All Chapters of เสือร้ายพ่ายเมีย : Chapter 101 - Chapter 110

ไทเกอร์ฉุดลากตัวของฉันไปที่รถไม่สนสายตาคนอื่นที่หันมาเลยว่าจะมองเราสองคนยังไง ตอนนี้เขาหัวร้อนจนไม่ยอมฟังใคร“เลิกบ้าได้ไหม!!” ฉันตวาดออกเพราะความเจ็บจากแรงฉุดดึงกันไปมา คนตัวสูงพ่นลมหายใจแรง ๆ ก่อนจะออกคำสั่งเสียงแข็ง “อย่าทำให้อารมณ์เสียไปมากกว่านี้จ๋าย เข้าไปในรถซะ”“ถ้านายยังเป็นบ้าอยู่แบบนี้ฉันจะให้ริวจิไปส่ง” ไม่ได้ขู่ฉันจะทำจริง ๆ เพราะหงุดหงิดเหมือนกัน แทนที่จะถามเหตุผลแต่มาทำแบบนี้“ถ้าอยากเห็นมันโดนกระทืบก็ลองดู” สายตาดุดันคู่ตรงหน้าบ่งบอกว่าคำที่เอ่ยมานั้นเขาคิดจะทำจริง ๆ พูดจบก็คว้ามือจับขาฉันเข้ามาในรถแล้วปิดประตูอย่างแรงไม่เต็มใจที่จะกลับด้วยแต่ขัดไม่ได้ ไม่เคยชินเลยที่เห็นเขาอารมณ์ร้ายขนาดนี้ ถึงจะชอบหงุดหงิดบ่อย ๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะฟิวส์ขาดทุกครั้ง เป็นคนประเภทลืมง่าย แต่รอบนี้เขาดูจะฉุนเอามาก ๆมาถึงคอนโดก็ถูกฉุดลากตั้งแต่ลานจอดรถไปจนถึงห้องตุบ!!มาถึงในห้องไทเกอร์ก็เหวี่ยงตัวของฉันกระแทกลงบนโซฟาอย่างแรง“พูดเองแท้ ๆ เรื่องความสัมพันธ์แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นคนทำมันซะเอง”“ฉันทำอะไร” เขากล่าวหาราวกับว่าฉันทำเรื่องไม่ควรลงไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย“จู่ ๆ ไปกอดกัน

ไทเกอร์ยังคงมองหน้าฉันไม่ยอมลดละ เขาใช้สายตากดดันหวังจะให้พูดออกมาให้ได้เลยหรือไง“แปลกไปนะรู้ตัวไหม”ฉันยังคงเงียบไม่ตอบอะไร เพราะรู้ตัวว่ามีบางอย่างแปลกไปจริง ๆ“จ๋าย” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเพียงแค่ชื่อสั้น ๆ นั้นทำให้ฉันถอนหายใจเบา ๆ ก่อนตอบ “อย่าเค้นนักสิไทเกอร์ นายจะกดดันให้ฉันตอบว่าอะไรเหรอ”“ก็ไม่ได้อยากจะเค้นแต่เธอชอบทำให้คิด”“แล้วนายคิดอะไร?” พอฉันที่ตั้งคำถามกลับบ้าง เป็นยังไงล่ะแบบนี้เขาก็ตอบไม่ได้เหมือนกันฉันถอนหายใจออกมาหนัก ๆ แล้วหยุดคิดเรื่องที่ไม่เข้าท่า จากนั้นก็ชวนอีกคนพูดคุยเรื่องอื่นที่มันไม่ทำให้เราอึดอัดกันไปมากกว่านี้“ทำไมช่วงนี้ไม่ไปแข่ง? ปกติอาทิตย์หนึ่งนายแข่งสามสี่วันเลยนะ” มันน่าแปลกจริง ๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็แข่งออกจะบ่อย“ไม่มีเวลาซ้อม”“ไม่ได้เรียนหนักขนาดนั้นนี่”“ต้องทำวิจัยด้วยจะเอาเวลาไหนไปซ้อม”ก็จริงยุ่งกับทำวิจัยไหนจะเรียนไม่ค่อยว่างเท่าไรช่วงนี้ แต่พอนึกถึงงานกลุ่มที่นัดกันไว้ก็ต้องพูดย้ำกับคนตรงหน้า“ห้ามหาเรื่องริวจินะ จ๋ายไม่อยากให้งานมีปัญหา” เวลาขออะไรฉันมักจะแทนด้วยชื่อของตัวเองเพราะอีกฝ่ายชอบใจอ่อนให้ตลอด“เห็นฉันเป็นพวกชอบหาเรื่องคนอื่นนัก

