All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1771 - Chapter 1780

คนชราทั้งสองคนส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว พวกเขาเดินเข้าไปภายในห้องอาหารเจวางอยู่บนเตา หลังพวกเขาเข้ามาแล้ว หลวงจีนน้อยก็รีบยกอาหารมาวางลงบนโต๊ะ“มานั่งเถอะ” เจ้าอาวาสผู้เฒ่าทักทายสองสามคนให้นั่งลงกู้หว่านเยว่ค้นพบอย่างตกตะลึง เก้าอี้ที่เตรียมไว้ ถึงขั้นพอดีกับจำนวนของพวกเขา หรือว่าเจ้าอาวาสผู้เฒ่าทำนายได้ว่าครั้งนี้มีคนมาหาเขามากน้อยเพียงใด“องค์ชาย เจ้าอาวาสผู้เฒ่ายอดเยี่ยมยิ่งนัก” ถังซือกระซิบเบาๆ ข้างใบหูเป่ยหมิงโยวหลาน “พวกเรามาอย่างยากลำบากเที่ยวหนึ่ง ไม่สู้ขอให้เจ้าอาวาสผู้เฒ่าท่านนี้ทำนายให้”เจ้าอาวาสผู้เฒ่าวัดจี๋เสียงเองก็มีชื่อเสียงอย่างมากในที่ราบแห่งความโกลาหลทว่าคนจำนวนมากรู้เพียงว่าวัดจี๋เสียงอยู่ที่นี่ แต่อยากพบหน้าเจ้าอาวาสผู้เฒ่าสักครั้งนั้นยากยิ่ง เพราะเจ้าอาวาสผู้เฒ่าพบผู้คนตามอารมณ์ คนที่เขาไม่อยากพบล้วนถูกปฏิเสธอยู่นอกประตูแน่นอนเจ้าเองก็สามารถเลือกบุกเข้ามาได้ แต่ได้ยินมาว่าบทสรุปของคนที่บุกเข้ามานั้นอนาถอย่างมาก“ดูก่อนค่อยว่ากัน”เป่ยหมิงโยวหลานขมวดคิ้ว เขาเองก็สนใจอย่างมากขณะทั่งคู่กำลังสนทนากันอยู่นั้น สายตาของเจ้าอาวาสผู้เฒ่าเลื่อนผ่านพวกเขาสองคนไปพอดี

กู้หว่านเยว่สบตาเขาเป่ยหมิงโยวหลานสบมองนางสายตาลุ่มลึก หลังเงียบงันอยู่ครู่หนึ่งก็ดึงสายตากลับไปประกบมือให้เจ้าอาวาสผู้เฒ่า“ขอบคุณเจ้าอาวาสผู้เฒ่ามากที่ช่วยไขข้อสงสัย ข้าน้อยเข้าใจแล้ว”ในเวลาเดียวกัน เสียงระฆังของวัดดังขึ้น เจ้าอาวาสผู้เฒ่าหาวทีหนึ่ง โบกมือ“ฟ้ามืดแล้ว ทุกท่านเองก็กินมื้อเย็นแล้ว ออกจากวัดก่อนเถอะ”“เช่นนั้นไม่ขอรบกวนเจ้าอาวาสผู้เฒ่าแล้ว” เป่ยหมิงโหยวหลานพาถังซือออกจากวัดก่อนกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว “เหตุใดคนผู้นี้ท่าทีตอบสนองรุนแรงนักเล่า?”จงหลี่ส่ายหน้าอย่างนุ่มนวล “ไม่รู้ น้องเล็ก พวกเราไปจากที่นี่ก่อนเถอะ”พูดจบ ทั้งสองคนออกจากวัดพร้อมกันเพิ่งออกจากประตู กลับมองเห็นแสงกระบี่เย็นวาบสายหนึ่งพุ่งเข้ามา ตรงไปที่ศีรษะของกู้หว่านเยว่ ส่วนจงหลี่คล้ายเตรียมการป้องกันไว้ตั้งแต่แรกแล้วร่างกายสูงใหญ่กำบังอยู่ข้างหน้ากู้หว่านเยว่ ชั่วขณะกระบี่ยาวเข้าใกล้นาง ใช้สองนิ้วคีบกระบี่ไว้แล้ว“เคร้งเคร้งเคร้ง” กระบี่ยาวสั่นๆ เป็นเสียงที่เกิดขึ้นยามกำลังภายในของทั้งคู่ปะทะกันสายตาจงหลี่เรียบเฉย “ท่านกำลังทำอันใด?”มือขวาของถังซือสั่นเบาๆ คิดไม่ถึงเลยว่าองค์ชายตงโจวจะมีว

