คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น
พวกนักเรียนที่ยืนดูอยู่พอได้ยินก็เริ่มซุบซิบกันเบาๆ “คู่หมั้นของเย่ฮวนเอ่อร์กำลังอาบน้ำอยู่ หวังเสวียนบุกเข้าไปจริงๆ เหรอ?”“แบบนี้มันก็ดูเข้าใจผิดง่ายจริงๆ นะ”“ไม่ใช่ หวังเสวียนไปบ้านคนอื่น ทำไมถึงไปห้องนอนใหญ่ของเขาล่ะ?”“ก็รู้ว่าเย่ฮวนเอ่อร์มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่รู้จักมีขอบเขตบ้าง?”“กลางคืนยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวเดินไปเดินมาอีก?”หวังเสวียนกำมือแน่น เธอเล่นละครอยู่นี่ตั้งนาน กลับถูกเย่ฮวนเอ่อร์พูดไม่กี่คำก็เปลี่ยนสถานการณ์ได้อย่างง่ายดายหวังเสวียนรีบทำให้น้ำตาไหลออกมาอีกสองสามหยด มือก็กดไปที่บาดแผลบนหน้าผาก “ฮวนเอ่อร์ ฉันเข้าไปห้องนั้นเพราะจะไปหาเธอ อึก เจ็บจังเลย…”ซูอินรีบแสดงความเป็นห่วงทันที “หวังเสวียน แผลเธอเจ็บอีกแล้วหรือ?”หวังเสวียนดึงพลาสเตอร์ที่หน้าผากออก เผยให้เห็นแผลลึก “เหมือนจะมีเลือดออกอีกแล้ว”ทุกคนต่างเห็นบาดแผลของหวังเสวียน ก็พากันพูดขึ้นมา “แผลนี่ใหญ่มากเลยนะ!”“คู่หมั้นของเย่ฮวนเอ่อร์ลงมือแรงจริงๆ”หวังเสวียนหันตามองเย่ฮวนเอ่อร์อีกครั้งด้วยแววตาท้าทายเย่ฮวนเอ่อร์กลับหัวเราะเบาๆ อย่างไม่รีบร้อน “หวังเสวียน เรื่องบาดแผลนี้ ฉันต้องขอโทษจริงๆ ตอ
ตายแล้ว!ไม่รู้ว่าใครอุทานขึ้นมา มีคนตะโกนว่า “พวกเธอรีบมาดูกันสิ!”เพื่อนนักเรียนต่างหันมามองกันหมด สายตาทั้งหมดจับจ้องไปที่หวังเสวียนซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่“ทำไมเธอถึงคุกเข่าลงไป?”“เธอเป็นใครกัน?”“เหมือนจะเป็นนักเรียนย้ายมาใหม่ชื่อหวังเสวียนนี่แหละ ได้ยินว่าฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี เมื่อไม่กี่วันก่อนพ่อขี้พนันของเธอยังมาที่โรงเรียน ทำท่าจะเอาเธอไปขายให้ชายแก่คนหนึ่งด้วยสินสอดแพงๆ อีก”“งั้นเธอก็น่าสงสารเกินไปแล้วสิ”“แล้วเธอคุกเข่าทำไมกัน รีบไปดูกันเถอะ”ทุกคนต่างพากันมามุงดูเย่ฮวนเอ่อร์จึงได้แต่หยุดเท้า หันกลับไปมองหวังเสวียนซูอินตกใจ รีบเข้ามาดึงตัวหวังเสวียน “หวังเสวียน เธอทำอะไรน่ะ ที่นี่มีคนเยอะนะ ทำไมต้องคุกเข่าทำให้ตัวเองต่ำต้อยต่อหน้าคนอื่น รีบลุกขึ้นมา อย่าให้ใครหัวเราะเยาะเลย”หวังเสวียนรู้ว่านี่เป็นโอกาสดี ตอนอยู่กับฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้อะไร แถมยังถูกฟาดจนเข้าโรงพยาบาล เธอย่อมไม่ยอมปล่อยผ่านไปเฉยๆ ต้องทำเรื่องให้บานปลายขึ้น เอาคืนเย่ฮวนเอ่อร์ให้ได้บ้างหวังเสวียนยกมือบีบตัวเองแรงๆ น้ำตาก็ไหลพรากออกมา “ซูอิน ให้ฉันคุกเข่าเถอะ เป็นฉันที่ทำผิดเอง เป็นฉันไม่ดี ฉันควรจะค
ตอนนี้ฟู่อวิ๋นเซินกำลังอยู่ในห้องทำงานประธาน กำลังตรวจเอกสาร พอเห็นข้อความก็รีบตอบกลับทันที “กำลังทำงานอยู่ แล้วเธอล่ะ?”เย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันอยู่ที่โรงเรียน ประธานฟู่ ฉันอยากรบกวนคุณช่วยเรื่องหนึ่ง”ฟู่อวิ๋นเซิน “ว่ามา”เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ช่วยฉันสืบหาพวกอันธพาลที่เคยลวนลามซูอินหน่อย”ฟู่อวิ๋นเซิน “ได้ข่าวแล้วจะบอกเธอ”มีคำพูดนี้ของฟู่อวิ๋นเซิน เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกมั่นใจขึ้นมา เขาทำอะไรตรงไปตรงมาเสมอ แน่นอนว่าอีกไม่นานก็จะได้ข่าวแล้วติ๊งวีแชทของฟู่อวิ๋นเซินส่งมาอีก “ที่รัก มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ขอบคุณประธานฟู่ที่เป็นห่วง