All Chapters of A Matter of Wife and Debt: Chapter 1 - Chapter 5

Marahang pinagpag ni Clarice ang kanyang higaan bago ito nahiga. Bagaman maaga pa ay napagod ito at gusto nang magpahinga. Halos madaling araw pa kasi nang sila ay ginising para maglinis sa malawak na bakuran ng kulungan kung nasaan siya kasalukuyang naroroon. Ipinikit ni Clarice ang mga mata at sinubukang matulog. Kumikirot ang buo nyang katawan sa pagod sapagkat hindi ito sanay sa mabibigat na trabaho. Ngunit wala siyang magagawa, kailangan niyang sumunod sa lahat ng inuutos sa kanya hindi lang para wala siyang maging problema sa mga kasamahan niya kundi para na rin maging maganda ang record niya. Ang sabi kasi ay natatala ang bawat mabuting ginagawa ng mga PDL para sa monthly evaluation nila. Kung sino ang may pinakamagandang tala ay maarining mabigyan ng parol. Alam ni Clarice sa sarili na hindi niya pwede palampasin ito. Lahat gagawin niya para lamang makalabas na kulungan. "Dominggo, may dalaw ka!" sigaw ng isang prison guard mula sa labas na mabilis nagpabangon kay Clarice m

"Kumusta ho ang pakiramdam niyo, miss?" tanong ng nars kay Clarice na animo'y wala sa sarili. Marahang hinimas ng nars ang parte ng balat ni Clarice kung saan siya tinusukan ng karayom upang kunan ng dugo. Naawa ang nars kay Clarice. Ang akala kasi nito ay nasasaktan ang babae dahil sa pagkuha ng dugo, lingid sa kaalaman nito ang iba ang dahilan kung bakit nagdurugo ang puso ni Clarice."Ayos lang ho ba kayo?" muling tanong ng nars. Hindi nito maiwasang mabahala lalo na dahil nakikita niyang namumugto ang mata ng pasyente niya.Nanghhihina man ay marahang ngumiti si Clarice sa nars. "Ayos lang ako." Naisip niyang kung sana ay katulad lamang ng Nars si Vito at nag-aalala ito sa kanya."Dominggo, kailangan mo nang bumalik," ani ng pulis na nagbabantay kay Clarice. Napatango na lamang siya at agad sinubukang tumayo, mabilis naman siyang inalalayan ng nars. "Kumain ho kayo nang marami para lumakas kayo," bilin ng nars. "Mag-ingat ho kayo, miss."Muling ngumiti si Clarice sa nars. Lubo

"Bilisan na ninyo riyan!" sigaw ng isang babaeng guwardiya habang nagbabantay sa mga naliligong babaeng preso. Sabay sabay silang naliligo habang may nagbabantay sa kanila. May nakatagala rin oras para sa paliligo nila. "Pambihira, eh kakabasa ko nga lang ng ulo ko eh!" asik ng isa sa mga babaeng preso. "Nakakainis, ni hindi tayo makapaglinis nang maayos ng katawan," dagdag pa ng isang babae. "Hindi kasi tayo mayaman gaya ng iba dyan na pinapaboran," parinig ng isa pa nilang kasamahan. Marahang napakagat na lamang si Clarice sa kanyang labi habang naliligo sa kabilang gilid. Rinig na rinig niya ang pasimpleng patutsada ng kanyang mga kasamahang preso. Naiintindihan ni Clarice ang inis ng mga kasamahan niya dahil nakikita nila ang mga pasimple pabor sa kanya sa loob ng kulungan. Naiintindihan niya sila at hindi masisisi pero hindi niya naman ito ginusto-- talagang pinagsisilbihan niya lang talaga si Vito kaya naman kapalit nito ay binibigyan siya ng pabor katulad ng masasarap na p