Semua Bab เสือร้ายพ่ายเมีย : Bab 81 - Bab 90

ผ่านไปร่วมเดือนกับเหตุการณ์ที่ฉันเอ่ยปากขอพี่เสือหมั้นในวันครบรอบสี่เดือนของเรา จนมาถึงตอนนี้เจ้าตัวก็ยังแซวไม่หยุด ทุกครั้งที่พูดถึงแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดพี่เสือบอกว่าเขาจะเป็นคนมาคุยเรื่องหมั้นกับทางครอบครัวของฉันด้วยตัวเอง แต่เพราะงานยุ่งมากๆ ก็เลยยังไม่มีเวลามาคุย แต่ฉันก็ไม่ได้เร่งรีบอะไรหรอก วันนี้หลังจากเลิกเรียนฉันให้คนขับรถมาส่งที่บริษัทของพี่เสือ เห็นว่าทำงานจนไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าก็เลยซื้อของมาให้ “พี่เสืออยู่ข้างในใช่ไหมคะ” เดินมาถึงโต๊ะเลขาก็รีบถาม แต่ดูเหมือนเธอจะตกใจที่เห็นฉัน “อยู่ อยู่ค่ะ ตะ แต่มีแขก” “ไม่เป็นไรใจ๋จะเข้าไปนั่งเงียบๆ ไม่รบกวนเลย”“คือว่าอย่าเพิ่งเลยนะคะ” ไม่ได้ฟังคำที่เลขาหน้าห้องบอก พูดจบฉันก็เปิดประตูเข้ามาทันที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงกำลังนั่งก้มหน้าที่ตรงกลางระหว่างขาของพี่เสือ มือกำลังใช้ทิชชู่เช็ดคราบบางอย่างที่เลอะกางเกงออกให้ “จะ ใจ๋” พอเห็นฉันพี่เสือก็รีบดันผู้หญิงคนนั้นออกทันทีพร้อมใบหน้าซีดเผือด “พอแล้วครับคุณจิน” ผู้หญิงอายุราวสามสิบกลางๆ ยิ้มหวานให้แฟนของฉันก่อนจะหันมาตั้งคำถามที่ชวนงุนงง “นักศึกษาฝึกงาน

#วันต่อมา อยากหยิกพี่เสือแรงๆ สักทีที่ทำเมื่อคืนตั้งหลายรอบ ตื่นมาก็ต้องรีบเก็บเสื้อผ้าเพราะวันนี้จะไปเที่ยว ระหว่างทางฉันเอาแต่หลับเพราะเพลียจากิจกรรมรักเมื่อคืน เราเลือกมาเที่ยวเชียงใหม่เพราะเข้าหน้าหนาวแล้วก็เลยเลือกที่จะขึ้นดอย เลขาของพี่เสือเป็นคนจองที่พักให้ถือว่าเลือกได้ดีเลยเพราะมันสวยมากๆ น่าเสียดายที่จองแค่สี่วัน อยากอยู่สักเดือนแต่พี่เสือก็ต้องไปทำงาน ฉันก็ต้องเรียน “เหนื่อยไหมคะ นอนพักก่อนไหม” ฉันถามพี่เสือที่ขนกระเป๋าลงรถช่วยเจ้าของที่พัก “เดี๋ยวค่อยพักตอนนอนทีเดียว พี่ไหว” “อากาศที่นี่เย็นกว่าที่กรุงเทพเยอะเลย” “ชอบไหมครับ” “อื้อใจ๋ชอบ” เหมือนพี่เสือกำลังคิดอะไรอยู่ จู่ๆ เขาก็เดินไปคุยกับเจ้าของที่พัก ไม่รู้ว่าคุยอะไรจากจุดที่ฉันยืนอยู่มันไกลพอสมควร ไม่นานก็เดินกลับมาแถมยังยิ้มระรื่น “อารมณ์ดีอะไรคะ” “ปีหน้าพี่จะสร้างบ้านไว้ที่นี่ เอาไว้เป็นที่พักตากอากาศเวลาเราพาลูกๆ มาเที่ยว” “คะ?” “พี่ไปถามซื้อที่กับเจ้าของที่พักมาแล้ว” “พี่เสือ!!!” ลมแทบจับ มันดีใจแต่เขาตัดสินใจเร็วเกินไปไม่ถามคนที่บ้านก่อนเลย “ก็หนูบอกว่าชอบ” “แบบนี้ถ้าใจ๋บอกว่าอยา

คอนโดคุณน้าซื้อคอนโดเอาไว้ให้ไทเกอร์นานแล้ว แต่รายนี้ชอบอยู่บ้านมากกว่า นาน ๆ ครั้งจะมา ส่วนมากจะนอนแค่เวลาดื่มหนัก ๆ กลับไม่ไหว หรือตอนที่พาฉันมา“ไปเปลี่ยนเสื้อดี ๆ หน่อย” พอเข้ามาในห้องเพื่อนตัวสูงก็ออกคำสั่งทันที แต่ฉันทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้“จ๋ายไปเปลี่ยนเสื้อ” น้ำเสียงทุ้มปนหงุดหงิดออกคำสั่งอีกครั้งทำให้หันมองคนที่จ้องเขม็งก่อนจะจิ๊ปากใส่ไปหนึ่งครั้ง “งี่เง่า กลับมาห้องแล้วทำไมต้องเปลี่ยน”“มันน่าเอา ถ้าไม่ให้ทำก็ไปเปลี่ยนดี ๆ”“หยาบคาย หน้าไม่อาย” พูดไปแบบนั้นเพื่อนตัวสูงก็รีบตอบกลับมาโดยไม่เว้นช่วงทันที“ปากดี”“ไม่เปลี่ยน จะใส่ชุดนี้นอนไม่ต้องมาสั่งด้วย หงุดหงิด!!”“ที่ซนขนาดนี้เพราะอยากให้ถอดให้หรือยังไง?”“หยุดความคิดของนายซะไทเกอร์ อย่าล้ำเส้น”“ล้ำเส้น? หึ!!” เจ้าของเสียงในลำคอเมื่อครู่เดินมาใกล้ ๆ พร้อมโน้มตัวลงมาเอ่ยถาม “ไม่คิดเหมือนกันเหรอ”“คิดอะไรของนาย”“เธอกับฉันล้ำเส้นกันมานานแล้วนะจ๋าย”“…” ฉันกัดริมฝีปากแน่นมองไทเกอร์ที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะเถียงไม่ออก ที่พูดมาความจริงทั้งนั้น“เอาจริง? ก็แค่คำว่าเพื่อนแต่เธอน่าจะรู้ดีว่าการกระทำเรามันไ

