All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 1041 - Chapter 1050

ตายแล้ว!ไม่รู้ว่าใครอุทานขึ้นมา มีคนตะโกนว่า “พวกเธอรีบมาดูกันสิ!”เพื่อนนักเรียนต่างหันมามองกันหมด สายตาทั้งหมดจับจ้องไปที่หวังเสวียนซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่“ทำไมเธอถึงคุกเข่าลงไป?”“เธอเป็นใครกัน?”“เหมือนจะเป็นนักเรียนย้ายมาใหม่ชื่อหวังเสวียนนี่แหละ ได้ยินว่าฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี เมื่อไม่กี่วันก่อนพ่อขี้พนันของเธอยังมาที่โรงเรียน ทำท่าจะเอาเธอไปขายให้ชายแก่คนหนึ่งด้วยสินสอดแพงๆ อีก”“งั้นเธอก็น่าสงสารเกินไปแล้วสิ”“แล้วเธอคุกเข่าทำไมกัน รีบไปดูกันเถอะ”ทุกคนต่างพากันมามุงดูเย่ฮวนเอ่อร์จึงได้แต่หยุดเท้า หันกลับไปมองหวังเสวียนซูอินตกใจ รีบเข้ามาดึงตัวหวังเสวียน “หวังเสวียน เธอทำอะไรน่ะ ที่นี่มีคนเยอะนะ ทำไมต้องคุกเข่าทำให้ตัวเองต่ำต้อยต่อหน้าคนอื่น รีบลุกขึ้นมา อย่าให้ใครหัวเราะเยาะเลย”หวังเสวียนรู้ว่านี่เป็นโอกาสดี ตอนอยู่กับฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้อะไร แถมยังถูกฟาดจนเข้าโรงพยาบาล เธอย่อมไม่ยอมปล่อยผ่านไปเฉยๆ ต้องทำเรื่องให้บานปลายขึ้น เอาคืนเย่ฮวนเอ่อร์ให้ได้บ้างหวังเสวียนยกมือบีบตัวเองแรงๆ น้ำตาก็ไหลพรากออกมา “ซูอิน ให้ฉันคุกเข่าเถอะ เป็นฉันที่ทำผิดเอง เป็นฉันไม่ดี ฉันควรจะค

คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น

เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น ร่างสูงสง่างามของฟู่อวิ๋นเซินก็ปรากฏเข้าสู่สายตาฟู่อวิ๋นเซินมาแล้วก่อนหน้านี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เคยมาเปิดคาบเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจลดความตื่นเต้นของนักศึกษาได้ ตรงกันข้าม ทุกคนยิ่งตื่นเต้นบ้าคลั่ง พอฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา ห้องทั้งห้องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที“อาจารย์ฟู่ สวัสดีค่ะ!”“อาจารย์ฟู่ ไม่เจอกันตั้งนานเลย”“อาจารย์ฟู่ พวกเรานึกว่าอาจารย์จะไม่มาอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมา ความปรารถนาของพวกเราเป็นจริงแล้ว!”นักศึกษาด้านล่างต่างตื่นเต้นสุดขีด ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นมองไปยังฟู่อวิ๋นเซินวันนี้ฟู่อวิ๋นเซินสวมสูทสีดำตัดเย็บพิเศษ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตขาวผูกเนกไท มือทั้งสองที่ถือหนังสือสะอาดเรียวยาว ขาวเนียนราวกับหยก ใครที่ชอบมือคงละสายตาไม่ได้ฟู่อวิ๋นเซินก้าวขึ้นเวทีด้วยจังหวะมั่นคง ดวงตาหล่อเหลาคมคายกวาดมองทั่วทั้งห้องอย่างอ่อนโยนเสียงอึกทึกทั้งห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว นี่คงเป็นอำนาจและบารมีของผู้มีอำนาจโดยแท้ ห้องเรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่เงียบสงัดลงทันทีฟู่อวิ๋นเซินจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยเสน่ห์ดังไปทั่วห้อง “สวัส

