All Chapters of GOT TO BELIEVE IN LOVE: Chapter 131 - Chapter 140

Isang tahimik na umaga sa mansyon nina Dianne at Drake nang biglang tumunog ang telepono. Tumigil si Dianne sa pag-aasikaso kay Elise, at agad na sinagot ang tawag. Ang tinig mula sa kabilang linya ay nagdala ng matinding kaba sa kanyang puso.“Dianne, anak…” basag ang tinig ng kanyang ina, si Lena. “Ang tatay mo... naaksidente sa bukid. Ang traktora, muntikan na siyang lamunin ng gulong!”Natigilan si Dianne, nanginginig ang mga kamay habang pilit pinoproseso ang narinig. Napalitan ng alala ang kanyang mukha at agad siyang tumayo.“Drake!” sigaw niya, nanginginig ang tinig at halatang nag-aalala. “Naaksidente si Papa! Kailangan natin siyang makita ngayon din!”Agad na tumayo si Drake mula sa kanyang inuupuan. Kita sa kanyang mukha ang pag-aalala, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado. Lumapit siya kay Dianne at hinawakan ang kanyang mga balikat. “Mahal, huminahon ka muna. Tatawag ako sa mga bantay natin. Sisiguraduhin nating ligtas ang lahat bago tayo umalis.”Ngunit umiling si Di

Habang nakaupo si Dianne sa gilid ng kama ng kanyang ama, mahigpit niyang hinawakan ang kamay nito. Ang bawat hibla ng kanyang puso ay nagdarasal na gumaling si Pedro sa lalong madaling panahon. Sa likod niya, si Drake ay nananatiling alerto, ang kanyang mga mata ay hindi nagpapahinga sa pagmamasid sa bawat galaw sa paligid ng ospital."Dianne," bulong ni Drake, ang boses ay puno ng pag-aalala ngunit mahinahon. "Alam kong mahalaga si Papa Pedro sa'yo, pero kailangan nating maging handa. Hindi tayo pwedeng magpakampante. Nandito ako para sa'yo, pero kailangan mo rin akong tulungan na panatilihin tayong ligtas."Napatingin si Dianne sa kanyang asawa, ang mga mata ay puno ng emosyon. "Drake, naiintindihan ko. Pero sa sandaling ito, ang gusto ko lang ay maramdaman ni Papa na hindi siya nag-iisa. Naiintindihan ko ang panganib, pero hindi ko pwedeng pabayaan ang pamilya ko."Bago pa man makasagot si Drake, biglang tumunog ang telepono nito. Mabilis niya itong sinagot, at sa kabilang linya a

Napansin iyon ng tauhan ni Ruby na nakaupo sa harapan. Agad itong bumaling sa kanya, ang mga mata ay galit at mapanganib. “May balak ka pang lumaban, ha?!” sigaw nito habang mabilis na nilapitan si Dianne. Sa galit, sinampal nito si Dianne nang malakas, dahilan upang mapangiwi siya sa sakit.“Huwag ka nang magmatigas!” dagdag ng lalaki, ang boses ay puno ng pananakot. “Huwag ka magmadali, malapit na tayo sa katapusan mo!”Hindi umimik si Dianne, ngunit ang galit sa kanyang puso ay lalong lumaki. Sa kabila ng sakit at takot, pinilit niyang magpakatatag. Alam niyang hindi siya pwedeng sumuko. Pilit niyang itinatago ang bakal na nasa kanyang kamay, naghihintay ng tamang pagkakataon.“Ang tapang mo,” muling sabi ng lalaki. “Pero tingnan natin kung gaano katibay ang loob mo kapag nasa harapan ka na ni Ma’am Ruby.”Sa kabila ng mga salita nito, hindi pinakawalan ni Dianne ang bakal sa kanyang kamay. Ang kanyang puso ay malakas na tumitibok, ngunit ang kanyang isip ay malinaw: kailangang mak

Ang mga salitang iyon ay tila nagpagulo lalo kay Ruby. Hinila niya ang braso ni Dianne at tinulak ito, "Punyeta ka! Babae ka! Inagaw mo sa akin si Drake! Hindi tayo aabot sa ganito kung nakinig ka sa akin na layuan mo si Drake! Akin lang siya!"Halos napadausdos si Dianne sa sahig matapos siyang itulak ni Ruby. Ramdam niya ang kirot sa kanyang braso, pero mas masakit ang mga salitang binitawan nito. Tumayo siya nang marahan, tinignan si Ruby na punong-puno ng galit at desperasyon."Ruby," sabi ni Dianne, ang boses niya'y kalmado ngunit mariin, "hindi ko kailanman inagaw si Drake sa'yo. Hindi mo siya pag-aari. Hindi ang pagmamahal ng isang tao ang isang bagay na puwede mong angkinin o pilitin."Nanginginig si Ruby sa galit. Lumapit ito kay Dianne, hawak ang balikat nito nang mahigpit. "Punyeta ka! Hindi mo naiintindihan! Sinira mo ang lahat ng plano ko! Si Drake dapat ang magbibigay sa akin ng buhay na para sa akin—ang buhay na deserve ko!"Pilit na kumawala si Dianne mula sa mahigpit

Habang dahan-dahang inaalalayan si Ruby patungo sa nakaparadang patrol car, hindi matitinag ang mga luha sa kanyang mga mata. Ang bawat hakbang na tinatahak niya ay tila isang mahirap na paglalakbay—isang paglalakbay patungo sa walang katiyakan. Ang kanyang katawan ay tila nawawala sa lakas, at ang mga saloobin ay tila magkasalungat, puno ng pagsisisi at kalungkutan. Hindi na niya maipaliwanag kung paano siya napunta sa ganitong kalagayan—isang babaeng durog na durog ang puso, nanghihina sa harap ng lalaking hindi kailanman magiging kanya."Ruby..." ang tawag ni Dianne mula sa malayo, ang mga mata’y puno ng awa at sakit. Ngunit sa halip na magsalita, ang tingin ni Ruby ay naglalaman ng mga tanong na hindi kayang sagutin ni Dianne. Ang kanyang labi ay namutla at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabigo. Walang kahit anong saloobin ang lumabas sa kanyang mga labi, kundi ang malalim na buntong-hininga.Samantala, si Dianne at Drake ay magkayakap, ang bawat sandali ay tila isang sandalin