All Chapters of TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART: Chapter 181 - Chapter 190

Tumango si Sara at lumapit kay Jamaica. “Jamaica, paano ba ako magiging handa?” tanong ni Sara, nag-aalalang hindi pa rin siya handa sa susunod na pagsubok.“Wala kang dapat ipag-alala, Sara. Ang mahalaga ay hindi yung mga tanong, kundi kung paano mo ibabahagi ang iyong mensahe. Magsalita ka ng buo at tapat. Magtiwala ka sa iyong sarili.”Si Jamaica ay hindi tumigil sa pagbigay ng inspirasyon kay Sara. Nakikita niyang may potensyal siya. Masaya siyang makita ang ibang contestants na nag-eenjoy sa kanilang pagsasanay, ngunit hindi maiwasan ni Jamaica na tingnan si Vanessa na tila palaging handang mang-bully sa iba. Sa bawat hakbang ni Vanessa, para bang may hangarin itong sirain ang tiwala ni Sara, ngunit hindi na ito papayagan ni Sara.Habang nagtutulungan sila sa paghahanda, dumaan ang isang hapon at dumating na ang panahon para sa Q&A.Si Sara ay tumayo sa gitna ng stage, at ang kanyang mga mata ay tumingin sa mga tao sa paligid. Minsan, mahirap magtiwala sa sarili, pero naisip niya

Nasa gitna na ng entablado si Sara Pamplana. Ang mga spotlight ay tila apoy na nakatutok sa kanya, ngunit hindi siya natinag. Naramdaman niya ang malakas na tibok ng kanyang puso, pero mas malakas ang paninindigang buo sa kanyang dibdib.Mula sa gilid ng stage, narinig niya ang boses ni Jamaica. “Go na, Sara!” sigaw nito habang ayos pa ang sash na may pangalan niya. “Lakasan mo loob mo. Alam mo kung bakit ka nandito.”Tumango si Sara. Pinunasan niya ang bahagyang pawis sa noo at dahan-dahang hinigpitan ang kapit sa kanyang damdamin. Huminga siya ng malalim, sabay lakad papunta sa gitna ng entablado. Kahit nanginginig ang tuhod niya, hindi siya natinag. Ang bawat hakbang ay para sa mga taong nagmahal sa kanya. Para kina Aling Glenda at Mang Romero—ang mga taong tinuring siyang tunay na anak kahit siya’y isang ulilang nawalan ng alaala.Sa likod ng mga kurtina, naririnig niya ang palakpakan at sigawan ng mga tao. Tumayo siya ng tuwid, itinaas ang noo. Ngayon, hindi na siya ang dating ta

Napatigil si Adrian. Parang binaril siya ng mga salitang iyon—hindi sa sakit, kundi sa gulat, sa tuwa, sa hindi niya maipaliwanag na pag-asa."Sara…" mahinang sabi niya, unti-unting lumalapit. "Ibig mong sabihin…?"Tumango si Sara, mabagal ngunit sigurado. "Hindi ko man maalala ang nakaraan, pero kapag naririnig ko ang boses mo, kapag nararamdaman ko ang presensya mo... may kung anong bahagi ng puso ko ang nagigising."Napasandal si Adrian sa pinakamalapit na poste, hawak ang dibdib niya na tila kinikiliti ng libu-libong damdaming matagal niyang kinulong."Alam mo bang… ilang beses na akong gustong sumuko?" bulong niya, halos hindi na marinig. "Gusto kong kalimutan ka rin. Gusto kong umalis, para hindi na ako umaasa. Pero hindi ko kaya. Kasi kahit galit ako sa sarili ko, kahit nagkasala ako noon, hindi nawala 'yung pagmamahal ko sa'yo, Sara."Tahimik silang dalawa. Wala nang ibang maririnig kundi ang hampas ng alon sa di kalayuan, at ang mahihinang hikbi ni Sara na pilit niyang pinipi

Samantala, ang tunay na Ana sa malayong lugar sa may dalampasigan.“Hindi ako papayag…”“Vanessa, anong sabi mo?” tanong ni Daphne habang magkasama silang nagkakape sa maliit na coffee shop sa gilid ng plaza.“Hindi ako papayag na maagaw lang sa akin si Adrian ng gano’n na lang,” mariing ulit ni Vanessa, halos mabasag ang hawak niyang tasa sa gigil. “Pinagkatiwalaan ko siya. Pinagkatiwalaan ko rin ang sarili kong… sapat ako para sa kanya.”“Bes,” napabuntong-hininga si Daphne. “Alam mong hindi mo hawak ang puso ng tao.”“Hindi lang ito tungkol sa puso, Daph. Tungkol ito sa karapatan. Ako ang nauna. Ako ang nandoon sa lahat ng ups and downs niya. Hindi ko siya kayang ibigay sa isang babaeng—ni hindi alam kung sino siya.”“Pero Sara na siya ngayon. At mukhang masaya siya kay Adrian.”“Masaya? Sa tingin mo ba tunay na masaya ‘yon? Hindi. Dahil kung babalik ang alaala ng babaeng ‘yan, baka iwan din niya si Adrian. At pag nangyari ‘yon… sa akin pa rin babalik si Adrian.”“Vanessa…”“Daphne

“Dahil… minahal mo ako kahit hindi mo kailanman nalaman kung sino talaga ako.”“Ang mahalaga, ikaw si Sara. At ako si Adrian. At tayo ay… tayo.”Nagyakap silang muli. Sa ilalim ng buwan at mga bituin, ang kanilang puso ay naging isa. Walang nakaraan. Walang bukas. Ang ngayon lang ang mahalaga.At sa gabing iyon, hindi sila muling naging magkaibang tao.Makalipas ang ilang araw mula sa masayang gabi nina Adrian at Sara sa dalampasigan, bumalik ang katahimikan sa resort. Ngunit sa likod ng mga ngiti at katahimikan, may pusong naglalagablab sa selos at galit.Si Vanessa, na matagal nang nagtatago ng kanyang tunay na damdamin, ay hindi na makapigil sa kanyang nararamdaman. Sa kanyang silid, habang nakaupo sa harap ng salamin, pinagmamasdan niya ang kanyang repleksyon. Ang dating mapagkumbabang ngiti ay napalitan ng mapait na ngisi."Si Sara... siya na lang palagi," bulong niya sa sarili. "Ako ang nauna. Ako ang nararapat."Sa mga sumunod na araw, sinimulan ni Vanessa ang kanyang plano. Lu