All Chapters of ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม: Chapter 91 - Chapter 100

"ฮัลโหลค่ะ""โอเคค่ะ เดี๋ยวอลิสจะลงไปรอพี่ที่ข้างล่างเลยนะคะ"เมื่อพูดคุยเสร็จอลิสก็กดวางสายลงและเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าสะพายใบหรูที่สายฟ้าเป็นผู้ซื้อให้ในทันที"แกพี่สายฟ้าเขามาแล้วอ่ะ เขาไม่ได้เข้าไปเคลียร์เอกสารที่ร้านแล้ว ก็เลยตีรถกลับมารับฉันเลย"อลิสเงยหน้ามองไปที่เพื่อนสนิทพูดบอกเธอว่าคงต้องไปแล้วเพราะพี่สายฟ้านั้นได้กลับมารับเธอ"ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะ" อลิสยิ้มแห้งกังวลเล็กน้อยที่จะต้องปล่อยให้คนทั้งคู่อยู่ด้วยกัน"ฉันไปด้วยได้มั้ย?" ชะเอมลุกขึ้นยืนเตรียมที่จะออกไปจากห้องนี้พร้อมกันกับเพื่อนสนิท"เอ่อคือ" อลิสมองหน้าของพี่พายุสลับกับชะเอม คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดีกับสถานการณ์แบบนี้ คนหนึ่งอยากออก อีกคนอยากคุย"ฉันมีเรื่องที่จะคุยกับเธอ เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!" พายุได้พูดขึ้นหันหน้าไปจ้องมองชะเอมเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนชะเอมพอโดนจ้องมองแบบจริงๆจังก็เมินหน้าหันหนีไปทางอื่น"ถ้างั้นอลิสฝากเพื่อนด้วยนะคะพี่พายุ" อลิสที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ได้แต่ฝากฝังเพื่อนสนิทของตัวเองเอาไว้กับทางพี่ชายสามีหวังว่าพวกเขาทั้งสองคนคงจะไม่ฆ่ากันตายหรอกนะ"อ้อ..พี่พายุห้ามใจร้ายกับเพื่อนรักของอลิ

ห้องพักชะเอม&พายุ“เมื่อไหร่จะหายโกรธสักที” พายุที่เดินตามหลังคนตัวเล็กมาติดๆก็ถามไปยังเธอที่ดูแล้วก็ยังคงมีท่าทีโกรธเขาอยู่“ก็ไม่ได้โกรธอะไรพี่พายุนี่คะ” ร่างบางตอบกลับไปหน้าตาเฉย“ไม่โกรธแต่ไม่ยอมพูดด้วยเลยเนี่ยนะ” ก็ถ้าเขาไม่ถามฉันก็แค่ไม่คุยด้วยก็เท่านั้น“ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ง่วงนอนค่ะ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะไม่อยากคุยกับเขาต่อจึงเลือกที่จะเข้าไปอาบน้ำให้หายเหนื่อยจากการเดินจะดีกว่า10 นาทีต่อมาชะเอมแกล้งนอนหลับตาทันทีเมื่อหัวถึงหมอนนิ่ม คนตัวเล็กไม่อยากที่จะพูดกับเขาให้ตอนนี้ เธอโกรธเรื่องที่พี่พายุไม่ยอมบอกเธอว่าเขาแอบไปคุยอะไรกับพี่ลินดา ถึงมันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆแต่สำหรับผู้หญิงเราการที่คนรักมีความลับไม่ยอมบอกให้เรารับรู้ด้วยนี่มันก็น่าน้อยใจอยู่นะไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามายืนอยู่ที่ปลายเตียงนอนและเตียงนอนก็ยวบลงเพราะเขากำลังเดินขึ้นมานอนลงข้างๆเธอ ชายหนุ่มกระชับกอดร่างบางเอาไว้ด้วยความคิดถึง"หลับแล้วเหรอ?" พายุขยับกายแนบชิดแผ่นหลังบอบบางพร้อมกับสูดดมความหอมจากกลิ่นกายเธอ เสียงทุ้มกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างหูคนตัวเล็ก"...." เธอเลือกที่จะเงียบไม่ตอบอะไรออกไปก

