Semua Bab เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย: Bab 31 - Bab 40

“ท่านเขย?”แม้จะแปลกใจและตกใจ ทว่าลิ่วชุนก็ปราดเข้ามาพร้อมแส้หนามที่ปรากฏขึ้นในมือแล้วชี้มายังร่างสูงใหญ่ของผู้ที่กำลังจะลุกขึ้นยืน เพราะหล่นลงพื้นหลังกระแทกผนัง“หากท่านไม่อยากบาดเจ็บซ้ำสอง อย่าขยับจะดีกว่า”ซีอวิ๋นมองลิ่วชุนเพียงแวบเดียวแล้วเหลือบไปยังมหาเทพจิ่งหลงโดยไม่ละสายตา ทั้งยังยืนขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง“ท่านเขย หากขยับข้าจะไม่เกรงใจ...”“เกาอวี้ส่งเจ้ามาสินะ”เป็นมหาเทพจิ่งหลงเอ่ยแทรกลิ่วชุน เจ้าตัวจึงเงียบ ทว่ายังยื่นแส้มาขวางด้านหน้าเทพฤดูกาลเอาไว้“ท่านมหาเทพรู้ถึงเหตุผลการมาของข้า หมายความว่าท่านทำในสิ่งที่ทำให้สวรรค์ต้องกังวลจริงใช่หรือไม่”“ท่านมหาเทพจะทำสิ่งใดก็ตาม แต่ท่านไม่มีสิทธิ์ล่วงล้ำเข้ามาในสถานที่ส่วนตัวของท่านมหาเทพเช่นนี้”ลิ่วชุนเสียงเข้มใส่ ทว่าซีอวิ๋นไม่สนใจ แม้แต่มหาเทพจิ่งหลงเขายังไม่เกรงกลัวแม้จะให้ความเคารพ แต่หากทำผิดก็ต้องว่ากันตามความผิดเทพราตรีจ้องผู้เป็นเหมือนบุตรเขยของตนด้วยแววตาเฉยเมย เด็กเมื่อวานซืนจะทำอะไรตนได้“แล้วอย่างไร เจ้าคิดว่าตนเองจะทำสิ่งใดได้อย่างนั้นหรือ”“ท่านเอ่ยเช่นนี้ หมายความว่าสิ่งที่ข้าเห็นเมื่อครู่ คือวิชาเคลื่อนย้ายพิภพจริง

“ข้าหมดหวังแล้ว”“อย่าเอ่ยเช่นนี้ผิงเชี่ยน”“หัวใจข้าแหลกสลายเพราะท่าน ข้าเคยมีความสุขที่สุดในชีวิตในวันที่ได้แต่งงานกับท่าน แต่กลับกลายเป็นวันที่ข้ายื่นอาวุธร้ายให้อาจารย์ วันนี้ข้าเสียใจยิ่งนัก”“ไม่มีผู้ใดล่วงรู้การณ์ภายหน้า ข้าแต่งกับเจ้าด้วยหัวใจรัก และคำสัตย์สาบานที่ให้ไว้ว่าจะปกป้องเจ้า ข้าไม่เคยคิดผิดคำ”“การที่ท่านใช้ข้าเป็นเครื่องมือเพื่อทำร้ายอาจารย์ข้า ไม่ต่างจากทำร้ายข้าสักนิด”“ข้าเพียงจะพาตัวอาจารย์เจ้าไปให้ประมุขสวรรค์กับมหาเทพวารี และเหล่าเทพไต่สวน ไม่ได้คิดทำร้ายแต่อย่างใด”“ข้าก็ไม่อาจเป็นศิษย์เนรคุณเช่นกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ข้าจะปกป้องอาจารย์ด้วยชีวิต เช่นเดียวกับบรรดาภูตเหล่านี้”ไม่ว่าอาจารย์ของตนผิดจริงหรือไม่ ผิงเชี่ยนก็จะไม่ทรยศอกตัญญู“เจ้าเลือกอาจารย์ของเจ้าสินะ”ซีอวิ๋นได้ฟังแล้วก็ให้ขัดใจนัก เทพราตรีก่อเรื่องร้ายแรงต่อพิภพ ไยผิงเชี่ยนจึงยังยืนกรานเข้าข้างอีกฝ่าย“ท่านก็เลือกบิดาท่านเช่นกัน”ผิงเชี่ยนกัดฟันพูด เวลานี้นางรู้สึกว่าใบหน้าของผู้เป็นสามีพร่าเลือนยิ่งนัก บาดแผลกลางอกราวแผ่ขยายไปทั่วกายจนเวลานี้แทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บใดๆ เลยด้วยซ้ำ“เราต่างมีหน้าท