ในคลาสเรียนเมื่อเคลียร์กับไทเกอร์รู้เรื่องเราสองคนกลับเข้ามาในคลาสเรียน ระหว่างรออาจารย์มาสอนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย สังเกตเห็นยี่หวามองบ่อย ๆ จนเริ่มเปิดประเด็นถาม“จ๋าย คอแกเป็นอะไร ทำไมมันแดง ๆ”“หือ?”“ที่คอ ก่อนหน้านี้ยังไม่มีเลยนะ”ฉันรีบเปิดกล้องในโทรศัพท์เพื่อเช็กว่าที่ยี่หวาพูดมามันจริงหรือเปล่า และมันก็มีรอยแดงจริง ๆ ใช้จังหวะที่ไม่มีใครมองเอามือลงมาหยิกขาคนที่ฝากรอยเอาไว้แรง ๆ“โอ๊ย!!!” เสียงทุ้มแหกปากร้องลั่นจนเพื่อนคนอื่น ๆ หันควับมามองเป็นตาเดียว“มึงแหกปากเพื่อ?” โอดินที่นั่งข้าง ๆ ไทเกอร์รีบถาม“แมวข่วน”“…” คำพูดคำจานายคนนี้นะ มันน่าโดนอีกสักที“แมวที่ไหนมันจะมาอยู่ในคลาส”“แถว ๆ นี้ แมวของกูเองมันซนมากช่วงนี้ คงต้องหาปลอกคอมาให้ใส่”“มึงคุยกับกูอยู่ใช่ไหม”กลัวคนอื่นไม่รู้มั้งว่าหมายถึงใคร เพราะตอนพูดเอาแต่มองหน้าฉัน“แล้วจ๋ายจะตอบได้หรือยัง ว่าคอไปโดนอะไรมา” ยี่หวาถามย้ำ เพราะมัวแต่สนใจเพื่อนตัวดีที่นั่งข้าง ๆ จนลืมคิดหาคำอ้างไว้ตอบยี่หวา มันกระชั้นชิดก็เลยรีบบอกไปอย่างไม่ได้คิด“มดกัดน่ะ”“มดคงตัวใหญ่น่าดู” คำพูดที่สวนขึ้นทันควันของไทเกอร์ทำให้ฉันหันจ้องเขม็ง เ

จังหวะเร่งเครื่องแซงโค้งสุดท้ายแม่งโคตรเท่”“เออแม่งสุด เข้าเส้นชัยก่อนซิโร่แค่สองวิ พวกกูลุ้นฉิบหาย”“แต่ไอ้ซิโร่หัวเสียสัส ๆ กูเห็นมันเดินลงจากรถแล้วจ้องไทเกอร์เขม็งเลย” “ควรระวังอย่าทำอีก โชคดีเท่าไรที่เอารถอยู่ ถ้าเสียหลักขึ้นมาไอ้เสืออาละวาดแน่ ๆ”สามพี่น้องเจ้าของสนามแข่ง ค่าย ล่า คลื่น กำลังพูดคุยกันถึงการแข่งขันที่ดุเดือด ลุ้นจนแทบนั่งไม่ติดแต่พอเห็นไทเกอร์ขับเข้าเส้นชัยก่อนก็โล่งอก บอกแล้วไงว่าเขาน่ะทำได้ “คนสวย” คลื่นส่งยิ้มหวานให้ฉัน ก่อนจะทำท่าเดินมาหาแต่ถูกพี่ล่าดักไว้ก่อน “ถอยไปคลื่นเดี๋ยวก็โดนตีนไอ้ไทเกอร์”“มันก็แค่เพื่อนเปล่า กูกำลังจีบจ๋ายอยู่นะ”“จะจีบเขาแต่มึงยังนอนกับผู้หญิงไปทั่วเนี่ยนะ”“ปากมากนะมึง”“อย่ายุ่งกับเพื่อนกู”ไทเกอร์พูดขึ้นก่อนจะเดินมาจับมือฉันดึงให้ออกมาจากห้องรับรองนักแข่ง ก็เห็นว่าอารมณ์ดีแล้วแท้ ๆ ทำไมถึงได้หงุดหงิดอีกล่ะเนี่ย“หน้าบึ้งแบบนี้ไม่หล่อเลยนะ”“ไม่หล่อจริงเหรอ” ไม่พูดเปล่าคนขี้แกล้งขยับหน้ามาใกล้ ๆ จนฉันต้องเป็นฝ่ายเอนตัวหนีพร้อมกับฟาดมือลงท่อนแขนแกร่งแรง ๆ เพื่อเรียกสติ“คนเยอะแยะทำแบบนี้ได้ยังไง” ตรงนี้คนที่มาดูการแข่งรถเยอะมาก ๆ