Tous les chapitres de : Chapitre 321 - Chapitre 330

Bahagyang tumango si Raven, nakapikit pa rin, at malamig na sumagot:“Kung hindi mo pa alam, makinig ka muna. Mag-isip ka, mag-aral ka. Huwag kang masyadong nagmamadaling magsalita.”Namula bigla ang mukha ni Yuri, parang kinurot sa hiya. “S-sige, gets ko. Susubukan kong ayusin. Mangangako ako na magsisipag pa.” Tumango siya at nagsalitang tapat.Pagkatapos niyon, halos wala nang imikan sa loob ng sasakyan. Tahimik. Si Raven, nakapikit, halatang pagod. Si Yuri naman, pilit na iniintindi ang lamig ng kasama niya.Hanggang sa lumapag ang helicopter sa Cambridge at bumaba na silang dalawa.“Hatid mo na siya,” utos ni Raven sa tao niya, simple at diretso.Napalingon si Yuri. “Raven, ikaw…?” gusto pa sana niyang sabihing sumama siya rito.Pero pinutol agad siya ni Raven:“Umuwi ka. Mag-focus ka sa pag-aaral mo, at tigilan mong puro ibang bagay ang iniisip.”Gusto pa sanang makiusap ni Yuri, pero halatang wala na talagang espasyo. “Sige… naiintindihan ko,” napilitan siyang ngumiti, kahit ma

Huminga nang malalim si Yanyan at pilit na pinakalma ang sarili habang nakatingin sa bodyguard. Ilang taon na ring tinuturo nina Mario, Yllana, at pati ni Raven na kapag nakikipagdeal sa tao, lalo na sa labas, dapat marunong mag-low profile at iwas gulo.Madalas ding ipaalala ni Yllana: “Maling-mali yung nagpapakastress ka sa mga taong hindi naman worth it.”At isa pa, nagmamadali siyang pumunta kina Cailyn para mag-dinner kasama ang lahat. Hindi pwedeng dahil lang sa walang-kwentang tao gaya ni Yuri, siya pa ang maging dahilan ng abala.“Makipag-usap ka na lang sa kanya. Kung magkano ang gusto niya, bayaran mo,” malamig na utos ni Yanyan sa bodyguard bago niya pinulot ang libro at naglakad palayo, ni hindi na siya lumingon kay Yuri.Nanlaki ang mata ni Yuri, napatingin kay Yanyan na papalayo, tapos tumingin sa matangkad at nakakatakot na bodyguard. Doon lang niya narealize na hindi ordinaryo ang pagkatao ni Yanyan. Hindi pala basta-basta itong pwedeng awayin.“Ma’am, sigurado po ba k

Bandang alas-onse na ng gabi, patay na ang ilaw sa study ni Cailyn. Bumalik si Cailyn sa kwarto, at mabilis namang isinara ni Austin ang laptop at sumunod sa kanya. Pumunta si Cailyn sa banyo para maligo, at sumunod din siya.Sa banyo, kakababa lang ni Cailyn ng damit niya at papasok na sana sa bathtub. Naka-prepare na ang tub ng maid, kasama na ang bath oil at iba pang ingredients, kaya ready na lang siyang maligo. Nang makita si Austin na pumasok, hindi siya nagulat. Tumingin siya saglit, tapos lumihis ng tingin.Dumikit si Austin sa tuktok ng bathtub para subukan ang init ng tubig, at nang tama na ang temperature, pumasok siya. Isinara niya ang pinto gamit ang likod ng kamay at tumitig kay Cailyn gamit ang matitingkad niyang black eyes. Parang eleganteng cheetah, tinanggal niya ang damit habang papalapit sa bathtub, hindi titigil sa pagtitig sa kanyang “prey.”Paglapit niya sa bathtub, wala nang damit sa kanya. Pero bago pa man siya makapasok, medyo nakahiga si Cailyn sa bathtub at

“Mrs. Tan, pasensya na po. Napaka-reckless ko. Mahal ko lang po si Raven sobra at hindi ko alam ang gagawin ko noon, kaya kumilos ako ng sobrang tanga.” Pagkalipas ng ilang segundo, maingat at natatakot siyang nag-explain.“Oo, naiintindihan ko.” Tumango si Yllana, tapos inayos ang hydrangea at inilagay ito sa malaking retro vase sa harap niya. Tumingin siya kay Yuri ulit, ngiti pa rin sa mukha niya, “Sa tingin mo ba puwede 'to?”Umiiling si Yuri.“Pasensya na po, Mrs. Tan. Humihingi ako ng tawad sa inyo at kay Miss Tan sa sobrang kamalian ko noon. Wala po akong intensyon na gawin 'yon, nagmamadali lang talaga ako.”“Ah, yun bang time na aksidenteng na-spill mo yung kape mo?” Ngumiti si Yllana.“Matagal ko nang nakalimutan 'yon. Tinawag kita dito para itanong, sa tingin mo ba talagang bagay kayo ni Raven sa isa’t isa? O, sa tingin mo ba puwede kayong magtagumpay bilang magkasintahan?”“Mrs. Tan, tinawag niyo lang ako dito para paghiwalayin kami ni Raven?” Galit na tanong ni Yuri, hala

Sa bar, umorder ulit si Raven ng isa pang inumin. Lagpas na ng alas-diyes ng gabi pero iniisip pa rin niya, nakita ba siya ni Danica kanina o hindi? Kung nakita nga, bakit parang nag-walk out lang ito at hindi siya pinansin? Ang labo. Buong gabi, paulit-ulit niyang iniikot sa utak yung tanong na ‘yon, simpleng bagay pero hindi niya maiwan.Pagbalik niya sa hotel, saka lang siya napangiti nang mapait. Kahit nakita niya o hindi, kahit binati siya o hindi, intentional man o hindi— so what? Sa totoo lang, minsan lang silang nagkita ni Danica. Kahapon, ngayon, o bukas, wala talagang dapat na koneksyon sa kanilang dalawa.“Ding dong— ding dong—”Kaka-uwi pa lang niya sa kwarto nang biglang may nag-doorbell. Paglapit niya, bumungad si Austin na may buhat kay Daniella, bagong ligo at naka-cute na pajamas, hawak naman ang kamay ni Daniel.Binuksan ni Raven ang pinto.“Uncle, finally! Nandito ka na!” sigaw ni Daniella sabay talon sa dibdib niya.Agad naman siyang binuhat ni Raven.“Uncle, miss