“ลูกหมายความว่าอย่างไร”“ไม่มีอะไรท่านแม่ ข้าพูดไปอย่างนั้นเอง เพียงแต่ข้าคิดว่าเรื่องของข้ากับท่านหญิงเผ่าวิหค ยังดูห่างไกลนัก”องค์หญิงจือเยว่ขมวดคิ้ว ท่าทางของบุตรชายดูเหมือนมีบางอย่างแอบแฝงอยู่ในใจ“ลูกโตแล้ว ไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ ท่านตาของลูกตอบทางนั้นไปว่า ลูกเพิ่งสำเร็จการศึกษา ยังต้องเรียนรู้อีกมาก และหลินเฟยก็ยังศึกษาอยู่ที่สำนักซ่างเซียน รอให้นางออกมาช่วยงานเผ่าวิหค และทั้งสองต่างก็เป็นผู้ใหญ่ ดูแลรับผิดชอบตนเองและผู้อื่นได้ ถึงตอนนั้นจึงนับว่าเหมาะสมที่จะมีคู่ครอง”“ถึงเวลานั้น นางอาจพอใจผู้อื่นก็เป็นได้”เทียนเหวินตั้งใจปัดอย่างชัดเจน“ลูกกับหลินเฟยเคยพบเจอกันแล้วใช่หรือไม่”สบตาบุตรชายชั่วอึดใจ องค์หญิงจือเยว่ก็ถามต่อ แม้อีกฝ่ายไม่ตอบก็รู้ว่าใช่“ท่านพ่อได้รับรายงานจากห้าวอี้แล้ว ผู้ที่ติดตามเขาไปยังดินแดนมนุษย์ มีลูกกับท่านหญิงจากเผ่าวิหคด้วย ทำไมหรือ พบหน้าแล้วลูกไม่พอใจนางอย่างนั้นหรือ นิสัยนางเป็นอย่างไร ลูกจึงมีทีท่าราวไม่อยากผูกสัมพันธ์กับเผ่าวิหค”ชายหนุ่มถอนหายใจ หากก็ตอบมารดาตามตรง“ลูกกับนางไม่ค่อยได้พูดคุยกันนัก นิสัยแท้

ดวงดาวประกายแสงอันสว่างไสวของท่านชายสวรรค์ในยามนี้ปรากฏดาวดวงเล็กอ่อนแสงเคียงข้างเทพชะตายืนมองท้องฟ้าพลางตรวจดูอย่างถี่ถ้วน พินิจอย่างละเอียดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้นี้แล้วก็ส่ายหน้ากับตนเองท่านชายเทียนเหวินมีคู่หมายเป็นท่านหญิงจากเผ่าวิหค ทว่าในยามนี้ดวงดาวประจำตัวของนางอยู่ห่างไกลจากท่านชายนัก และเป็นเช่นนี้มานานแล้ว นี่คือเหตุผลเมื่อเผ่าวิหคถามไถ่เรื่องงานหมั้นแต่งของทั้งสอง จักรพรรดิสวรรค์มักจะปัดไปก่อนเสมอ ด้วยตนตรวจดูดวงชะตาของทั้งสองแล้ว จะอย่างไรก็ไม่เคลื่อนมาใกล้กันเลยสักครั้งมาครั้งนี้ ท่านชายสวรรค์ไปบำเพ็ญเพียรสามพันปีแล้ว และท่านหญิงจากเผ่าวิหคก็สำเร็จการศึกษาจากสำนักซ่างเซียน เผ่าวิหคแจ้งข่าวมายังสวรรค์ให้องค์จักพรรดิทราบทันที ราวเร่งรัดให้มีการจัดงานโดยเร็ว แต่เพราะท่านชายยังบำเพ็ญตนที่หุบเขามังกร แม้จักรพรรดิสวรรค์จะมีคำตอบให้กับเผ่าวิหค หากก็รับสั่งให้ตนมาตรวจดูดาวชะตาของทั้งคู่อีกครั้ง“ยังไม่ใกล้เคียงเลยฝ่าบาท”เทพชะตามาเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ เมื่อตรวจดูดาวชะตาอย่างชัดเจนแล้วจักรพรรดิจิ่นลี่ได้ฟังคิ้วเข้มก็ขมวดมุ่น“ข้าควรทำเช่นไร”เพราะตนได้ครองคู่กับผู้

“ท่านแม่ ข้าขอตัวออกไปคุยกับห้าวอี้นะขอรับ”เทียนเหวินที่นั่งนิ่งๆ อยู่นานเริ่มเบื่อ เพราะนั่งบำเพ็ญตบะมานานแล้ว และไม่อยากดื่มให้มากนัก ในเมื่อวันพรุ่งนี้ต้องตามบิดากลับไปรายงานตัวยังค่ายทหารสวรรค์“เฟยอวี้”องค์หญิงจือเยว่แตะมือหนาของสวามีเป็นการเอ่ยขอแทนบุตรชาย เทพสงครามจึงพยักหน้า เข้าใจดีว่าเวลานี้บุตรชายคงอยากฝึกทหารมากกว่านั่งอยู่กับที่เมื่อได้รับอนุญาตร่างสูงใหญ่ก็เดินออกจากงานเลี้ยงมา ในตอนแรกคิดว่าจะเข้าไปนั่งร่วมกับห้าวอี้ที่ติดตามบิดาตนมา ซึ่งได้ทักทายกับตนแล้ว แต่เห็นว่าเจ้าตัวกำลังดื่มอย่างสนุกสนานกับเหล่าทหารผู้ใหญ่ ตนที่เป็นท่านชายเข้าไปอาจทำให้แต่ละคนเกรงใจได้ จึงเลี่ยงไปทางด้านอื่นแทนอุทยานสวรรค์กว้างขวาง แม้สวนดอกไม้ซึ่งมีดอกไม้สวรรค์นานาพันธุ์เป็นสถาณที่จัดงานเลี้ยงชมบุปผาจะกว้างใหญ่ รับรองผู้คนได้มากมาย ทว่ายังมีสวนสวยในอุทยานบางส่วนที่ว่างเปล่าร้างผู้คนท่านชายสวรรค์เดินมือไพล่หลังทอดสายตามองความสวยงามของต้นดอกท้อที่กำลังเบ่งบานทั่วบริเวณแล้วก็ถอนหายใจ แม้ไม่ย่อท้อ หากก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาเสี่ยวเหลียนเจอหรือเขาควรจะไปหาเทพชะตาให้ช่วยตามหาดาวชะตาของเสี่ย