แผล็บ! แผล็บ!"อ๊ะ!" คนตัวเล็กที่ไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งโหย่งขึ้นมาทันทีเมื่อโดนลิ้นสากร้อนสะกิดเข้าที่ยอดอกสีหวานอมชมพูของเธอ"พี่ ยะ..อย่า" ขนในกายลุกขึ้นซู่ยามที่เขาลงลิ้นสลับดูดครอบครองหัวนมทั้งสองข้าง"ไม่คิดถึงฉันบ้างเลยเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับส่งเสียงออดอ้อน มือหนาเริ่มดึงกางเกงวอร์มของคนตัวเล็กหมายจะดึงให้มันหลุดออกไป"ไม่! จะทำอะไร อ๊ะ!" เธอจับกางเกงวอร์มเอาไว้แน่นแต่ก็สู้แรงล้นเหลือของพายุไม่ได้ เขาถอดกางเกงวอร์มของชะเอมออกไปจากเรียวขาขาว"ใจร้ายจังนะแล้วนี่จะใส่กางเกงในนอนทำไม" เขามองไปยังเธอที่นอนอยู่ใต้ร่างเขาไม่เข้าใจเวลานอนจะใส่กางเกงในนอนด้วยทำไม มันเสียเวลาถอดไม่รู้บ้างหรือไง"พี่ก็เหมือนกัน อื้อ~" ยังไม่ทันที่ชะเอมจะได้พูดจนจบนิ้วมือร้อนก็ถูกส่งเข้าไปในร่องสวาทพร้อมกันทีเดียวถึงสองนิ้วพร้อมกับเริ่มออกแรงขยับเขยื้อนนิ้วมือทั้งสองใบหน้าสวยหวานของชะเอมบิดเร้าด้วยความเสียดเสียวที่ได้รับ"อึก..อ๊ะ! พอแล้วพี่พายุ!" เธอส่งเสียงร้องห้ามเขาออกมาแต่แทนที่เขาจะหยุดตามที่เธอบอกเขากลับใช้มืออีกข้างถอดกางเกงชั้นในของเธอให้ร่วงหลุดลงไปอยู่ที่ปลายเท้า"ฉันจะบอกเธอเรื่องลินดา" พายุพูดข้อเสน

“แต่งงานกับฉันนะ”ดะ ดะ เดี๋ยวนะนี่ฉันได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่าฉันได้ยินเหมือนพี่พายุเขาพูดคำว่า’แต่งงาน’ออกมาแล้วก็คือพูดออกมาตอนนี้เนี่ยนะตึกตักๆ“ห๊ะ!..” ฉันถึงกับอ้าปากค้างหันขวับมองจ้องหน้าพี่เขาไม่คิดเลยว่าพี่พายุจะมาขอแต่งงานในเวลาแบบนี้“เรื่องของลินดามันไม่ได้มีอะไร มันเป็นเรื่องของลินดากับไอ้เจมส์ เธอยังจำวันนั้นได้มั้ยวันที่ไอ้เจมส์มันลากลินดาออกไป” เขาพูดถามทบทวนความทรงจำของเธอถึงเรื่องราวในคืนวันนั้นวันที่เธอเข้ามาเห็นว่าลินดาอยู่กับเขา“จำได้ค่ะ อย่าบอกนะคะว่า..” ชะเอมทำท่าครุ่นคิดและเมื่อพอคิดออกก็พยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยเป็นเชิงว่าเธอจำได้ถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ใบหน้าสวยดูอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้รู้ว่าวันนั้นพี่เจมส์พาผู้หญิงคนนั้นออกไปทำเรื่องอย่างว่า“ใช่ มันพาลินดาไปข่มขืนและกักขังเอาไว้อีกหลายวัน เธออับอายก็เลยไม่อยากบอกให้ใครได้รู้ เธอคงเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนกับไอ้เจมส์ก็เลยมาบอกให้ฉันไปเตือนมันว่าให้เลิกยุ่งวุ่นวายกับเธอสักที”“พี่เจมส์ชอบพี่ลินดาเหรอคะแล้วพี่เขาหนีออกมาได้ยังไงคะนั่น”“อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะรู้แค่ว่าฉันอยากแต่งงานกับเธอให้เร็วที่สุด ฉันอยากมีลูกมีภรรยาที่

ร้านอาหารตอนนี้พวกฉันทั้ง4ได้เข้ามานั่งสั่งอาหารกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อาหารที่นี่อร่อยมากวิวก็สวยบรรยากาศดี๊ดีและก็เป็นพี่พายุที่อยู่ๆก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ“เมื่อคืนกูขอชะเอมแต่งงานแล้ว!”“ห๊ะ! จริงดิวะไอ้พี่ชาย” สายฟ้าตกใจอยู่ไม่น้อยจึงเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาได้ยินมานั้นฟังไม่ผิด“อืม กูอยากจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด” พายุยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจและบอกน้องชายว่าเขาอยากจัดงานแต่งให้เร็วที่สุดได้ยิ่งดี“เดี๋ยวกูจะรีบแชทไปบอกแม่เลย แม่ต้องดีใจมากแน่ๆว่ามั้ยครับน้องชะเอม” สายฟ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเข้าหน้าไลน์กดส่งข้อความเรื่องของพายุส่งไปบอกกับผู้เป็นแม่ให้เตรียมหาฤกษ์แต่งให้กับพี่ชายตัวเอง“หา! พี่สายฟ้าจะมาถามชะเอมทำไมกันละคะ” ชะเอมที่โดนแซวก็รีบก้มหน้างึดๆใบหน้าเริ่มแดงด้วยความเขินอาย เรื่องแบบนี้ถ้าถูกถามต่อหน้าคนอื่นก็ทำให้เธอไปไม่เป็นเหมือนกันนะ“ฮ่าฮ่า ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของพวกเรานะครับ น้องชะเอม~” สายฟ้าที่เห็นว่าชะเอมคนรักของพี่ชายเริ่มเขินอายหนักขึ้นก็ไม่วายที่จะแซวต่อ“ฉันยินดีด้วยนะแก บอกแล้วว่าแกน่ะคือพี่สะใภ้ใหญ่ คริคริ” โดยที่มีอลิสเพื่อนสนิท