All Chapters of Pagganap Bilang Bilyonaryo: Chapter 41 - Chapter 48

Sapagkat para sa karamihan ng mga tao ang kusina ay ang puso ng tahanan, tiyak na ito ay kung saan si Liam ay nanirahan. Nakasara ang mga kurtina at nilabanan niya ang pagnanasang buksan ito at bahain ang silid ng natural na liwanag. Ito ang kanyang puwang, at kung hindi dahil sa kanyang misyon na pigilan ang kanyang ina sa pagpapadala ng mga tropa, wala siyang karapatang naroon.Umupo siya sa komportableng leather chair at hinila ang sliding drawer sa harap ng desk para hanapin ang keyboard. Kinawag-kawag niya ang mouse, umaasa na kahit isa sa anim na monitor sa tuktok ng desk ay mabubuhay.Lumiwanag ang tatlo sa mga monitor at ini-scan niya ang mga screen. Ang una ay isang itim na screen na may mga linya ng kung ano ang naisip niya ay computer code dahil wala sa mga ito ay tila nasa Ingles. Ang pangalawang monitor ay nagpakita ng isang spreadsheet na may quarterly financial report ng kumpanya ni Liam, ayon sa header. Ang ikatlong screen ay nagpakita ng isang dokument

Napaangat ng ulo si Liam nang bumukas ang pinto ng opisina niya. Ilang tao ang naglakas-loob sa kanyang init ng ulo sa nakalipas na dalawang linggo at nakapagtrabaho siya nang payapa. Kung ano ang trabaho na nagawa niya, iyon ay. Sa pagpapakita ng mukha ni Lorelei na puno ng luha sa kanyang mga mata tuwing dalawampung minuto ay mahirap mag-concentrate at gumawa ng anumang bagay. Simula nang lumabas siya ng apartment nito ay hindi man lang siya nakagawa ng isang buong araw na trabaho. Ang dati niyang panlunas sa lahat ay naging lason na niya, naaalala ang mga keystroke na naging dahilan ng kanyang kasalukuyang sakit.Ang isang piraso ng papel na nakadikit sa isang whiteboard pointer ay lumitaw sa siwang ng pintuan, kaagad na sinundan ng ulo ni David. “Paparito ako nang payapa. Pahintulot na pumasok?"Hindi na hinintay ang sagot niya, pumasok si David sa opisina, bagama't pinananatiling bukas niya ang pinto, marahil ay kailangan niyang gumawa ng is

“Parang plano. Magkikita pa tayo mamaya?"Nang hindi na hinintay na sumagot si Mandy, kinuha ni Lorelei ang kanyang sumbrero mula sa mesa at naglakad palabas sa terrace. Sa bawat mesa sa tabi ng mga lounger ay may isang paperback na libro, katulad ng nasa bedside table sa itaas. Ilang beses sa nakalipas na linggo ang kanyang kamay ay naka-hover sa isa sa mga libro; curious siya sa literary taste ng host niya. Sinabi niya na ang mga libro sa Russian River ay sa kanyang kapatid. Marahil ay ganoon din sila at walang kinalaman kay Liam.Ngunit nang matapos na niya ang nobelang dala niya, hindi masakit na makita kung bakit napakaganda ng libro at maraming kopya sa buong bahay. Hindi niya napigilang lunurin ang kanyang kalungkutan sa gabi-gabing cocktail. Siguro ang kailangan niya ay mawala sa isang mundong pampanitikan kung saan ibang tao ang nakaranas ng lahat ng sakit sa puso.Nagkibit-balikat na kinuha niya ang isa sa mga nobela at tinungo ang dalampasigan.

Mas malapit na ngayon ang pigura sa kabilang dulo ng beach. Naisipan niyang bumalik sa bahay, ngunit hindi niya maalis ang sarili. Nakapagtataka, hindi siya natakot; marahil ay iniisip nito ang lahat ng tiniis ni Liam na nagmistulang ginintuang buhay niya. Lumapit ang pigura. Matangkad siya, at siguradong lalaki. Dapat siyang bumalik; Hindi siya nakaramdam ng kahit isang kaswal na pakikipag-chat sa isang palakaibigang kapitbahay. Bumalik si Lorelei sa daanan nang may huminto sa kanya. Somehow, parang pamilyar siya. Nang nasa sampung talampakan na siya mula sa kanya ay huminto siya.Oo nga pala, si Liam iyon.Huminto si Liam ng ilang dipa mula sa kanya, nag-iwan sa kanya ng maraming silid upang makatakas pabalik sa bahay kung gusto niyang iwasan siya. Isang hakbang ang ginawa niya patungo sa hagdan, ngunit napigilan siya ng matalim nitong paghinga. Para bang pinipigilan niya ang sarili niya para mas masaktan.“Hi.” Hindi sigurado ang boses niya. Iyon ang unang pagkakataon na maalala n