ฟู่อวิ๋นเซินยอมรับตรงๆ ว่าเขารู้จักหวังเสวียนว้าวทันใดนั้นทั้งห้องเลกเชอร์ก็แตกตื่นขึ้นมา เพราะคำพูดของฟู่อวิ๋นเซินนั้นไม่ต่างอะไรกับการประกาศอย่างเป็นทางการ ประกาศว่าหวังเสวียนคือแฟนสาวของเขา“หวังเสวียน เธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ ตอนที่แต่งงานกับอาจารย์ฟู่ ต้องเชิญพวกเราไปกินเลี้ยงแต่งงานให้ได้!”สิ่งที่หวังเสวียนต้องการก็คือสายตาที่รายล้อมไปด้วยความอิจฉาชื่นชมแบบนี้ แต่ในตอนนี้สายตาเหล่านี้กลับเหมือนกำลังประหารเธออย่างเชื่องช้าหวังเสวียนรีบร้อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่นะ พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด...”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น หัวเราะเย็นๆ หนึ่งเสียง “ทุกคน หวังเสวียนพูดถูก ผมกับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด พวกเราแค่รู้จักกัน เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม!”คราวนี้เพื่อนนักศึกษาทุกคนถึงกับตะลึง เริ่มกระซิบซุบซิบกันขึ้นมา “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“เมื่อกี้หวังเสวียนยังทำตัวสนิทสนมกับอาจารย์ฟู่ตั้งขนาดนั้น ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนของอาจารย์ฟู่ซะอีก!”ฟู่อวิ๋นเซินมองไปทางหวังเสวียน “จริงๆ แล้วผมไม่เคยรู้จักหวังเสวียนมาก่อน แต่เพราะหวังเสวียนเป็นเพื่อนของคู่หมั้นผม

ฟู่อวิ๋นเซินกับเย่ฮวนเอ่อร์เดินออกไปแล้ว เพื่อนนักศึกษาคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไปหวังเสวียนถูกทำให้อับอายหมดสิ้น เธอพยายามดึงเพื่อนคนอื่นๆ เอาไว้เพื่ออธิบาย “พวกเธอฟังก่อนนะ เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่เห็น...”เพื่อนคนอื่นพูดขึ้นมาทันที “หวังเสวียน เธอไม่ต้องอธิบายแล้วล่ะ พวกเรามีธุระ ขอตัวก่อนนะ”ไม่มีใครอยากสนใจหวังเสวียน ทุกคนเดินออกไปหมดหวังเสวียนโกรธจนแทบระเบิด มือทั้งสองที่ห้อยอยู่ข้างกายเธอกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกฝ่ามือ กัดฟันแน่นด้วยความแค้นซูอินยังคงอยู่ข้างๆ เธอ หวังเสวียนรีบคว้าแขนเสื้อเธอไว้ทันที “ซูอิน เธอว่าฮวนเอ่อร์กับอาจารย์ฟู่เกลียดฉันใช่ไหม ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะมาทำให้ฉันอับอายแบบนี้ทำไม?”ซูอินมองหวังเสวียน ก่อนจะถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “หวังเสวียน คืนนั้นที่เธอเข้าไปในห้องของอาจารย์ฟู่ เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เหรอ?”หัวใจหวังเสวียนกระตุกวูบ แม้แต่ซูอินก็เริ่มสงสัยเธอแล้วหวังเสวียน “ซูอิน เธอหมายความว่ายังไง หรือว่าแม้แต่เธอก็ยังสงสัยฉันเหรอ? ในใจเธอ ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นงั้นสิ?”ซูอินขมวดคิ้ว “ฉัน...”หวังเสวียน “ในเมื่อพวกเธอทุกคนต่างก็สงสัยฉัน งั้นฉันก็จะไปให้พ้น