ชิงสือบอกความจริงเรื่องนี้กับทุกคนอย่างไม่ปรานีกองทัพใหญ่ห้าหมื่นคนสู้กับห้าแสนคน ยังไงก็แพ้ราบคาบ แม้ว่าพวกเขาจะมีดินปืนอยู่ในครอบครอง แต่จำนวนของฝ่ายตรงข้ามกลับมหาศาลเช่นนี้ ต่อให้ทุกคนจะร่วมใจกันต่อสู้ ก็ยังไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมด“องค์หญิงน้อย ยังมีเรื่องที่แย่กว่านี้อีกขอรับ”“ได้ยินมาว่าอาณาจักรเป่ยตี้ตรงไปขอยืมดินปืนจากแคว้นโยวหลานแล้ว”ก่อนหน้านั้นแคว้นโยวหลานรักษาความเป็นกลางมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงยอมให้อาณาจักรเป่ยตี้ยืมดินปืนไปเสียได้แม้ว่าจำนวนจะไม่ได้มากมายนัก แต่บวกกับกำลังทหารของพวกเขาแล้ว ข้อเสียเปรียบของตงโจวปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนกู้หว่านเยว่หรี่ตาลง ใบเซียมซีจักรพรรดินีใบนั้นได้ปรากฏขึ้นในหัวจะด้วยเหตุผลอะไรได้อีกล่ะ? ก็คงจะเป็นเพราะเป่ยหมิงโยวหลานรับรู้ถึงภัยอันตรายภายในอาราม ดังนั้นจึงกลับแคว้นล่วงหน้า หลังจากกลับถึงแคว้นก็คงคิดหาทางต่อกรกับตงโจว กันไว้ดีกว่าแก้“กองทัพมหาศาลขนาดนี้ เราจะทำอย่างไรกันดี?”“นั่นนะสิ อีกทั้งพวกเขายังมีดินปืนอยู่ในครอบครอง โอกาสเดียวที่จะชนะของเราก็ไม่เหลือแล้วนะสิ?”ทุกคนพากันตื่นตระหนกไปช่วงขณะ ต่างคนต่างมองห

หลายปีที่องค์หญิงน้อยหายตัว จริง ๆ แล้วนางถูกเทพเจ้าพาตัวไปต่างหากเทพเจ้าทนเห็นตงโจวต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปไม่ได้ จึงยืมมือขององค์หญิงน้อยสร้างความสงบสุขให้กับตงโจว ปกป้องราษฎรของตงโจวถ้อยคำที่ไร้เหตุผลนี้ได้รับการยอมรับอย่างเป็นกว้างขวางในกองทัพเหล่าทหารต่างยกให้กู้หว่านเยว่เป็นทูตของเทพเจ้า และเลื่อมใสศรัทธาในตัวนาง“องค์หญิงน้อย ท่านว่าอะไรนะ? ทุกคนต่างก็มีเสื้อบุนวมกันแล้ว เราเองก็มีเช่นเดียวกัน” ทหารคนหนึ่งกล่าวถามอย่างประหลาดใจพวกเขาชินกับความหนาวเหน็บนี้ไปแล้วชินกับการตัวสั่นท่ามกลางความหนาวเหน็บตลอดทั้งวัน ชินกับบาดแผลเน่าเปื่อยจากความหนาวตามร่างกายแต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่โหยหาความอบอุ่น“ข้าเคยหลอกพวกเจ้าที่ไหนกัน รีบประกาศออกไปเถอะ” กู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้ม“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”ใบหน้าของเฮ่อหลานทหารหนุ่มเผยรอยยิ้มอย่างตื่นเต้น จากนั้นก็พากันวิ่งออกไปทหารทั้งสามกองกำลังต่างก็เหมือนกับเฮ่อหลาน ครั้นได้ยินองค์หญิงน้อยกล่าวว่าจะแจกเสื้อบุนวมให้พวกเขาทุกคน ปฏิกิริยาแรกคือไม่กล้าเชื่อแต่พวกเขาก็ยังเดินไปรอหน้าประตูคลังเก็บของอย่างว่าง่ายรอจนกระทั่งองค์หญิงน้

ข่าซิ่งพยักหน้า “มีเหตุผล”ไม่นาน ทหารเป่ยตี้ก็พากันเรียงแถว ง้างธนูสุดแขน เล็งเป้าไปยังนกหงส์เพลิงและอินทรีสิงโต“เข้าทางแล้ว”กู้หว่านเยว่ที่นั่งอยู่บนหลังของนกหงส์เพลิงได้เก็บกล้องส่องทางไกลนางหยิบกระสุนเพลิงสีฟ้าลูกหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ จากนั้นก็ยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าเฮ่อหลานกล่าวด้วยสีหน้าตื่นเต้น “เยี่ยมไปเลย องค์หญิงน้อยเจอตำแหน่งโจมตีที่เหมาะสมที่สุดแล้ว”“เร็วเข้า เตรียมดินปืนให้พร้อม”ทหารทุกคนรีบหยิบดินปืนจากตะกร้าไม้ไผ่ด้านหลังดินปืนเหล่านี้ต่างถูกบรรจุไว้ในภาชนะที่ทำจากเหล็กกล้าชนิดพิเศษด้านนอกมีสายชนวนยาวหนึ่งเส้นจากนั้นก็ล้วงไฟเช็กกันลมที่องค์หญิงน้อยมอบให้พวกเขาออกมาจุดชนวน อาศัยกำลังจากเอว ขว้างดินปืนลงไปยังกลุ่มศัตรูที่อยู่พื้นดินด้านล่างอย่างสุดแรง“ปัง!” เสียงระเบิดขนาดใหญ่ก็พลันดังขึ้นถุงดินปืนถูกเหวี่ยงออกไปเป็นเส้นโค้งกลางอากาศ ก่อนจะพุ่งลงไปยังกลุ่มของศัตรู เสี้ยววินาทีที่ตกลงไปบนพื้นดินก็พลันระเบิดเป็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่พร้อมเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหว“ไม่นะ พวกเขาทิ้งดินปืนลงมา!”“ให้ตายเถอะ ทหารจงสลายตัวเดี๋ยวนี้”ใบหน้าของข่าซิ่งเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเหตุผลที