Semua Bab A Love Reclaimed: Fated To Love You: Bab 101 - Bab 110

Napatigil si Rhian sa paglalakad at tumingin kay Zack nang may pagkalito.Nagpaliwanag si Zack, "Alas-kwatro pa lang ng umaga ngayon, at kakaunti pa lang ang tulog mo. Hindi ko gustong hayaang magmaneho ka pauwi nang ganito. Bukod pa rito, kung aalis ka nang ganito, hindi ko maipapaliwanag kay Rain. Nangako ka sa kanya na hindi ka aalis. Kung magising siya bukas at wala ka, siguradong magwawala siya. Baka puntahan ka pa niya sa bahay mo. Hindi pa tuluyang gumagaling ang kanyang katawan. Paano kung magkasakit ulit siya?"Nang marinig ito ni Rhian ay bahagyang kumunot ang kanyang noo. Dahil sa bangungot niya kanina, ayaw na niyang manatili pa sa bahay na ito. Ngunit nangako siya sa maliit na bata na hindi siya aalis...Nang makita ang kanyang pag-aalinlangan, dumilim nang bahagya ang mukha ni Zack at naging malamig ang kanyang tono, "Huwag kang mag-alala, ngayon lang ang tanging pagkakataon na maaabala at mababahala ka ni Rain. Sa susunod, kung wala namang problema, hindi ko na hahayaan

Hapon na nang makipagkita sina Marga at ang kanyang ina kay Dawn sa isang coffee shop. Pagkarating nila sa coffe shop, umupo silang mag ina sa bandang bintana. Hindi nagtagal ay dumating ang ina nii Zack na si Dawn. Nang dumating ito, agad na b****o ang matanda sa dalawang dalawang babae.“Pasensya na at napatagal ang paghihintay ninyo.” Naupo si Dawn sa tapat nila. Ngumiti si Marga ng matamis sa ina ni Zack katulad ng palagi niyang ginagawa, batid ng babae na sa ngiti ay makukuha niya ang loob lalo ng matanda, “Kadarating lang din namin, Tita Dawn. Umupo na po kayo. Nag-order ako ng ilang dessert para sa atin. Hindi na ako nakapaghintay na dumating ka. Alam ko naman po kasi kung ano ang paborito mo, tita."Maya-maya, inihain ng waiter ang masasarap na dessert sa kanilang mesa.Ngumiti si Dawn, kumikinang sa paghanga ang kanyang mata sa babae, “Talagang maalaga ka pa rin sa akin, Marga. Alam mong mahilig ako sa matatamis. Pero si Zack, wala siyang ganitong pag-aalala. NI hindi niya

Nanatiling walang imik si Zack sa nakalipas na ilang segundo. Hindi niya maapuhap ang kanyang sasabihin sa mga ito.Papasukin si Rhian?Pagkaraan ng ilang sandali, tumugon siya nang kalmado, “Wag niyo na itong problemahin pa nang sobra. Wala akong balak na papasukin ulit si Rhian sa buhay namin ng aking anak.” Sa ngayon, hindi pa. Dugtong ng isip niya.Habang nagsasalita ang kanyang mga magulang, iniisip ni Zack ang mga nakaraang pakikitungo niya kay Rhian. Napagtanto niyang karamihan sa kanilang mga pag-uusap nitong mga nakaraang araw ay may kinalaman kay Rain. 'It's ironice, hindi ba?' Isip-isio niyang muli.Batay sa pakikitungo ni Rhian sa kanilang unang pagkikita, kung hindi dahil kay Rain, malamang iniiwasan na siya ng babae. Ang ikinababahala ngayon ng kanyang mga magulang ay halos imposible nang mangyari. Nang marinig ang sinabi niya, bahagyang gumaan ang ekspresyon ni Dawn, nakahinga siya ng maluwag. “Mabuti naman. Pero paano si Marga? Kailan mo balak ayusin ang lahat?

Nang marinig ni Marga ang malakas na pag-iyak ni Rain, halos hindi na makahinga ang bata. Sa wakas, tumigil siya sa ginagawa at hinayaang makaalis ito sa kanyang kandungan. Pagkaalis ni Rain, tiniis niya ang sakit at gumapang papunta sa kabilang bintana. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang bag at yumukod sa likod nito, patuloy na humihikbi. “Mabuti na lang at alam mo kung ano ang sakit,” malamig na sambit ni Marga habang nakangisi. “Kung maglakas-loob kang magsumbong sa iba tungkol dito, sinisigurado kong hindi mo na muling makikita ang babaeng iyon! Wag mo akong subukang pipi ka!” Tukoy niya kay Rhian.Pagkasabi nito, bumalik siya sa unahan ng sasakyan at ipinagpatuloy ang pagmamaneho patungo sa kindergarten. “Dito na tayo. Punasan mo ang luha mo!” Singhal na utos ni Marga nang makarating sila sa harapan ng kindergarten. Dahil natatakot si Rain na baka hindi na niya muling makita si tita Ganda, mabilis niyang pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha at inayos ang mukha. Tinin

Nang gabing iyon, matapos ang trabaho, dumating si Rhian sa eskwelahan upang sunduin ang dalawang anak. Sila lamang dalawa ang nasa harap ng kindergarten, at ang guro ang nag-aalaga sa kanila ng dumating siya. "Pasensya na, ma'am, nahuli na naman ako," nakangiting sabi ni Rhian, humihingi ng paumanhin habang nilalapitan ang dalawang bata. Ngumiti nang may kaunting kaba bago nagsalita. "Ako na po ang bahala muna sa kanila. Nais kayong kausapin ng prinsipal tungkol sa isang bagay. Hintayin ko po kayo sa opisina." Naguluhan si Rhian sa narinig ngunit sumunod pa rin siya, umakyat sa opisina ng prinsipal, at kumatok sa pinto. Sa hindi malamang dahilan, tila may kakaibang ekspresyon din sa mukha ng prinsipal. Para itong kinakabahan at balisa, hindi ito nakaligtas sa kanyang pansin."Sinabi po ni ma'am na nais ninyo akong kausapin. May problema po ba?" tanong ni Rhian nang may pagtataka. May pormal na ngiti sa mukha ng prinsipal, at mabagal siyang nagsalita, sa bawat salitang binit