วันต่อมา มีเรียนเรื่องงานวิจัยจึงเลื่อนไปวันอื่น อย่างที่ตกลงกันไว้ว่าจะทำทุกวันหยุด“จะถ่ายแบบจริง ๆ เหรอ” ฉันหันมาถามคนที่กำลังขับรถอยู่ เขาพยักหน้าพร้อมตอบ “อืม แค่ช่วยรุ่นพี่แต่ถ้าให้ไปทำจริงจังคงไม่เอา ไม่ชอบ”ไทเกอร์หันมองหน้าฉันครู่หนึ่ง ก่อนจะเบนสายตากลับไปมองถนนตรงหน้า“เจ็บอยู่ไหม”“ถามอะไรเนี่ย”“ก็เมื่อคืนเธอพูดว่าเจ็บตั้งกี่รอบ”“ถ้าเป็นห่วงทำไมไม่ทำเบา ๆ พอบอกเจ็บนายยิ่งทำแรงขึ้น”“คำต้องห้าม ทีหลังอย่าพูดว่าเจ็บตอนฉันกำลังเอา”“…” เชื่อแล้วว่าห้ามพูด แต่พอตอนอยู่บนเตียงฉันดันชอบท้าทายซะด้วยสิ“ทำอะไร” จู่ ๆ ไทเกอร์จับมือฉันขึ้นไปใกล้กับริมฝีปากของตัวเอง ไม่ได้คำตอบแต่เข้าใจได้ทันทีเมื่อเขาแลบลิ้นออกมาเลียบนฝ่ามือสัมผัสจากลิ้นสากที่ค่อย ๆ ลากเลียไปมาช้า ๆ ทำเอาร้อนวูบวาบมวนท้องไปหมด“กัดปากซะแน่น ชอบแบบเหรอ?”“อื้อ พอแล้ว”เหมือนตั้งใจแกล้งกันซะมากกว่า เขายิ้มออกมาพอใจกับการกระทำของตัวเองที่สามารถทำให้ฉันสติหลุดได้มาถึงมหาวิทยาลัยได้ทันเวลาเรียนพอดี ส่วนช่วงเที่ยงไทเกอร์ต้องไปที่คณะนิเทศ รุ่นพี่นัดไปคุยเรื่องถ่ายแบบที่เจ้าตัวรับปากว่าจะช่วย เขาไปกับโอดินสองคน“ฉันว่าวั

Talk - จ๋ายวันต่อมา หลังจากเลิกเรียนไทเกอร์ก็ลากฉันขึ้นรถมาด้วย เขาให้ไปดูโลเคชั่นที่จะใช้ถ่ายงานเป็นเพื่อน มีพี่น้ำฝนแล้วก็เพื่อนอีกสองคนตอนนี้เราอยู่ที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง บรรยากาศร่มรื่นมีต้นไม้และต้นไผ่สวยมาก ๆ เหมาะเป็นโลเคชั่นถ่ายภาพจริง ๆ ฉันเดินรั้งท้ายมองไทเกอร์กับพี่ฝนที่กำลังเดินคู่กันไปพร้อมบรีฟรายละเอียด คงเพราะไม่เคยเห็นเขาทำงานมาก่อนละมั้งถึงได้รู้สึกแปลกตาและเหมือนว่าจะสนใจงานนี้เป็นพิเศษดูเหมือนว่าพี่ฝนกับไทเกอร์จะสนิทกันมากกว่าที่คิด ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วคล้ายกับคนที่รู้จักกันมาก่อน รุ่นพี่คนนี้รู้ว่าไทเกอร์ชอบกินชาเขียว รู้ว่าอาหารแบบไหนเธออาจจะถามมาก่อน เฮ้อ!! ทำไมถึงเอาแต่คิดอยู่แบบนี้นะถ้าชวนมาแล้วไม่สนใจกันจะชวนมาทำไมก็ไม่รู้ เดินไปข้างหน้าไม่หันกลับมามองฉันเลย ลืมแล้วหรือเปล่าว่ามีอีกคนมาด้วย“น้องใจ๋ครับ” เสียงที่เรียกนั้นทำให้ฉันเลิกสนใจสองคนด้านหน้าแล้วหันมามองรุ่นพี่ผู้ชายที่กำลังยิ้มกว้างให้“จ๋ายค่ะ”“แฮ่!! พี่จำผิด ๆ จะถามว่าเอาน้ำไหมครับ”“ไม่เป็นไรค่ะ จ๋ายไม่หิว” ฉันยิ้มให้ตามมารยาทก่อนจะหันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหน้าอย่างเ

จ๋ายเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อถูกลิ้นสากลากไล้เลียไปตามซอกคอ พยายามเอนหนีสัมผัสที่วาบหวามแต่ถูกมือหนารั้งต้นคอเอาไว้ก่อนที่อีกคนจะลงโทษด้วยการดูดผิวขาวจนเกิดรอยแดง“อื้อ ไทเกอร์ มันเป็นรอย”“ก็ตั้งใจทำให้เป็นรอยไง” คนตัวสูงตอบกลับอย่างเอาแต่ใจและผละใบหน้าออกมองดูร่องรอยที่ทำเอาไว้อย่างพอใจ“นายชอบร่างกายของฉันขนาดนั้นเลยเหรอไทเกอร์”“เธอน่าจะรู้คำตอบดี”ทั้งที่ไม่สมควร แต่ตอนนี้คนตัวเล็กกำลังคิดว่ามันคงจะดีหากเขาอยากครอบครองหัวใจของเธอมากกว่าร่างกาย“อือ” พยายามสะบัดความคิดฟุ้งซ่านในหัวออก แล้วสนุกกับเรื่องที่ทำอย่างที่เคยพูดเอาไว้มันเป็นแค่เรื่องสนุกที่เราสองคนชอบทำ… ถึงแม้ตอนนี้เธอจะเริ่มไม่สนุกกับมันแล้วก็ตามไทเกอร์ขยับตัวออกห่างเพื่อใช้สายตาจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังถอดเสื้อผ้าอย่างรู้งาน“ทำไมไม่บอกว่าไปคลับ”“อยากไปนั่งกับยี่หวาแค่สองคน”“เหตุผล”“แค่… มีอะไรที่ต้องคิดนิดหน่อย”หัวคิ้วหนาขมวดไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กมีอะไรที่ต้องคิดนักหนา และการไปที่แบบนั้นโดยไม่บอกมันทำให้เขาหงุดหงิด“รีบ ๆ ถอด อยากยัดเยียดบทลงโทษให้เด็กดื้ออย่างเธอใจแทบขาดแล้ว”ร่างบางรู้ดีว่าถึงแม้ไม่มีเ