All Chapters of Billionaire found his Soulmate: Chapter 131 - Chapter 140

Tumapos na ang laban. Mabigat ang hangin. Hindi dahil sa pawis o pagod, kundi dahil sa kung anong hindi maipaliwanag na presensya sa loob ng arena. Parang hindi lang dugo ang iniwan ni Raven sa ring—parang may tinapon din siyang bahagi ng sarili niya roon. Tahimik siyang bumaba mula sa platform. Walang lingon. Walang paki. Parang wala siyang nakita, kahit pa nagsigawan ang crowd para sa pangalan niya.Sa kabilang gilid ng bleachers, si Jhaira, tahimik lang. Hawak niya ang maliit na tubig sa kamay, pero hindi iyon ang rason kung bakit nanginginig ang daliri niya. Hindi niya alam. Pero parang may iba. Something feels off. And she felt it the moment her eyes caught the silhouette of the girl sitting alone.Maganda ito—hindi sa flashy na paraan, kundi 'yong effortless. May mga hikaw na naggagalaw sa bawat kilos niya, habang nakatingin sa ring na para bang... may pinipilit siyang ibalik.Biglang napangiwi ang babae, halos hindi halata sa una. Pero nang marinig ni Jhaira ang bahagyang impit

Nagising ako at naabutan ang sarili sa loob ng kuwarto namin ni zach, madilim na ang ulap at mukhang natulugan ko ang pag-uwi namin kanina mula sa club ni Raven. Kinusot ko ang aking mata at napansing nakasuot na ako ngayon ng pajama pantulog, mukhang pinalitan ako ng damit ni zach kanina"Zach" tawag ko sa kaniyang pangalan at unti unting bumangon, ramdam ko ang pagkalam ng aking tiyan at ang kaunting pagkahilo ko Lumabas ako ng kuwarto at nakitang naka patay na ang ilaw sa sala at kusina kaya naisipan kong puntahan siya sa kaniyang opisina "Zach" Mapupungay ang aking matang binuksan ang kaniyang kusina at naabutan siya roonNakaupo sa kaniyang desk at nagkalat ang mga papeles sa lamesa, suot suot niya ang kaniyang specs habang seryosong nag t-type sa kaniyang lapyop. Naka white na t-shirt at simpleng blacks shorts lang ang suot niya kaya kitang kita ang kaniyang mga muscles mula ulo hanggang paa. Nag-angat siya kaagad ng tingin ng makita ako sa pintuan "Zach nagugutom ako" aniko

Pinagmasdan ko kung paano iligo ni Zach ang perfume ng strawberry scent sa kanyang katawan, pati buhok niya ay ini sprayan nya rin. Halos maubos na ang bagong bottle ng pabango dahil sa pag lalagay niya rito, kulang nalang ay gawin na niya itong sabon sa katawan"Done, can I hug you now?" tanong niya ng matapos siya Naka-upo ako sa sofa habang siya ay nakatayo sa harapan ko at tinatakpan ang pinapanood kong movie. Relax na relax lang ako rito pero siya ay kanina pa problemado dahil hindi ko pinagbigyang lumapit siya saakin kanina "Lika na baby ko" ngiti ko at inilahad ang aking kamay sa kaniya Sobrang lawak ng ngiti naman niyang binato sa likuran niya ang pabango sa sahig at agad akong nilapitan. Mabilis niya akong niyakap at agad na sumubsob ang mukha niya sa aking dibdib, ang kaniyang kamay ay pumasok sa loob ng aking blouse at hinaplos ang bewang. Ayaw na ayaw talaga nito na walang mahawakang balat saakin, kailangan ay may pisikal contact sa aming dalawa kung hindi ay para na si

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto sa likod ng 7-Eleven, bigla akong natigilan. Parang bumagsak ang mundo ko sa sahig. Sa harap ko, isang hanay ng itim na sasakyan ang nakapila. Mga lalaking naka-black suit, may hawak na baril, at lahat nakatingin sa direksyon ko.Pero hindi sila ang bumuhay ng kaba sa dibdib ko.Nandoon siya.Ang matandang mukhang lumalamon ng galit at poot. Si Lolo ni Zach. Hindi ko man siya kilala nang lubusan, pero sa isang iglap lang ng titig niya — ramdam ko agad.Papatayin niya ako."PUTA!" sigaw niya habang mabilis akong nilapitan, mas mabilis pa sa paghinga ko. "PUTA KANG MALAS KA!"Isang sampal.Sunod-sunod. Wala akong oras para makaiwas.Sumabog ang tenga ko. Ang pisngi ko, parang tinuklap ang balat. Parang nagdilim ang paningin ko. Parang ang buong katawan ko ay nilunod ng apoy.Hinila niya ako palapit. Kinwelyuhan. Parang wala akong kwenta. Parang basura lang akong pinulot sa daan."Lahat, LAHAT NAWALA DAHIL SA'YO! DAHIL SA KALANDIAN MO!""A-ano—?"Hindi k

Ang mga sumunod na buwan pagkatapos ng kaguluhan... parang pelikula lang. Pero hindi 'yung tipong action-packed na may barilan at habulan—kundi 'yung uri ng pelikulang tahimik pero punô ng damdamin. Marahang umikot ang oras, pero sa bawat segundo, ramdam ang pagbabago.Kung dati, sanay akong si Zach ay tila isang guwapong demonyo—mataas ang ihi, malamig ang titig, at tila walang pake sa paligid—ngayon, araw-araw ko siyang nakikitang may hawak na eco bag mula Landers, habang sa kabilang kamay ay maingat niyang binabasa ang sulat-kamay kong grocery list na may mga kulot-kulot pa sa dulo ng letra."Zach, hindi 'yan 'yung tamang gatas."Napahinto siya sa gitna ng aisle, hawak ang isang lata ng formula milk, at napakunot-noo na para bang CEO na sinabihan ng accountant niya na nalugi ang kumpanya sa loob ng dalawang araw."Ha? Pero 'yan 'yung may DHA,.""Oo, pero 'di hypoallergenic 'yan. Sabi ni OB ko, dapat sensitive-friendly 'yung bibilhin."Tahimik siyang tumango. Walang reklamo. Parang