Kailangan muna nating dumaan sa pantalan ng Geon City. Magpalit ka ng damit bago tayo pumunta ro’n…” Lumingon ang mangkukulam, sinulyapan si Patricia, at bahagyang napakunot ang noo.Tumango lang si Patricia sa sinabi nito. Alam niyang kapag hindi siya sumunod, baka makuha na naman siya ni Daemon at ibalik sa ospital, kung saan araw-araw ay pinapahirapan siya ng guilt at pagsisisi. Sa totoo lang, mas gugustuhin pa niyang mamatay kesa

Natunton sila ni Daemon. Umakyat ito ng barko at inilibot ang paningin nang may makita itong bulto ng tao. Gustong lumapit ni Daemon, pero biglang nagsalita si Witch Lia. "May nakakahawang sakit ang kapatid ko. Baka mahawa ka pag lumapit ka masyado..."Lumapit ang assistant at pinigilan si Daemon. Medyo may pangmamaliit sa tingin niya sa mga tao sa paligid. "Boss, labas na tayo. Halo-halo ang mga assistant dito, mahirap na kung may mangyaring masama..."Bahagyang kumunot ang noo ni Daemon at tumingin sa "lalaki" sa sulok gamit ang malamlam at maputlang mga mata. Natatakpan ang mukha nito ng buhok at ang suot ay luma at marumi, kaya wala talagang mapapansin.Sa oras ding iyon, may dumating na tawag mula sa deck. "Boss, may nakita kaming babae sa pantalan ng Eclair City na kahawig ni Miss Patricia. Iniimbestigahan pa namin. Baka gusto niyong pumunta muna sa Eclair City?"Napahinto si Daemon, agad na tumalikod at mabilis na umakyat sa hagdan nang hindi nag-aatubili. Halatang puno ng gali

Tiningnan ni Daemon ang kapitan ng barko na parang gusto siyang sunugin ng tingin, "Ano ang sinabi mo?!" Nanginginig na natigil ang kapitan, takot na takot at hindi makasagot. Natakot ang assistant na baka saktan pa ni Daemon ang kapitan kaya pinigilan niya ito, "Boss, wala na tayong magagawa kundi maghintay ng balita. Baka wala naman si Miss Patricia sa barkong 'yun?" Binitawan ni Daemon ang kapitan, pero lalong sumama ang mukha niya... May kutob siya na nandoon si Patricia sa barkong 'yun... Tangang babae! Sa galit, sinuntok niya ang guardrail. Ang lakas ng tunog nito sa gitna ng malakas na ulan at hangin... Unti-unting lumabo ang paningin niya, nanghihina na ang katawan... Ilang araw na siyang hindi natutulog. Kahit gaano kalakas ang isang tao, may hangganan din... Alam niyang malapit na siyang sumuko. Unti-unting lumuhod siya sa sahig, nawawala na ang malay niya. Nanlalabo ang mga mata, nanginginig, at mabilis ang paghinga... Mayamaya, may tumulong mainit na likido

Nag-cheer ang mga fans sa audience, may halong gulat at excitement habang inaabangan ang magiging reaksyon ni Andrei.Matagal na rin siyang nasa showbiz, kaya kahit na nandidiri siya, pinilit niyang kontrolin ang sarili, bahagyang namumula ang mata, kinuha ang cake at mahinang nagsabi, "Salamat..."Pero nung lumapit si Paris para hawakan ang kamay niya, umiwas siya nang walang effort, kaya naiwan ang kamay ng babae na nakatigil sa ere, hindi makagalaw...Ang totoo, yung sinasabing birthday niya ay gawa-gawa lang sa company information. Ni hindi nga niya alam kung kailan talaga siya isinilang. Kaya tuwing may bumabati o may nagse-celebrate ng birthday niya, kunwari lang siyang natutuwa. Pakiramdam niya, habangbuhay na lang siyang parang taong walang lugar sa mundo.Kahit minsan, sinubukan niyang maging parang araw na nagbibigay ng init... pero sa huli, tinulak siya ng realidad na tanggapin na hindi gano'n kainit ang mundo, kundi mas malamig ito at nakakapagod.Pagkatapos ng interview p