ฉันสบายดี”ฟู่อวิ๋นเซิน “เธอสบายดี ฉันก็สบายใจแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าความหม่นหมองในใจหายไปหมดสิ้น อารมณ์ก็ดีขึ้นตามไปด้วยเธอหยิบพู่กันขึ้นมา ทำการออกแบบต่อไม่นานก็ถึงเวลาเที่ยง ต้องไปโรงอาหาร เย่ฮวนเอ่อร์ลุกขึ้นเดินไปที่โรงอาหารพอเข้าไปในโรงอาหาร เย่ฮวนเอ่อร์ก็เห็นสองร่างที่คุ้นตา คือซูอินกับหวังเสวียนซูอินเพิ่งบอกให้หวังเสวียนพักผ่อน แต่ไม่คิดว่าหวังเสวียนจะมาเรียนแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ไม่เชื่อเลยแม้แต่
เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า พลางพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ก็ดีนี่ ให้หวังเสวียนพักฟื้นให้ดีเถอะ”ท่าทีของเย่ฮวนเอ่อร์ทำให้ซูอินขมวดคิ้ว พอนึกถึงคำพูดของหวังเสวียนก็ยิ่งไม่สบายใจ “ฮวนเอ่อร์ เธอเข้าใจผิดหวังเสวียนหรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดว่า “หวังเสวียนไม่ใช่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เธอฟังหมดแล้วหรือ?”ซูอิน “ใช่ เล่าแล้ว หวังเสวียนไปหาที่ห้องเธอ แต่เธอไม่อยู่ บังเอิญเจอคู่หมั้นของเธอเข้า นั่นมันก็แค่เรื่องบังเอิญ เธอคงไม่คิดว่าหวังเสวียนตั้งใจจะยั่วยวนคู่หมั้นของเธอหรอกนะ?”เย่ฮวนเอ่อร์ “เธอตั้งใจจะยั่วยวนคู่หมั้นของฉันหรือเปล่า เรื่องนี้ในใจเธอรู้อยู่แก่ใจ”“ฮวนเอ่อร์ เธอจะคิดแบบนี้ได้ยังไง ถึงหวังเสวียนบ้านจนไปหน่อย แต่คนก็นิสัยดีมาก เธอยังกล้าเสี่ยงชีวิตช่วยฉัน ไม่มีผู้หญิงกี่คนหรอกที่จะกล้าแบบเธอ ฉันหวังว่าเธออย่าเข้าใจหวังเสวียนผิดเลยนะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ “ซูอิน ฉันว่าตอนนี้เธอโดนหวังเสวียนล้างสมองแล้ว!”“หมายความว่าไงฮวนเอ่อร์? ฉันว่าที่จริงเธอออกจะใจแคบไปหน่อย ฉันยอมรับว่าคู่หมั้นของเธอเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยม แต่พวกเราไม่มีทางไปเกาะติดคู่หมั้นของเธอหรอก! อีกอย่าง คู่หมั้นของเธอไม่
หวังเสวียนแอบหยิกแขนตัวเองหนึ่งที น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาซูอินตกใจ “หวังเสวียน เธอเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ขึ้นมาแบบนี้ รีบหยุดร้องแล้วบอกฉันสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หวังเสวียนสะอื้น “ซูอิน เมื่อคืนนี้ฉันทำเรื่องผิดพลาดไป!”ซูอิน “เรื่องผิดพลาดอะไร?”หวังเสวียน “เมื่อคืนฉันพักอยู่ที่บ้านฮวนเอ่อร์ ตอนกลางคืนฉันไปหาฮวนเอ่อร์ที่ห้อง แต่บังเอิญไปเจอประธานฟู่ที่กำลังอาบน้ำอยู่ ประธานฟู่หยิบขวดปาใส่หัวฉันทันที!”ซูอินตกตะลึง “อะไรนะ? คู่หมั้นของฮวนเอ่อร์ทำร้ายเธอ?”หวังเสวียน “ซูอิน เป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรไปหาฮวนเอ่อร์ ประธานฟู่ก็แค่เข้าใจผิด”ซูอิน “งั้นก็อธิบายให้เข้าใจก็พอแล้วสิ”หวังเสวียน “แต่ว่าฉันรู้สึกว่าฮวนเอ่อร์เข้าใจฉันผิด”ซูอิน “หมายความว่าไง?”หวังเสวียน “เหมือนฮวนเอ่อร์ไม่อยากให้ฉันอยู่ที่บ้านของเธอแล้ว เธอคงสงสัยว่าฉันตั้งใจจะเข้าไปในห้องเพื่อหาประธานฟู่! ซูอิน เธอต้องเชื่อฉันนะ ฉันไม่มีวันทำแบบนั้น ถึงฐานะฉันจะไม่ดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต่ำต้อยขนาดนั้น!”ซูอินจับมือหวังเสวียน มอบความเชื่อใจเต็มร้อย “หวังเสวียน ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น เมื่อก่อนเธอยังเ